Na Bogów!!! Znowu Anioł...
Na Bogów!!! Znowu Anioł...
W świecie Neverwinter Nights widok strażnika był nader częsty. Oczywiście w wersji na jednego gracza nie był to zbyt duży problem. Jednak tutaj poruszamy ważką dla polskiego społeczeństwa sprawę Multi Massive Online Role Playing Games, więc rzecz będzie tyczyła się tylko tej części gry, która umożliwiała taką właśnie rozrywkę. Co prawda, NWN było bardziej RPG niż MMO, jednak pozostawiło trwały ślad w społeczności graczy.
Umarł król...
Jak wiadomo, nie każdy lubi być rządzonym, a władza jako taka psuje. Nie ma sensu tutaj wdawać się w polemiki związane z banowaniem, wyrzucaniem, kasowaniem, obrażaniem i innymi sposobami na wspólną koedukację online'ową. Przejdźmy zatem dalej, do tych milszych spraw związanych ze wspólną zabawą.
Dzięki tej grze sporo młodych poznało znaczenie skrótu RPG (Role Playing Game). Dla wielu był to również pierwszy kontakt z tego typu rozrywką. W większości światów kreowanych przez właścicieli serwerów główny nacisk kładziono właśnie na “wczuwanie” się w postać i odpowiednie jej odgrywanie. Dzięki temu skończyło się durnowate mordowanie coraz to większych ilości potworów, a zaczęło się zastanawianie (niejednokrotnie) nad sensem życia.
NWN trwało, a nawet rozwijało się. Jednak jak to bywa ze wszystkimi produktami, które są darmowe, tak i ono nie mogło istnieć bez końca. Coraz częściej znikały światy, coraz częściej rozpadały się grupy graczy i twórców. W końcu nadszedł dzień, w którym ogłoszono, że świat Neverwinter Nights (część pierwsza) nie będzie dalej wspomagany. Ale nic to, bo na horyzoncie pojawił się kolejny hit, który ziścił marzenia wielu poszukiwaczy przygód (nie mylić z pożeraczami).
...niech żyje król!
Miłoścnicy Diablopodobnych tworów nie mogli wymarzyć sobie niczego lepszego. Prosta zasada – zbieramy grupę w mieście i wychodzimy przez bramy mordować wszystko, co się rusza, a jeżeli się nie rusza – straszymy. Gra zapewniła także rozrywkę dodatkową, czyli jak sam tytuł wskazuje – wojny klanowe. Grupy miłośników przelewania wirtualnej krwi zbierały się na arenach i toczyły krwawe boje, aż do upadłego. Piękna grafika tylko dodawała pikanterii temu przedstawieniu, a fantastycznie animowane postacie (chodzi oczywiście o płeć piękną) nieprzerwanie przykuwały wzrok do ekranu monitora.
W międzyczasie zachód i wschód spotkały się, i zostały powalone na kolana. Cios był mocarny i za jednym zamachem zagarnął ponad pięć milionów graczy. To było bezprecedensowe w historii światowych gier online. Żaden tytuł do tej pory nie przyciągnął takiej uwagi. Nawet osławiona UO w swych najlepszych czasach gromadziła do 300 tysięcy graczy na raz. Teraz wszystko się zmieniło.
World of Warcraft opanował świat.
Bardzo szybko powstały “freeshardowe” serwery WoW, które w na pół legalny sposób działając, gromadziły osoby nie lubiące wydawać pieniędzy na komercyjną rozrywkę. Oczywiście ceną za oszczędzenie 12 euro był brak wielu elementów gry, jak na przykład przelot na wyvernie lub podróżowanie zeppelinem, że o handlowaniu na aukcjach nie wspomnę.
Warcraft jako pierwszy wprowadził serwery RPG, na których specjalnie zatrudnieni osobnicy wcielali się w postacie Mistrzów Gry i prowadzili przygody, w których punkty doświadczenia dostawało się nie tylko za mordowanie stworów, lecz również za rozwiązywanie zagadek i łamigłowek. Jednocześnie istniały serwery, które łączyły przyjemność odgrywania postaci z systemem PvP. Oczywiście bardzo często “odgrywanie” ograniczało się do okrzyku “Za Thunderbluff”, lecz byli i tacy, którzy nieźle się tam bawili.
Niedługo doczekamy się pierwszego dodatku do tej gry, a już niektórzy szykują się na Lord of the Rings Online lub na Warhammer Online. Oba te tytuły mogą wnieść sporo świeżego powietrza w zastały już delikatnie świat gier online. Szczególnie dużo dobrego spodziewamy się po Wojennym Młocie, jednak trzeba poczekać i zobaczyć, co wirtualny kot przyniesie.
Do zobaczenia w innym, lepszym świecie.
