Recenzja gry Oblicza Iluzji: Ukryta Moc - intrygująca zbrodnia w XIX-wiecznym Paryżu

Oblicza Iluzji: Ukryta Moc to gra, która pokazuje, że nie trzeba wymyślać koła na nowo, by stworzyć ciekawą rozgrywkę. Wystarczy dobra receptura.

HOPA to gatunek, który rządzi się swoimi prawami, dlatego też ciężko w nim o rewolucje. W związku z tym autorzy nieskomplikowanych przygodówek starają się zatrzymać odbiorcę przy ekranie intrygującą fabułą, dodatkowymi rozwiązaniami w mechanice rozgrywki, a także przemyślanymi zagadkami. Tak jest w przypadku najnowszej propozycji studia Moonrise Interactive, czyli gry Oblicza Iluzji: Ukryta Moc.

Porwanie zawsze intryguje. Kto za nim stoi? Dlaczego porwano tę, a nie inną osobę? Zamiast odpowiedzi rodzą się kolejne pytania. Na tych założeniach bazuje właśnie fabuła przedstawiona w grze Oblicza Iluzji: Ukryta Moc. Młoda dziennikarka przybywa do XIX-wiecznego Paryża, by przeprowadzić reportaż i wywiad z tutejszą gwiazdą - śpiewaczką i tancerką o imieniu Beatrice Le Brun, która tego wieczoru występuje na deskach teatru. W pewnym momencie zza kulis wyłania się tajemnicza postać, która porywa wspomnianą gwiazdę.

Reportaż będzie - to nie ulega wątpliwości. Nieoczekiwany obrót sprawy powoduje, że będzie o czym pisać. A co z rozmową? Tutaj z pomocą przychodzi Artur, który obiecuje, że jeśli kobieta pomoże odnaleźć jego siostrę, załatwi jej możliwość przeprowadzenia wywiadu z Beatrice. Jak zatem widać, historia bazuje na doskonale znanych założeniach, ale jest przedstawiona w ciekawy sposób. Nie chcąc zdradzać nic więcej dodam tylko, że z czasem pojawiają się w niej wątki nadprzyrodzone.

Artur jest nie tylko bohaterem pierwszoplanowym, ale i... nieodłącznym elementem rozgrywki. Tam, gdzie nasza bohaterka nie jest w stanie dotrzeć, pośle swojego mniejszego kompana. Na przykład po to, by wziął przedmiot z wąskiej szczeliny lub aktywował mechanizm odblokowujący przejście. To ciekawe urozmaicenie, które idealnie pasuje do gatunku i powoduje, że kluczem do sukcesu nie zawsze jest skorzystanie z danego przedmiotu w odpowiednim miejscu. Czasem trzeba poprosić o pomoc Artura.

Sama gra nie oferuje niczego odkrywczego w kwestii mechaniki, stanowiąc miks eksploracji, zbierania przedmiotów i rozwiązywania zagadek logicznych, ale odniosłem wrażenie, że w grze Oblicza Iluzji: Ukryta Moc udało się świetnie wyważyć proporcje między mniej i bardziej skomplikowanymi łamigłówkami. Plansze z ukrytymi obiektami pojawiają się często, ale nie na tyle, byśmy zaczęli narzekać, mówiąc "o nie, znów trzeba szukać przedmiotów".

Na przejście Oblicza Iluzji: Ukryta Moc potrzeba około trzech godzin, co jest standardem dla tego typu produkcji. Fani gatunku nie uznają tego czasu za stracony, gdyż twórcy przygotowali ciekawą opowieść, zróżnicowane i dopracowane zagadki, a także przykuwające wzrok lokacje wykonane z niezwykłą starannością.

Intrygująca zbrodnia w XIX-wiecznym Paryżu - recenzja gry Oblicza Iluzji: Ukryta Moc

GramTV przedstawia: