Kolejna odświeżona gra z PlayStation 4 – sprawdzamy, czy Days Gone Remastered jest warte waszego czasu… oraz pieniędzy!
Nie będę tutaj udawał, że Days Gone to gra, która wzbudzała moje duże zainteresowanie w dniu premiery na PlayStation 4. Nie wiem dlaczego, ale zwyczajnie ta premiera mnie ominęła (rok 2019 może nie był rewolucyjny, ale kilka mocnych gier wyszło), a i również dość skrajne opinie graczy mnie od tej gry skutecznie odwiodły. Nie mówiąc już o tym, że u nas na gramie gra dostała dość zaskakująca ocenę i można byłoby się zastanawiać co w tym wszystkim zagrało nie tak.
Dziś dostajemy Days Gone Remastered i tak jak zazwyczaj w przypadku tego typu tworów bywa jest to ta wersja gry, w którą gracze powinni zagrać. Ulepszenia graficzne, usprawnienia rozgrywki oraz dodatkowy tryb hordy to zawsze dobry powód do tego, aby albo powrócić do stanu Oregon, albo też (jak w moim przypadku) zagrać po raz pierwszy.
Czy warto? Powiedziałbym, że będąc fanem zombie jako takich w grach jestem w miarę zadowolony, ale…
Tak jak zwykle w przypadku remasterów staramy się, aby recenzje nie były recenzjami gry jako takiej. Wcześniej takowa się już pojawiła na gram.pl, więc tym razem skupię się tylko i wyłącznie na aspektach technicznych lub delikatnych porównaniach z oryginałem. Nie mniej jednak pod sam koniec pokuszę się o kilka słów na temat tego czy zagrać warto, bo po takim czasie oraz wielu grach w otwartym świecie można byłoby pewne wnioski wysnuć.
Zacznę może od tego, że w przypadku tego jak gra się prezentuje mamy tutaj do czynienia czy dwoma trybami rozgrywki – 1440p z docelowym 60 FPS oraz 4K z docelowym 30 FPS. Przyznam, że ten drugi tryb zdecydowanie wypadał lepiej i mimo tych 30 FPS (które nawet dość dobrze trzymało się wytyczonego celu na zwykłym PlayStation 5) grało się przyjemnie. Z drugiej strony jeśli spojrzymy na Days Gone w wersji na PlayStation 4, to zdecydowanie wersja next-gen zyskała na roślinności, jak tym jak prezentują się rysowane w oddali miejscówki… ale momentami ten efekt „ulepszenia zwyczajnie znika”. Głównie w przypadku niektórych cutscenek w określonych sytuacjach chociażby pogodowych.
I teraz tak naprawdę od tej strony wizualnej właściwie trudno się do Days Gone Remastered przyczepić, ponieważ nawet z tymi graficznymi niedoskonałościami gra wygląda po prostu dobrze. Również do dodanego trybu hordy zarzutów nie mam, ponieważ o ile tutaj fajnie byłoby pobawić się w kooperacji, to koniec końców samotne mierzenie się z zombiakami, zbieranie lootu oraz podróżowanie z punktu A do punktu B potrafi uzależnić i to dosłownie.
Problem jednak mam z tym, że bardzo często trafiałem w Days Gone Remastered na momenty, w których pewne bugi lub glitche odbierały chęć na dalszą rozgrywkę. Nie przydarzały się na szczęście cały czas, ale losowe wpadki oraz fakt, że gra potrafiła cofnąć mnie o dobrych kilkanaście minut irytowały i to mocno. Tutaj raz przeciwnik zaklinował się w kamieniu przez co nie można było go zabić i ukończyć zadania, a tutaj nie chciały się doczytać tekstury i jadąc wpadłem pod ziemię… a tutaj w trybie hordy wjeżdżając na pieniek zaliczyłem dziwny zgon, bo postać zamiast na nim stanąć umarła jakby otrzymała krytyczne trafienie w głowę. Takich potworków tutaj było przez te jakieś 25 godzin spędzonych z grą na ten moment trochę i po każdym z nich głowa musiała trochę odtajać. Tym bardziej, że czasami misternie zaplanowany plan poszedł tam, gdzie „Siara” sam z siebie wykrzyknął po lądowaniu Pułkownika Moralesa.
Dlatego też o ile miejscami nie jest to zły remaster, to zdecydowanie nie taki, który jest wolny od problemów. Zaskakujące jest również to, że właściwie na około tydzień po premierze (gdy piszę ten tekst) żadnych krytycznych łatek gra także nie dostała. Wygląda na to, że wszystko jest w jak najlepszym porządku ze strony twórców, ale mam jednak małą nadzieję, iż ten stan rzeczy się zmieni. No dobra, może jeden glitch związany z czyszczeniem siedlisk i tym, że jak zginiemy, to zadanie i tak zostaje zaliczone może zostać.
… tak naprawdę pewne problemy wieku wczesnego w nim się pojawiają. Z drugiej strony nadal można mieć zastrzeżenia do tego czy rzeczywiście powinien kosztować na premierę 220 zł (lub około 40 zł, jeśli zrobimy ulepszenie z wersji PlayStation 4).
Powiedziałbym, że tutaj najlepszy biznes zrobią ci, którzy w Days Gone jeszcze nie grali. Za tę cenę można byłoby nawet kupno tej gry rozważyć, ponieważ nie jest to jakoś wygórowana cena , która ostatecznie nawet jest niższa od premierowej. Gdyby nie te pojawiające się znikąd błędy potrafiące zaskoczyć nawet najlepiej przygotowanego Driftera, to ocena remastera jako takiego mogłaby być zdecydowanie wyższa. Zwyczajnie byłaby to dobra, rzemieślnicza robota i ulepszenie, które daje drugie życie temu tytułowi.
Problem w tym, że tak jak chyba wcześniej wspominałem w przypadku innych tekstów powoli ta strategia wydawania ponownego hitów z PlayStation 4 zaczyna męczyć biorąc pod uwagę to ile różnych marek pod sobą ma Sony i ile z nich dobrego mogłoby wyjść, gdyby zaczęto te gry produkować. Być może Sony powoli zaczyna strategię na przetrzymanie przed nową generacją, ale to ponownie jest wróżenie z fusów – może będzie, może nie będzie. A może dostaniemy re-remastery? Koniec końców to źródełko powoli wysycha i można przeczuwać, że problem się zacznie już za chwilę.
Natomiast co do samego Days Gone, to powiem zupełnie szczerze, iż trochę rozumiem dlaczego w naszej recenzji dostało dość niesławne 5/10.
Prawda jest bowiem taka, że od innych gier z otwartym światem aż tak bardzo się nie różni poza klimatem lekko nawiązującym do Sons of Anarchy w połączeniu z The Last of Us. Kreacja misji również nie porywa (to, jak posuwamy do przodu fabułę również… a ta też wybitna nie jest), a konieczność dbania o motocykl do wszystkiego łącznie z szybką podróżą mocno utrudnia zabawę i ją spowalnia. Nie mówiąc już o tym, że każdy obóz to osobna waluta i jest to zwyczajnie… dziwne? Inną kwestą były podobno problemy techniczne na PlayStation 4 w dniu premiery, ale tutaj można powiedzieć, że mamy remis – remaster bowiem również ma bardzo losowe problemy i jedni zapewne na nie będą trafiali często (jak ja), a inni tego wątpliwego szczęścia mieć nie będą.
Nie mniej jednak jest w tej grze coś, co nie pozwala się od niej oderwać. Ot może kwestia tego podróżowania niczym Darryl z The Walking Dead jest uzależniająca. Nie mniej jednak również nie czuję, aby to była gra, która miała w 2019 roku sprzątnąć wszystkie inne gry z powierzchni ziemi walcząc o tytuł gry roku. Cały czas miałem wrażenie, że Sony chciało mieć po prostu kolejną grę w otwartym świecie i Days Gone tę lukę miało wypełnić. Ale czy dałbym tej grze 5/10? Może bliżej 7/10, ale to nadal biorąc pod uwagę zakończenie (które poznałem, w jakiś magiczny sposób przed ogrywaniem tej gry) oraz bardzo ładne widoki. Ewentualnie walkę z hordą, choć nadal World War Z robi to chyba o wiele lepiej. Jednak pewne irytujące mechaniki potrafią dać w kość i niekoniecznie oznaczają one, że gra jest wymagająca. Ot kolejny sposób na to, aby gracz z grą spędził więcej czasu niż ustawa przewiduje.
Koniec końców jeśli czujecie dużą potrzebę zagrania w Days Gone Remastered, to w miarę możecie poczuć się bezpiecznie. Reszta zależy już od szczęścia i wytrwałości. Będą one wręcz bardzo potrzebne…
