Shadowrun: Hong Kong ukaże się 20 sierpnia

> Dragonfall jeszcze nie zacząłem, ale mnie również podobał się Dead Man''s Switch z pierwszej> gry. Klimat w Seattle był świetny, spotykało się ciekawe postacie, niektóre - jak Johnny> Clean potrafiły zaskoczyć bogatym backgroundem. Fabularnie było bardzo dobrze, narracja> solidnie wszystko spajała - a że gra była liniowa? To akurat nie musi być wadą. Taki> zabieg zwykle pozwala opowiedzieć historię dopiętą na ostatni guzik. A ta z Dead Man''s> Switch eskalowała z każdym następnym zadaniem.>> To co najbardziej przypadło mi do gustu w Shadowrun Returns to zagadki. Może nie były> trudne, ale wymagały zaangażowania i analizowania zebranych informacji. Żeby odzyskać> hasło z komputera albo później zaprogramować własną kartę dostępu, trzeba było kombinować.> Normalnie czułem się momentami jakbym odpalił starego dobrego Fallout 2. W większości> cRPGów dzisiaj ograniczyłoby się to do dwóch kliknięć, który cały proces rozwiązania> zagadki przeprowadziłyby automatycznie.>> I te portrety postaci - najlepsze jakie widziałem w cRPGach. Tak szczegółowe i klimatyczne,> że potrafiły powiedzieć dużo więcej o rozmówcy niż gdyby znalazły się fundusze na zatrudnienie> aktorów głosowych próbujących tchnąć życie w bohaterówTo w takim razie czym prędzej powinieneś brać się za Dragonfall.

> Dragonfall jeszcze nie zacząłem, ale mnie również podobał się Dead Man''s Switch z pierwszej> gry. Klimat w Seattle był świetny, spotykało się ciekawe postacie, niektóre - jak Johnny> Clean potrafiły zaskoczyć bogatym backgroundem. Fabularnie było bardzo dobrze, narracja> solidnie wszystko spajała - a że gra była liniowa? To akurat nie musi być wadą. Taki> zabieg zwykle pozwala opowiedzieć historię dopiętą na ostatni guzik. A ta z Dead Man''s> Switch eskalowała z każdym następnym zadaniem.>> To co najbardziej przypadło mi do gustu w Shadowrun Returns to zagadki. Może nie były> trudne, ale wymagały zaangażowania i analizowania zebranych informacji. Żeby odzyskać> hasło z komputera albo później zaprogramować własną kartę dostępu, trzeba było kombinować.> Normalnie czułem się momentami jakbym odpalił starego dobrego Fallout 2. W większości> cRPGów dzisiaj ograniczyłoby się to do dwóch kliknięć, który cały proces rozwiązania> zagadki przeprowadziłyby automatycznie.>> I te portrety postaci - najlepsze jakie widziałem w cRPGach. Tak szczegółowe i klimatyczne,> że potrafiły powiedzieć dużo więcej o rozmówcy niż gdyby znalazły się fundusze na zatrudnienie> aktorów głosowych próbujących tchnąć życie w bohaterówTo w takim razie czym prędzej powinieneś brać się za Dragonfall.

Dragonfall jeszcze nie zacząłem, ale mnie również podobał się Dead Man''s Switch z pierwszej gry. Klimat w Seattle był świetny, spotykało się ciekawe postacie, niektóre - jak Johnny Clean potrafiły zaskoczyć bogatym backgroundem. Fabularnie było bardzo dobrze, narracja solidnie wszystko spajała - a że gra była liniowa? To akurat nie musi być wadą. Taki zabieg zwykle pozwala opowiedzieć historię dopiętą na ostatni guzik. A ta z Dead Man''s Switch eskalowała z każdym następnym zadaniem.To co najbardziej przypadło mi do gustu w Shadowrun Returns to zagadki. Może nie były trudne, ale wymagały zaangażowania i analizowania zebranych informacji. Żeby odzyskać hasło z komputera albo później zaprogramować własną kartę dostępu, trzeba było kombinować. Normalnie czułem się momentami jakbym odpalił starego dobrego Fallout 2. W większości cRPGów dzisiaj ograniczyłoby się to do dwóch kliknięć, który cały proces rozwiązania zagadki przeprowadziłyby automatycznie.I te portrety postaci - najlepsze jakie widziałem w cRPGach. Tak szczegółowe i klimatyczne, że potrafiły powiedzieć dużo więcej o rozmówcy niż gdyby znalazły się fundusze na zatrudnienie aktorów głosowych próbujących tchnąć życie w bohaterów