Rick i Morty – recenzja 8. sezonu. Jest lepiej, ale pod jednym warunkiem

Ale to już było

Czasami trudno uwierzyć, że Rick i Morty są już z nami od dwunastu lat. Coś, co rozpoczęło się od małego, animowanego projektu, niedługo później stało się wielką franczyzą, która wydaje się, że najlepsze lata ma już za sobą. Chociaż twórcy rozwijają różne spin-offy, które mają rozszerzyć to uniwersum, to główna seria od kilku lat przechodzi swój poważny kryzys. Ósmy sezon zdecydowanie nie jest remedium na bolączki trapiące Ricka i Morty’ego, ale przy odpowiednim podejściu to wciąż serial, który potrafi dać sporo rozrywki i ciekawych pytań dotyczących ludzkiej natury.

W recenzjach poprzednich dwóch sezonów moim głównym zarzutem wobec tej produkcji był brak głównego wątku, który spajałby całą historię i pozwoliłby zrobić Rickowi i Morty’emu, a także pozostałym bohaterom, krok naprzód. Ósmy sezon niczego w tej materii nie zmienia i nadal jest to festiwal czegoś, co można byłoby określić mianem fillera, czyli odcinków oderwanych od głównej fabuły. Rick i Morty od dawna już nie rozwijają żadnego głównego wątku i twórcy serialu pozwalają swoim postaciom na swobodne, niepowiązane ze sobą przygody, które nadal pełne są zabawy, humoru, nawiązań do popkultury i znanych z gatunku science fiction moralnych rozważań i wątpliwości. Niby wszystko jest na swoim miejscu, ale wciąż ciężko nie być rozczarowanym, że potencjał tej serii nie został należycie wykorzystany.

Tym razem jednak pomysły na poszczególne epizody są o wiele ciekawsze od tych z poprzedniego, siódmego sezonu. Warto więc dać szansę i powrócić do tego świata, aby zobaczyć, jak Rick próbuje zachować swoje wspomnienia o zmarłej żonie, Morty staje się nastoletnim ojcem, a Jerry ponownie zaskakuje i przechodzi samego siebie. Jeżeli więc tę produkcję potraktujemy jak kolejny animowany serial w stylu Simpsonów, czy Futuramy, gdzie każdy kolejny odcinek to zupełnie nowa przygoda, to przy Ricku i Mortym nadal można się dobrze bawić. Jeśli jednak nudzą Was już takie pojedyncze historie, to w ósmym sezonie nie macie czego szukać.

Wszystko to powoduje, że pomimo wielu atutów, jakie wciąż posiada Rick i Morty, serial osiągnął już swój punkt, w którym w którym największym zaskoczeniem jest faktyczny brak zaskoczenia. Po latach burzenia konwencji i dekonstrukcji fabularnych klisz, sama próba przewrotu stała się konwencją. Ósmy sezon wciąż balansuje na granicy absurdu, ale nie opuszcza bezpiecznej strefy komfortu, nie próbując niczego nowego. Nie brakuje więc kolejnych odcinków, które wykorzystują stylistykę horroru, heist movie, czy też akcyjniaka. Nie ma tu nic, czego byśmy już nie znali z poprzednich odsłon.

Siłą serialu wciąż jest humor

Na szczęście tam, gdzie zawodzi struktura, nadal broni się charakterystyczny dla serii humor - czarny, inteligentny, momentami obrzydliwy. Twórcy nie boją się żartować z religii, popkultury i polityki. Serial nigdy nie bał się również brutalności ani dosłowności, a ósmy sezon nie jest w tym przypadku odosobniony. Jest tu wiele niezłych pomysłów, które bywają przewidywalne, ale ich puenta jest dobrze opowiedziana, a sama satyra niezwykle aktualna.

Niestety wszystko to blednie, gdy zdamy sobie sprawę, że kolejny raz bohaterowie, ani też przedstawiony świat w żaden sposób nie zostają rozwinięte. Poznajemy nowe postacie, czy też warianty znanych bohaterów, a także kolejne lokacje ogromnego, wielowymiarowego wszechświata, ale ponownie twórcy nie są w stanie zaskoczyć widza i nawet zaprezentowane nowości, wydają się jedynie kolejną iteracją tego, co już znamy z poprzednich sezonów.

Ósmy sezon Ricka i Morty’ego jest dokładnie tym, czego można było się spodziewać, znając poprzednie serie i właśnie to jest jego największym problemem. Pomimo wysokiego poziomu wykonania, zabawnych gagów i kilku odcinków z potencjałem, nie widać tu odwagi, która kiedyś czyniła ten serial fenomenem kulturowym. Rick i Morty zdają się utknąć w pętli własnego sukcesu, co już przestało być nawet irytujące, a stało się pewną obietnicą twórców, że przygody tej dwójki bohaterów mogą trwać niemal w nieskończoność.