Było 10 wymarzonych prezentów świątecznych, czas na 10 najgorszych. Mamy dla Was ranking dziewięciu mocno rozczarowujących lub po prostu całkowicie nieudanych gier... i jeden bonus.
Było 10 wymarzonych prezentów świątecznych, czas na 10 najgorszych. Mamy dla Was ranking dziewięciu mocno rozczarowujących lub po prostu całkowicie nieudanych gier... i jeden bonus.
Zanim pogrążycie się w lekturze, pragniemy odesłać Was do podobnego artykułu, przedświątecznego poradnika zakupowego, w którym prezentujemy dziesięć najlepszych naszym zdaniem gier, jakimi można obdarować bliskich w tym szczególnym czasie. Zdążyła się nawet ukazać jego druga część, tym razem dla maniaków sprzętu. A teraz zapraszamy już do przeglądu dziesięciu produktów, których nie polecamy na prezent nawet nieprzyjaciołom.
10. Star Wars: The Force Unleashed II, czyli niedobór Mocy
Pierwsza część Star Wars: The Force Unleashed nie była arcydziełem, ale oferowała kilka godzin rozgrywki na całkiem przyzwoitym poziomie. Nic więc dziwnego, że zdecydowano się przygotować kontynuację. Tę, niestety, można polecić wyłącznie graczom, którzy zaliczają wszystko, co ma w tytule Star Wars. Pozostałym odradzamy. Gra jest niezwykle krótka (wręcz skandalicznie), wtórna, nudna i ma słabą grafikę oraz kiepską optymalizację. Szkoda, że tak przykry los spotkał drugie The Force Unleashed, bo sama gra zapowiadała się naprawdę dobrze.
Zaoszczędzone: co najmniej 119,90 zł (w zależności od platformy)
9. Prison Break: The Conspiracy, czyli nieudana ucieczka z więzienia
Licencja licencją, ale mimo, że Prison Break to mój (Harpena czyli) ulubiony serial wszech czasów, to do gry podchodziłem jak pies do jeża. Moje obawy były słuszne – autorzy nie podołali. W efekcie otrzymaliśmy produkcję, która, gdyby nie jej tytuł, zostałaby anulowana w trakcie procesu produkcji i w ogóle nie ujrzała światła dziennego. A tak jest wśród nas i zapewne sprzedaje się świetne, w końcu to Skazany na śmierć. Twórcy, oprócz tego, że przygotowali nędzny tytuł, to jeszcze spóźnili się z nim o kilka dobrych miesięcy. Ukazał się on, gdy telewidzowie powoli zaczynali zapominać o losach dwóch braci. Tutaj również żałuję, że nie stało się inaczej, bo potencjał nie został wykorzystany. Nawet w najmniejszym stopniu.
Zaoszczędzone: co najmniej 16 dolarów
8. Kane & Lynch 2: Dog Days, czyli Szanghaj jakiego nie chcecie poznać
Z drugą częścią Kane & Lynch jest ciężka sprawa. Z jednej strony jest to strzelanka, jakich pełno na rynku (co jest dobre, bo obdarowanie taką grą zawsze jest mile widziane wśród fanów tego typu produkcji), z drugiej natomiast wyróżnia się jednym elementem – sposobem przedstawienia rozgrywki (stylizacja na amatorską kamerę, gracz obserwuje losy bohaterów tak, jakby był ich uczestnikiem i wszystko kręcił). Nas osobiście to nie przekonało, ale znaleźli się recenzenci, którzy wychwalali grę, przyznając jej 9/10 punktów. Dlaczego gra znalazła się w naszym antyporadniku? Bo nie mamy pojęcia, komu macie zamiar ją kupić, a jeśli okaże się, że osoba ta ma podobne zdanie do naszego, to cóż, nie ucieszy się z takiego prezentu.
Zaoszczędzone: co najmniej 119,90 zł
7. 007: Blood Stone, czyli lepiej kup 0,7 
Podobnie, jak w przypadku Kane & Lynch 2, tak i w przypadku nowego Bonda mamy ciężki orzech do zgryzienia. Jeśli wiemy, że osoba obdarowywana ubóstwia Agenta 007, to możemy kupić tę grę i na pewno będzie zadowolona z prezentu, mimo, że jej jakość wykonania pozostawia wiele do życzenia. Ale generalnie odradzamy zakup 007: Blood Stone, bo gra nie jest specjalnie wciągająca (kiepska fabuła), bardzo krótka (cóż to za prezent, jeśli napisy zobaczymy jeszcze przed północą w Wigilię?), niezbyt zaawansowana technologicznie, a poza tym na dobrym pececie bardzo często zalicza pokaz slajdów, a jedną z niewielu zalet są pościgi samochodowe.
Zaoszczędzone: co najmniej 129,90 zł
6. House M.D., czyli: Siostro, skalpel
Jeżeli chcieliśmy przeniesienia House'a w wirtualną rzeczywistość, to na pewno nie na takich zasadach. Gra mogłaby być interesującą przygodą edukacyjną dla dzieci, ale za dużo w niej skomplikowanych medycznych określeń. Starych wyjadaczy mechanizmy rozgrywki nie specjalnie z kolei rajcują. Gwoździem do trumny jest fakt, że zamiast płynnych animacji skaczemy po poszczególnych ekranach. House M.D. byłby dobry dla DS-a (na którego też powstał), ale taka formuła (i forma) na pececie jest po prostu nie do zaakceptowania. Ta gra mogłaby być równie dobrze dostępna za darmo. Licencja sprawy nie załatwia. W jednym z odcinków Grzesiu Dom powiedział: "Jeśli jest wtorek, to mam kaca". My mówimy: Jeśli jest jakikolwiek dzień tygodnia, nie kupuj tej gry.
Zaoszczędzone: (aż!) 20 dolarów
5. Vancouver 2010 - The Official Video Game of the Olympic Winter Games, czyli im dłuższy tytuł, tym wcale nie lepszy produkt
Jeżeli ktoś nagle zaznał przypływu euforii widząc w swoim telewizorze szalejących Kowalczyk i Małysza, oraz zapragnął samemu oddać się zimowemu szaleństwu (oczywiście na komputerze/konsoli), pierwsza myśl, jaka może zaświtać w głowie takiego jegomościa to: Vancouver 2010. To przecież oficjalna gra ostatnich Igrzysk Olimpijskich - brzmią głosy pod kopułą. Z całego serca zalecamy, aby je ignorować. Z duchem tej wzniosłej imprezy sportowej gra ma niewiele wspólnego, w miejsce radosnej śnieżnej zawieruchy dostajemy powiew nudy, a poszczególne dyscypliny sprowadzają się raczej do mini-gier niż rzeczywistych, emocjonujących i wymagających zawodów. Gdyby Rzymianie dostali takie Igrzyska, Cesarstwo upadłoby zdecydowanie szybciej.
Zaoszczędzone: co najmniej 39,90 zł
4. Saw II: Flesh and Blood, czyli (nie)prawdziwy horror... 
Wydawać by się mogło, że gry z serii Piła, podobnie jak filmy, będą cieszyły się ogromnym zainteresowaniem. Jednak już pierwsza odsłona cyklu Saw zebrała stosunkowo niskie noty, ale mimo to twórcy zdecydowali się stworzyć kolejną produkcję. Ta również pozostawia wiele do życzenia, delikatnie rzecz ujmując, w kwestii jakości wykonania. W zapowiedziach autorzy przekonywali, że poprawią elementy, które nie przypadły graczom do gustu w pierwszej części, ale cóż, albo nie dali rady, albo tylko obiecywali i na tym się skończyło, bo w efekcie "dwójka" prezentuje poziom "jedynki", a może nawet jest ciut gorsza. Strach pomyśleć, co będzie, gdy doczekamy się trzeciej części. A ta z pewnością powstanie.
Zaoszczędzone: prawie 50 baksów
3. Iron Man 2, czyli superbohaterska klapa
Jedyną zaletą tej gry jest możliwość wcielenia się w superbohatera, który swego czasu robił furorę na dużym ekranie. No, może nie do końca furorę, a bardziej furorkę. Żelaznemu Facetowi daleko bowiem do estymy, jaką cieszy się chociażby Nolanowski Batman. Iron Man 2 w wirtualnym wydaniu to niestety potwierdzenie tego, co o grach robionych na filmowych licencjach wiemy najgorszego. I to już drugi raz z rzędu! Choć twórcy (ci sami, którzy skaszanili pierwszą odsłonę) zarzekali się, że nauczyli się na błędach i tym razem nie popełnią grzechów z przeszłości, tak naprawdę podczas tej rzekomej lekcji byli chyba na wagarach. Produkt powstał chyba na kolanie i tylko po to, by dodatkowo zwiększyć zainteresowanie filmem, który, nie ukrywajmy, pełnił w tym tandemie funkcję kapitana.
Zaoszczędzone: co najmniej 139,90 zł
2. Quantum Theory, czyli Gears or Not
Jeżeli zdecydowalibyśmy się na plebiscyt na najgorszą grę 2010 roku, Quantum Theory byłoby murowanym faworytem do pozycji w czubie. Tecmo naprawdę pokarało właścicieli Xboksów 360 i PlayStation 3, ba, znieważyło ich oferując tę "grę" w sugerowanej cenie równej kwotom, jakie trzeba wyłożyć na inne produkcje. Tyle, że te inne produkcje oferują prawdziwą rozrywkę (lepszą lub gorszą), a nie katorgę. Nasz recenzent był bliski wywalczenia sobie dwutygodniowego pobytu w sanatorium w Ciechocinku na koszt firmy po rozprawieniu się z tym dziełem. Nie dajcie się zwieść, ani skusić licznymi przecenami. Lepiej ulokować pieniądze w nieco starszych, ale też dostępnych za co najwyżej połowę ceny wyjściowej, grach, lub dołożyć trochę grosza i upolować jeden z hitów ostatnich tygodni.
Zaoszczędzone: 219,90 zł
1. Ponton do Kinecta, czyli żart sezonu
Nie wiemy, czy się śmiać, czy płakać. W końcu ponton do gry w Kinect Adventures to prawdziwy bajer. Bez niego człowiek czuje się jakby wsiadał do wypasionej limuzyny, ale w zamontowanym w niej mini-barku brakowało szampana. Bez niego człowiek ma wrażenie, że idzie do eksluzywnej restauracji, ale zamiast na wygodnym krześle musi usadowić się na podłodze w siadzie skrzyżnym. Bez niego człowiek czuje się jak kibic, który idzie z chorym gardłem na finałowy mecz ukochanej drużyny, ale nie może w jego trakcie wspierać swoich idoli tradycyjnymi okrzykami. A tak (prawie) całkiem poważnie, jeśli zdecydujesz się sprezentować komuś ów ponton, spodziewaj się silnego ciosu w głowę, prawdopodobnie wiosłem.
Zaoszczędzone: zrobienie z siebie głupka
