Przywalmy kilku zbirom
Przywalmy kilku zbirom
Marianne de Pierres – trylogia „Parrish Plessis” (tom I i II) – recenzja
W części pierwszej, zatytułowanej „Pasożyt” (Solaris 2005), poznaliśmy bohaterkę, tytułową Parrish. To młoda kobieta, pracująca jako ochroniarz w Trójce – mieście szumowin, które wyrosło niczym złośliwa narośl na odrobinkę zdrowszej tkance Vivacity. Nasza dziewoja prezentuje się jako wielkie, napakowane i gruboskórne babsko, lecz pod twardą skorupą kryje nader miękkie serduszko. W dodatku daje się ponosić emocjom. Wszystko razem sprawia, że prędzej czy później pakuje się w kłopoty.
Trzeba uczciwie przyznać, że nie ma co wydziwiać nad poczynaniami Parrish. W sytuacji, gdy pracodawca, Jamon Mondo, pozwala sobie na gwałciki przy pomocy sfory zmutowanych typków, których ma na swe usługi, i ogólnie zabawia się jej kosztem... Traktuje bardziej jak specyficznego kociaka niż osobę, której zapłacił za innego rodzaju umiejętności... Cóż, trzeba albo uciekać gdzie pieprz rośnie, albo coś z tym fantem zrobić. Ucieczka wydaje się skazana na niepowodzenie, bo facet jest wielką szychą i ma znajomości. Pozostaje to drugie wyjście. Rychło nadarza się okazja, by zagrać we własną grę za plecami Jamona. I jak należało się spodziewać, nasza bohaterka wpada z deszczu pod rynnę.
Akcja „Pasożyta” toczy się wartko i przyjemnie, nie trzeba przy tym specjalnie łamać sobie głowy nad intrygą, bo do wielce skomplikowanych owa nie należy. Jest w sam raz, by odpocząć po pracy lub po sparingu z edukacją. W II tomie trylogii, „Czarnym kodeksie”, przyglądamy się między innymi zmaganiom bohaterki z wpływem energetycznego pasożyta, który może w każdej chwili owładnąć jej ciałem i umysłem, oraz z uciążliwą rolą szefowej przestępczej dzielnicy. Owa fucha okazała się nieco trudniejsza, niż Parrish się spodziewała. Kilka spraw zostaje wyjaśnionych, pojawia się też nowa zagadka, jednak akcja zbyt wolno sunie do przodu, żeby w pełni usatysfakcjonować czytelników i czytelniczki. Książkę czyta się nieźle, lecz porządnie rozwija praktycznie tylko jeden wątek. Trudno oprzeć się wrażeniu, że wiele partii tekstu to zwyczajne zapchajdziury. Prawdopodobnie autorka koniecznie umyśliła sobie trylogię. Tymczasem byłoby lepiej dla całej historii, gdyby zawartość „Czarnego kodeksu” odchudzić i rozdzielić pomiędzy „Pasożyta” a zapowiadaną część trzecią, której tytuł – „Totalna awaria systemu” – obiecuje jakiś spektakularny finał. A tak tom II po prostu pełni funkcję sklejającej je taśmy. 
Do zalet trylogii można zaliczyć to, że autorka zafundowała wykreowanej postaci szereg dysonansów emocjonalnych i chętnie śledzi się jej poczynania. Niestety świat przedstawiony, wraz z częścią występujących w nim person, już takiego komfortu nie zapewnia. Jest tyleż kolorowy, co plastikowy, no i wtórny niczym jeden z wielu klonów – wszechpotężne media, nielegalne genetyczno-technologiczne modyfikacje, skażenie, prochy, porachunki gangów, moce psi, duchy z mitów… Choć przemycane kwestie seksizmu przykuwają uwagę. Debiutancka opowieść autorstwa Marianne de Pierres nie zachwyca ani też nie odstręcza. Ponieważ każdy tom bezpośrednio przechodzi w następny, trudno wydać jednoznaczny werdykt. Na pewno nie są to teksty porównywalne z utworami mistrzyni gatunku Pat Cadigan („Wgrzesznicy”), znakomitego twórcy Waltera J. Williamsa („Okablowani”), czy ojca-założyciela Williama Gibsona („Neuromancer”). Cóż, zobaczymy, co czeka nas, gdy wydarzy się „Totalna awaria systemu”.
GramTV przedstawia:
Plusy: + żywa akcja w tomie I + bohaterka, która nie jest czytelnikom obojętna + pomysł dotyczący pasożyta Minusy: - wtórny, „plastikowy” świat - takież postacie drugoplanowe - zapchajdziury w tomie II
Tytuł: Czarny kodeks (II tom trylogii „Parrish Plessis”) Autor: Marianne de Pierres Przekład: Dariusz Kopociński Wydawnictwo: Solaris 2006 Wydanie: okładka miękka, 280 str. Cena: 32, 90 zł Strona WWW: http://solaris.net.pl/item.py?id=276
Komentarze
5
Zaloguj się
Sephirath
Gramowicz
19/11/2006 18:13
Lucas_the_Great
Redaktor
19/11/2006 15:46
Sephirath
Gramowicz
19/11/2006 15:32
Trwa Wczytywanie
