8 lat temu zadebiutowała ostatnia wielka strzelanka osadzona w realiach II wojny światowej

W świecie współczesnych gier strzelanek dominują battle royale, futurystyczne mapy i efektowne gadżety. Dla weteranów gatunku coraz trudniej poczuć emocje związane z historycznymi konfliktami, które niegdyś definiowały strzelanki. Nowe tytuły zachwycają wizualnie, ale rzadko oddają wrażenie udziału w bitwie, która naprawdę się wydarzyła.

Call of Duty: WWII – 8 lat od premiery ostatniego FPP z II wojny światowej

Jak trafnie przypomina ComicBook.com, dokładnie 8 lat temu Call of Duty: WWII pokazało, że jest inaczej. Gra przenosiła graczy na historyczne pola bitew, z realistyczną bronią, mapami i kampanią osadzoną w rzeczywistości. Od ulic Paryża po francuskie żywopłoty każda lokacja była zaprojektowana z dbałością o szczegóły, dzięki czemu bitwy wywierały autentyczne wrażenie. Fabuła i otoczenie pozwalały poczuć, jak wyglądała walka w czasach, które kształtowały historię.

Reakcje krytyków były zazwyczaj pozytywne: chwalono kampanię, oprawę wizualną i powrót do klimatu II wojny światowej, choć krytykowano m.in. brak innowacji w fabule czy powielanie motywów. Po premierze Call of Duty: WWII pojawiały się co prawda inne strzelanki osadzone w realiach II wojny światowej, ale żadna z nich nie dorównała tej skali i wpływowi – to zdecydowanie ostatnia wielka gra tego typu.

Współczesne strzelanki, takie jak Battlefield 6, choć imponujące wizualnie, często sprawiają wrażenie oderwanych od kontekstu. Mapy i broń są nowoczesne, ale brak im atmosfery i historycznej głębi, które tak mocno przyciągały w grach z II wojny światowej. Powoli zaczynamy tęsknić za autentycznością – za poczuciem obecności w konkretnym czasie i miejscu, które współczesne tytuły rzadko oferują.

Call of Duty: WWII przypomina, że nie potrzeba futurystycznych gadżetów ani mechaniki biegania po ścianach, aby stworzyć wciągającą i pamiętną strzelankę. Realistyczne konflikty i dobrze odwzorowane otoczenie wystarczają, by zanurzyć gracza w historii.