Gdyby nie ten system walki... - recenzja Fallen Legion+

Wydanie gier Fallen Legion: Sins of an Empire i Fallen Legion: Flames of Rebellion w jednym pakiecie jest jak najbardziej trafionym pomysłem, biorąc pod uwagę fakt, że akcja obu tytułów rozgrywa się w tym samym czasie, ale przedstawiona jest z dwóch odmiennych perspektyw. Obie produkcje wchodzące w skład zestawu Fallen Legion+ oferuję również tę samą mechanikę rozgrywki oraz styl graficzny. Gdybym więc skupiał się na ocenie wersji konsolowych, jako minus uznałbym fakt, że Sins of an Empire nie trafiło na PlayStation Vita, którego posiadacze muszą ograniczyć się wyłącznie do poznania Flames of Rebellion. Tym samym nie mają oni kompletnego obrazu fabuły.

Niezależnie od tego, czy w pierwszej kolejności uruchomimy Fallen Legion: Sins of an Empire czy też Fallen Legion: Flames of Rebellion zauważymy, że autorzy ze studia o dość fikuśnej nazwie YummyYummyTummy zaoferowali grafikę niekoniecznie najwyższej jakości, ale mimo to sprawili, że obie produkcje mogą pochwalić się specyficznym klimatem. Tła są naprawdę zróznicowane (odwiedzamy nie tylko las, ale również między innymi zamek, tereny pustynne czy miejscówki pokryte śniegiem) i aż prosi się o to, by w poszczególnych lokacjach dodać więcej szczegółów czy też zadbać o lepsze oświetlenie. Znacznie lepiej wygląda jednak to, co obserwujemy na pierwszym planie, czyli modele naszych bohaterów oraz wrogów, które zostały bardziej dopracowane niż elementy krajobrazu. Pod względem różnorodności przeciwników Fallen Legion+ pozostawia jednak nieco do życzenia, a niektórzy oponenci pojawiają się zbyt często (osobie zajmującej się umieszczaniem ich na mapie powinno się wyjąć z klawiatury przyciski "ctrl", "c" i "v").

Poza członkami naszego zespołu w każdej walce bierze udział także główny bohater, czyli Cecille w przypadku Fallen Legion: Sins of an Empire oraz Legatus Laendur w Fallen Legion: Flames of Rebellion. Pełni on jednak nieco inną rolę, bo może rzucić potężne zaklęcie i uzdrowić lub wskrzesić swoich podopiecznych, o ile ci zadbają o naładowanie jego paska many, co czynią po prostu atakując wrogów. Dopełnieniem tego nieskomplikowanego, ale naprawdę ciekawie zaprojektowanego systemu jest możliwość blokowania ciosów przeciwników. Kiedy uda nam się tego dokonać, oponent przez moment nie będzie mógł nic zrobić, a my zadamy mu krytyczne obrażenia. Ryzyko przy blokowaniu jest spore, bo w razie niepowodzenia mocno obrywamy, ale kiedy opanujemy tę sztukę, poczujemy ogromną satysfakcję z pokonywania coraz bardziej wymagających rycerzy, smoków, goblinów, łuczników czy innych niemilców.

Niezwykle prosty do zrozumienia, ale stosunkowo trudny do opanowania system walki (zwłaszcza podczas wymagających starć z bossami) to bezsprzecznie największa zaleta gier Fallen Legion: Sins of an Empire i Fallen Legion: Flames of Rebellion, które mogą pochwalić się także specyficzym, mangowym klimatem. By spędzić przy nich miło czas trzeba jednak przymknąć oko na nieciekawą fabułę, ubogie w detale lokacje i znikomą liczbę elementów RPG. Stąd też taka, a nie inna ocena.