W czasach, kiedy Peter Jackson z precyzją szwajcarskiego zegarka serwował światu swe wiekopomne dzieło popularność trylogii J.R.R. Tolkiena sięgnęła chyba zenitu. I o ile przysłowiowa wisienka na smakowitym torcie lub deserze wieńczy dzieło cukierniczego mistrza, o tyle bez wątpienia Władca Pierścieni: Bitwa o Śródziemie II jest właśnie taką wisienką wśród gier o Śródziemiu.
Wprawdzie pierwsza część, pokazując zmagania Drużyny Pierścienia, w pewnym stopniu wyczerpywała inspirację filmową, ale nie zapominajmy, że pozostały jeszcze – co bardziej istotne – książki! Otóż włodarze z EA LA nie zastanawiali się długo i nabyli po prostu prawa do całej książkowej trylogii (a poprawniej: sześcioksięgu), aby pokazać nam, co w czasie, gdy Frodo z przyjaciółmi starał się zniszczyć Pierścień, działo się na innych obszarach Śródziemia. Właśnie w ten sposób narodziła się WP: BOŚ II.
Bohaterów ci u nas dostatek
Nie da się za to ukryć, że jest ciekawie. Przedstawione w grze wydarzenia zabiorą nas m.in. pod Samotną Górę, do doliny Dol Guldur, elfickiej stolicy Lorien czy Mrocznej Puszczy. Zwiedzimy również dostojny Fangorn, Szarą Przystań i malownicze Shire, a na tym wcale nie koniec. Spotkamy blisko 50 postaci (znanych nie tylko z filmu, ale i z książki), wśród których będą m.in. Arwena, Elrond, Haldir, Dain, Gimli, Legolas, Glorfindela, Sauron a nawet Tom Bombadil (ten ostatni wykorzystywany jest jako moc specjalna). Jak więc widać część postaci powraca, a część jest zupełnie nowych. Oczywiście każdym z bohaterów prędzej czy później przyjdzie nam pokierować, wykorzystując jego specjalne umiejętności (np. Tom tańczy i śpiewa, zadając przy tym druzgocące razy wrogom).Najważniejszym daniem w dwójeczce WP: BOŚ jest jednak wspomniany tryb Wojny o Pierścień, który przyrównać można do strategicznej mapy z serii Total War. Otóż jest to mapa całego Śródziemia, która została podzielona na prowincje. Naszym zadaniem jest podbicie całego świata, a czynimy to, przesuwając w turach nasze wojska w celu dokonania kolejnych inwazji na wrogie terytoria. W zajętych prowincjach możemy również wznosić budowle i produkować kolejne oddziały. Kiedy dochodzi do starcia dwóch armii, można wybrać rozgrywkę automatyczną (nie wiedzieć czemu nawet z przeważającą liczbą wojsk najczęściej się ją przegrywa...), albo samemu stanąć na polu walki. W tym drugim przypadku za każdym razem wznosi się bazę od początku, więc jak widać rozgrywka może trwać i trwać.
Do boju stanąć czas
Ostatnią nową armią są Gobliny, na usługach których znalazły się również dzikie bestie. To nacja, która mnoży się najszybciej (co niektórym starszym graczom przypomni z pewnością Zergów ze Starcrafta), ale jest stosunkowo słaba. W goblińskiej armii nie zabrakło oczywiście trolli, pająków, gigantów, a nawet.... smoków! Rozwinięty do 10 poziomu Drogoth – Władca Smoków (bohaterowie i oddziały osiągają kolejne levele, walcząc) uderzeniem skrzydeł jest w stanie rozwalić duży budynek, a przy pomocy kuli ognia spopielić kilka oddziałów. Efekt podpalenia musicie zobaczyć sami, bo warto! Trzy znane już ekipy to Orkowie, Ludzie Zachodu (wojownicy Rohanu i jeźdźcy Gondoru) oraz armia Sarumana z Isengardu. Również w ich armiach nie zabrakło drobnych usprawnień (np. Ludzi wspierają Hobbici oraz Dunedainowie).
Rzecz jasna w trakcie zabawy w odpowiednich budynkach zapewniamy swym żołnierzom usprawnienia. Do tego przygotowano również drzewko punktów mocy zaklętych efektownie w Palantirze. Owe punkty są gromadzone automatycznie w czasie starć. Każda strona (Dobro i Zło) ma 12 mocy, na które potrzeba od 5 do 25 punktów. Ich odpowiedni dobór w czasie potyczek nie jest wcale łatwy, bo żeby rozwinąć te największe (np. Barlog) trzeba prowadzić ostre działania ofensywne. W kwestii rozbudowy bazy w stosunku do pierwszej części zmieniło się tyle, że nie ma już bezsensownych pól, na których wznosi się budynki. Teraz, klasycznie, wznosimy je gdzie dusza zapragnie (nie licząc rozbudowy kwatery głównej).
Grafika nadal znakomita
Choć od wydania gry upłynął już ponad rok, a to jak wiadomo w branży szmat czasu, to grafika nadal robi przyjemne wrażenie. Wszystkie scenerie przygotowano z dbałością o szczegóły, które od razu przypominają filmowe kadry. Gdy widzimy hobbickie domki w Shire lub strzeliste zabudowania Minas Morgul nie sposób nie uśmiechnąć się, przywołując w pamięci obrazy znane z kina. Również jednostki wyglądają ładnie, a takie szczegóły jak hartowane ostrza w rękach goblińskiej braci lub topory u Krasnoludów są miłym dodatkiem. 
Na osobny akapit zasługują również przerywniki filmowe. One, w przeciwieństwie do kamery, w znakomity sposób przyczyniają się do budowania atmosfery. Statyczne kadry niespodziewanie ożywają, przechodząc w płynne animacje, zazwyczaj bardzo dynamiczne, które obrazują kolejne etapy fabuły i starć. Bez wątpienia w połączeniu z dynamiczną muzyką (zresztą w części znaną z filmu Petera Jacksona) znakomicie realizują one swoje zadanie.
Najlepszy z najlepszych
Niewątpliwie mimo drobnych mankamentów WP: BOŚ II to najlepszy i najbardziej kompleksowy tytuł traktujący o Śródziemiu. Spodoba się zarówno fanom (ci zresztą pewnie dawno już grę przeszli), jak i graczom nieco mniej euforycznie podchodzonym do tego, co powstaje w oparciu o wyobraźnię mistrza Tolkiena.
Tytuł: Władca Pierścieni: Bitwa o Śródziemie II Gatunek: RTS Wymagania sprzętowe: sprawdź tutaj Zalety: + epicki rozmach + 6 armii + tryb Wojny o Pierścień Wady: - momentami zbyt łatwa - krótka kampania Czas na opanowanie: 20 minut Poziom trudności: niski Producent: Electronic Arts LA Wydawca: Electronic Arts Polski wydawca: Electronic Arts Polska Cena: 44.90 Wersja: polska/kinowa Strona www: http://www.ea.com/official/lordoftherings/bfme2/us/home.jsp
