Game Pass, a zarabianie pieniędzy – niezrównoważony model czy zyskowna usługa?

Zyskowność Game Passa to ciągle temat wielu dyskusji, tak samo jak jego wpływ na sprzedaż gier i ogólną stabilność oraz rozwój branży. Dla graczy to wbrew pozorom bardzo istotna kwestia. Nie da się ukryć, że usługi subskrypcyjne są bardzo atrakcyjne, ale jeśli w obecnej formie nie będą przynosić zysków, prędzej czy później dojdzie do dużych zmian – podwyżek czy ograniczenia oferty. Cieszmy się dopóki możemy, chyba że ten model faktycznie przynosi dochody. Jak jest w rzeczywistości? Wbrew pozorom odpowiedź na to pytanie nie jest taka prosta.

Temat w ostatnim czasie rozpocząć specjalizujący się w kwestiach biznesowych dziennikarz Christopher Dring. Według niego wydatki na funkcjonowanie Game Passa to opłaty za dostępność gier zewnętrznych deweloperów i wydawców, marketing oraz koszty techniczne. Po stronie przychodów mamy oczywiście comiesięczny abonament. Wg oficjalnych danych z lutego są to 34 mln osób. W czerwcu z kolei jeden z pracowników Microsoftu napisał na swoim profilu na LinkedIn, że jest to już wartość o milion wyższa. Serwis Game Rank kalkuluje, że obecnie jest to 38 mln użytkowników, na bazie między innymi szacunków firmy analitycznej Omdia. Pamiętajmy, że w tej liczbie znajdują się też dotychczasowi użytkownicy Xbox Live Gold, które przeszło rebranding i jest obecnie najniższym poziomem Game Passa.

Przy tych liczbach, według danych Christophera Dringa, Game Pass jest zyskowny. Nie znamy niestety konkretnych liczb ani nie wiemy, czy dla Microsoftu to satysfakcjonująca kwota (wiemy za to o ambicji dojścia do 100 mln użytkowników). Na tym teoretycznie moglibyśmy zakończyć dyskusję. Problem w tym, że dziennikarz dodał coś jeszcze. Według niego do tych kosztów nie wlicza się utracony przychód ze sprzedaży gier własnych. Z jego informacji wynika, że Game Pass potrafi skanibalizować nawet 80% sprzedaży. Niedawno w tej kwestii wypowiadał się Alex Hutchinson, twórca Revenge of the Savage Planet, które znalazło się w usłudze w dniu premiery. Uważa on, że obniża ona wartość produktu i zmniejsza sprzedaż, a co za tym idzie, pogarsza wyniki finansowe. Na pewno odmiennego zdania są twórcy Expedition 33 czy odświeżonego Obliviona, gier które mimo obecności w Game Passie osiągają milionowe wyniki sprzedaży.

Nowe światło na tę sprawę rzucił Jez Gorden z Windows Central. Według jego informatorów Microsoft ocenia sukces gry na bazie prognoz sprzedaży uwzględniających różne platformy, tj. Xboksa i PC, a ostatnio też PlayStation. Do tego dodaje się wskaźniki zaangażowania graczy w Game Passie, które obejmują również poziom rezygnacji z subskrypcji. Finalnie więc usługa jest obciążona faktem kanibalizowania sprzedaży, chociaż nie jest to łatwe do opisania. Po publikacji tych informacji swoje sprostowanie opublikował Christopher Dring.

Ponad 18 miesięcy temu skontaktowałem się z Xboksem, aby dowiedzieć się, co dokładnie jest uwzględniane w zestawieniu zysków i strat Game Passa. Chciałem sprawdzić, czy koszty usługi uwzględniają wpływ na sprzedaż jednostkową gier od wewnętrznych studiów. Powiedziano mi, że gry first-party mają własne, oddzielne zestawienia zysków i strat, ponieważ generują też przychody z innych źródeł.

Uznałem wtedy, że taka wewnętrzna księgowość może sprawiać, że Game Pass wygląda na rentowny, ale jednocześnie wywiera presję na marże wewnętrznych gier i MOŻE oznaczać, że niektóre studia zarabiają mniej, albo w ogóle nie osiągają zysków.

W praktyce nie ma to aż takiego znaczenia, ale widząc wpływ Game Passa na gry first-party oraz to, ile pieniędzy Xbox inwestował w studia, chciałem się upewnić, czy firma rzeczywiście uwzględnia pełen obraz sytuacji, twierdząc że Game Pass jest rentowny.

Dring podsumował swoją wypowiedź stwierdzenie, że Game Pass na pewno jest zyskowny, nawet uwzględniając spadek klasycznej sprzedaży gier własnych. Ta zależy jednak od tytułu - Doom: The Dark Ages, mimo rekordowej liczby graczy, generuje rozczarowujące liczby na Steamie, z kolei remaster Obliviona sprzedaje się w dużych ilościach. Są też gry, jak wspomniany Revenge of the Savage Planet, które mają powody do narzekania. Nie da się jednak ukryć, że ta produkcja prawdopodobnie, nawet bez Game Passa, nie znalazłaby zbyt wielu nabywców. Usługa Microsoftu nie jest jej problemem, a rozwiązaniem, bo przynajmniej generuje jakieś przychody z opłaty licencyjnej. Alex Hutchinson nie przyzna jednak publicznie, że stworzył przeciętną grę, której rynek wcale nie potrzebował.