Wednesday – recenzja pierwszej połowy 2 sezonu. Strachy na lachy

Demonizowanie żyjących

Nawet marketingowcy Netflixa nie mogli przewidzieć, że Wednesday stanie się aż tak dużym hitem platformy. Serial ze świata Rodziny Addamsów, stworzony przez Tima Burtona, błyskawicznie stał się światowym fenomenem, bijąc kolejne rekordy oglądalności, ustępując jedynie pierwszemu sezonowi Squid Game. Wednesday bez trudu pokonała inne wielkie marki Netflixa, żeby tylko wspomnieć Stranger Things, czy Bridgertonów, stając się natychmiastowym klasykiem i jedną z najważniejszych franczyz dla platformy. Sukces zaskoczył więc firmę, a przez liczne problemy, w tym strajki scenarzystów i aktorów oraz oskarżenia wobec jednej z gwiazd, prace nad drugim sezonem znacząco się opóźniły. Netflix kazał nam czekać aż trzy długie lata na powrót najbardziej ponurej nastolatki świata. Czy pomimo tak długiej przerwy Wednesday nadal może oczarować widzów swoim ekscentrycznym urokiem? Jeszcze jak! Nowe odcinki to jeszcze więcej kryminalnych zagadek, intrygujących postaci, klimatycznego mroku oraz rozbudowywania uniwersum pod przyszłe produkcje. Przynajmniej pierwsza połowa drugiego sezonu Wednesday godna jest pierwowzoru.

Wakacyjna przerwa upłynęła Wednesday Addams (Jenna Ortega) na polowaniu na straszliwego mordercę. “Niewinne” zajęcie nastolatki wydaje się jednak niczym w porównaniu do tego, co czeka ją w nowym roku szkolnym. Dziewczyna powraca do murów szkoły Nevermore nie sama, lecz ze swoim młodszym bratem Pugsley’em (Isaac Ordonez), który niczym wujek Fester (Fred Armisen), opanował moc elektryczności. W szkole dla dziwolągów panują nowe zasady pod czujnym okiem świeżo upieczonego dyrektora Barry’ego Dorta (Steve Buscemi). Chce on przywrócić odrzucone przez poprzednią dyrektorkę tradycje, w tym zorganizowania wielkiej gali, w tym celu oferując Morticii (Catherine Zeta-Jones) stanowisko przewodniczącej fundacji. Szybko jednak okazuje się, że nowy rok szkolny będzie dla Wednesday pełny detektywistycznej pracy. Dziewczyna zdaje sobie sprawę, że ma swojego prześladowca, na domiar złego dochodzi do makabrycznej zbrodni, a jej wizja utraty przyjaciółki popycha ją do rozwikłania wszystkich tych zagadek. Wednesday nie wie jednak, że w całą sprawę zamieszane są straszliwe moce.

Drugi sezon nie traci czasu i po poznaniu kilku nowych bohaterów, a także wyjaśnieniu relacji między tymi już znanymi, jak chociażby między Enid i Ajaxem, widz zostaje wrzucony w zupełnie nową intrygę, której stawka zdaje się o wiele większa niż w pierwszym sezonie. Wednesday korzysta ze swoich nadludzkich proroczych umiejętności, dowiadując się, że jej przyjaciółce grozi ogromne niebezpieczeństwo, jednocześnie prowadząc śledztwo, kto stoi za tajemniczymi śmierciami. Na domiar złego nastolatka zmaga się z prześladowcą, który utrudnia jej życia, a nawet naraża życia jej kolegów, aby tylko odwrócić jej uwagę. W nowych odcinkach serialu dzieje się więc sporo, a gdy dodamy do tego osobne wątki dla Pugsley’a Morticii, Enid i innych pobocznych postaci, każdy z epizodów po brzegi wypchany jest zawartością, więc miejscami nawet brakuje miejsca na złapanie oddechu.

Ten sezon w dużo mniejszym stopniu skupia się na samej szkole, chociaż nie brakuje miejsca na wątki bardziej „nastoletnie”. Przoduje w tym Endi, która nie jest już tym samym małym i przestraszonym wilczkiem, ale dorastającą wilczycą, która chętnie romansuje i pomaga Wednesday w jej śledztwie, tym samym narażając swoje życie. Jeżeli gdzieś jeszcze szukać „szkolnych” wątków w drugim sezonie, to również w wątku Pugsley’a, który musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, zaprzyjaźniając się z Eugenem, ale również znajdując nowego przyjaciela, tym samym rozpoczynając małą inwazję zombie.

Sporo nowości

Serial udanie w drugim sezonie wprowadza nowe postacie. Zdecydowanym ulubieńcem fanów może stać się profesor Orloff, grany przez Christophera Lloyda. Już sam pomysł na tę postać budzi spory podziw, a gdy dodamy do tego, że to belfer starej daty, przysparza to wielu ciekawych, a przy tym zabawnych sytuacji. Świetnie radzi sobie również Steve Buscemi jako nowy dyrektor Barry Dort, który gra we własną grę, manipulując ludźmi, nie tylko dla własnych zysków, ale również, aby nie dopuścić do powtórki z sytuacji z poprzedniego roku szkolnego, pod rządami Larissy Weems. Warto również wyróżnić Evie Templeton, która wciela się w Agnes DeMille, jeszcze bardziej przerażającą postać od samej Wednesday Addams.

Jenna Ortega w tytułowej roli wciąż kradnie show, bezbłędnie wcielając się w upiorną nastolatkę o wisielczym humorze. Wednesday potrafi jednak pokazać swoją nieco cieplejszą stronę, głównie wobec Enid, czy Rączki, ale także zimniejszą i oschłą, przeciwstawiając się swojej matce, a nawet wyzywając ją do pojedynku. Chociaż tempo akcji jest szybkie, to serial wykorzystuje okazję, aby budować swoje uniwersum, dzięki czemu uczestniczymy w walce na szpady, poznajemy kolejnych członków familii Addamsów, czy też dowiadujemy się nowych szczegółów z życia Gomeza, czy wujka Festera. Wszystko to utrzymane w charakterystycznym mroku, które jest jeszcze częściej wykorzystywane przez twórców, niż w pierwszym sezonie. Nie brakuje również bardziej oryginalnych elementów, jak poklatkowa animacja przedstawiająca historię pewnego geniusza z Nevermore, czy też wciąż celowo kiepsko wyglądające potwory.

Wednesday w pierwszych czterech odcinkach drugiego sezonu jest tak samo dobra, jak w pierwszym. Przerwanie historii zwrotem akcji powinno jeszcze bardziej pomóc serialowi, utrzymując uwagę widzów, którzy będą mieli czas, nie tylko podzielić się własnymi opiniami, ale również spierać się i wspólnie rozwiązywać pozostawione przez serial tajemnice. Jednak ocenienie pierwszej połowy drugiego sezonu jest trochę kredytem zaufania dla całej opowieści, więc pozostaje mieć tylko nadzieję, że na początku września Wednesday będzie bawiła równie dobrze, jak ma to miejsce właśnie teraz.