Twórca Fallouta twierdzi, że współczesne gry mogłyby wiele nauczy się od produkcji z lat 80. „Dodają zbyt wiele rzeczy”

Współtwórca kultowej serii Fallout, Tim Cain, postanowił przypomnieć graczom oraz twórcom, skąd tak naprawdę wywodzi się esencja dobrego projektowania gier. W swoim najnowszym materiale wideo opublikowanym na YouTube zwrócił uwagę na to, że dzisiejsze produkcje bywają zbyt rozbuchane i zatracają klarowność wizji, którą dawniej wymuszały ograniczenia sprzętowe.

Fallout – Tim Cain uważa, że dzisiejsze gry są za duże i deweloperzy powinni więcej czerpać z produkcji z lat 80. XX wieku

Według Caina gry sprzed czterech dekad musiały być bardzo skoncentrowane na jednej idei. Twórcy nie mogli sobie pozwolić na nadmiar funkcji czy ogromne światy, dlatego kluczowe było perfekcyjne dopracowanie głównego elementu rozgrywki.

Można się wiele nauczyć z gier, które musiały być skupione na jednym celu, ponieważ jednym z największych problemów współczesnych produkcji jest to, że same nie wiedzą, czym chcą być. Próbują być wszystkim dla wszystkich.

Weteran branży gier przypomina również, że dzisiejsze smartfony przewyższają mocą obliczeniową komputery, na których sam kiedyś pracował. I choć daje to twórcom nieograniczone możliwości, to wcale nie musi oznaczać lepszej zabawy.

Stare gry nie mogły robić zbyt wiele, więc unikały problemu, który dziś widzę coraz częściej. Gry stają się pełne przesady. Dodaje się do nich za dużo rzeczy, aby wydawały się lepsze, a to tak naprawdę rozmywa całość.

Cain tłumaczy, że dawniej rozgrywka musiała być nie tylko przystępna, ale natychmiastowa. Zamiast godzinnego wprowadzenia, gracz od razu trafiał w sam środek zabawy. Nie było miejsca na rozbudowane systemy rzemiosła, dziesiątki aktywności pobocznych czy złożone drzewa dialogowe.

W grach z lat 80. pętla rozgrywki była ciasna. Oto zabawa, już ją wykonujesz, baw się dobrze. Te pętle musiały być niewielkie, ale świetnie przemyślane, bo nie było tam nic, co mogłoby odwrócić uwagę.

W materiale Cain sięga także po ciekawe porównania. Jego zdaniem najlepsze opowieści i najlepsze dania opierają się na prostocie. Jako przykład podaje Władcę Pierścieni, gdzie rdzeń fabuły sprowadza się do zniszczenia złowrogiego pierścienia, oraz perfekcyjnie przyrządzoną rybę w drogiej restauracji z zaledwie kilkoma przyprawami i masłem.

Władca Pierścieni to prosta historia o zniszczeniu pierścienia, aby nie dostał się w niepowołane ręce. I to w zupełności wystarczy. Można zgłębiać złożoność świata, ale nie trzeba.

W najlepszych restauracjach przygotowuje się najpyszniejsze potrawy z bardzo niewielkiej liczby składników. Te wczesne gry były jak takie restauracje. Musiały być zrobione dobrze, bo inaczej nie działały.

Słowa Caina brzmią jak ważna przestroga dla twórców, którzy czasami zapominają, że ilość nie zastąpi jakości. A gracze wciąż najbardziej doceniają produkcje, które wiedzą, czym chcą być i oferują dopracowaną, wyrazistą ideę rozgrywki. Jeśli przemysł gier faktycznie chce uczyć się od klasyków, może warto czasem spojrzeć wstecz.