To dość zabawne, że pod koniec ubiegłego roku pisałem krótki tekst o tym czy cokolwiek może się jeszcze w Pokemonach zmienić i co by to mogło być. Zaproponowałem wówczas walki w czasie rzeczywistym. Ta dam! Pokemon Legends: Z-A właśnie taką zmianę zaoferowało. Miło wiedzieć, że ludzie z Nintendo czytają Gram.pl – hehe. Wyszło nieźle, świeżo, ale nadal mam kilka zastrzeżeń do pracy Game Freak.
Tylko dla wytrwałych czytelników
Nowe Pokemony opowiadaj historię wielkiego turnieju, w którym trenerzy wspinają się w rankingu nazwanym Z-A, aby stać się najlepszymi w Lumiose City. Tyle i aż tyle – wszystko kręci się wokół pogoni na szczyt. Do tej całej zabawy trafiamy również my, próbując osiągnąć ten sam cel co inni trenerzy. O fabule nie ma co tu dużo pisać. Jest banalna, rodem z anime, tak aby dobrze trafiała do młodszych odbiorców. Niestety jest też strasznie przegadana i momentami tak koszmarnie rozciągnięta zbędnymi dialogami, że w którymś momencie walczyłem ze sobą, aby tego nie przeklikiwać. Z dziennikarskiego obowiązku jakoś to przetrwałem, ale jeśli mam być szczery, to absolutnie nic nie stracicie jeśli zdecydujecie się na taki ruch.
Fajny pomysł z takim sobie wykonaniem
Sam motyw wielkiego rankingu nawet bardzo mi się spodobał, zwłaszcza że lubię takie elementy w grach wyścigowych, ale Game Freak zrobiło dwie rzeczy źle, z czego jedna strasznie mnie zirytowała. Po pierwsze, wszystko jest oskryptowane i dzieje się wedle ustalonej przez twórców ścieżki. Oznacza to, że nasza wspinaczka w rankingu jest podyktowana fabularnymi postępami i nie jesteśmy w stanie w żaden sposób tego przyspieszyć lub ponieść porażki i spać o pozycję czy dwie. Jest to trochę zmarnowany potencjał, ale z drugiej strony, nadal było to dość przyjemne, więc jeszcze wstrzymywałem się z marudziłem. Niestety drugi element już mnie zdenerwował, ponieważ fabularnie – UWAGA SPOILER – po jednej walce wskoczyłem o kilkanaście literek rankingowych do góry, ponieważ “byłem takim super trenerem pokonując jakiegoś mocnego gościa”. Może i byłoby to sztuczne wydłużanie rozgrywki, ale wolałbym się doczołgać na szczyt w miarę swoimi siłami, a nie przez takie fabularne zagrywki. – KONIEC SPOILERA. Mimo wszystko zamysł jest fajny i mógłby spokojnie być wykorzystany w poprawionej formie w innej części gry, nawet jeśli byłaby to dodatkowa aktywność (Nintendo, czytajcie znowu uważnie!). Do tego gra jest do bólu schematyczna. W zasadzie przez całą produkcję wykonujemy pewne cykliczne czynności, ale jako że jest to powiązane z fabułą – nie będę spoilerował.
Mała przestrzeń, wiele możliwości
Pokemon Legends: Z-A trzyma się tego samego schematu łapania stworków co Arceus, więc robimy to w czasie rzeczywistym, ale tym razem na wyznaczonych obszarach (z malutkimi odejściami od reguły), w których spotkamy po kilka rodzajów żyjątek. Tutaj warto zaznaczyć, że cała akcja gry rozgrywa się wyłącznie na terenie wspomnianego miasta. Nie możemy z niego wyjść, nie odkryjemy żadnych dzikich terenów. Na początku zastanawiałem się jak to może się sprawdzić w praktyce i biorąc pod uwagę stopień rozbudowania miasta, który obejmuje kanały, ulice, wspinanie się po rusztowaniach i bieganie po dachach, wyszło całkiem nieźle. Mimo wszystko pod koniec gry zacząłem czuć znużenie tym samym widokiem blokowisk. Do pewnego momentu, odkrywanie nowych zakamarków, wcale nie tak wielkiego mieściny, było wystarczająco różnorodne i atrakcyjne, ale po kilkunastu godzinach można było odczuć pierwsze oznaki klaustrofobii. Sytuację czasami ratowały zadania poboczne, które muszę przyznać, bywały całkiem interesujące i angażujące, więc gdybyście zdecydowali się na granie to polecam się nimi zainteresować.
W końcu coś naprawdę świeżego
Chciałoby się powiedzieć – Pokemony jak to Pokemony – tu się nie dzieje nic nowego od lat, ale akurat w Legends: Z-A zmienia się naprawdę wiele, a wszystko to za sprawą całkowicie świeżego podejścia do walki. Nasza drużyna nadal składa się z sześciu Pokemonów, których trenujemy, ale tym razem potyczki prowadzimy w czasie rzeczywistym. Sytuacja obejmuje tutaj nie tylko korzystanie z ataków, ale także poruszanie się naszej postaci, co w niektórych przypadkach ma kluczowe znaczenie. Musimy być zatem bardzo czujni, aby nie dać się pokonać w głupi sposób. Jak to w ogóle działa? Otóż, tym razem nie ma statystyki PP, która odpowiadała za ilość dostępnych ataków. Teraz za pomocą odpowiednich przycisków wybieramy po prostu kolejne skille, które są nielimitowane, aczkolwiek mają swój czas regeneracji. To doprowadziło do sytuacji, w której zacząłem używać umiejętności, na które w życiu bym nie spojrzał. Niektóre z nich wykonamy na odległość, inne wymagają podbiegnięcia Pokemona do przeciwnika. Można więc powiedzieć, że jest tu pewien element taktyczny, choć nie ma się co oszukiwać, że jest tu jakaś większa głębia. Czasem po prostu “klikamy” to co aktualnie jest dostępne.
Nie ma jeszcze żadnych komentarzy. Napisz komentarz jako pierwszy!