Anna Brzezińska – „Plewy na wietrze” - recenzja

Nowa historia Twardokęska i Szarki

Czym uwodzą, a zarazem niepokoją Krainy Wewnętrznego Morza?

Zacznijmy od tego, iż nie jest to rzeczywistość z gatunku tych lekkich, łatwych i przyjemnych. Pisarka, mediewistka z wykształcenia, postanowiła przybliżyć nam świat ludzi o innej, wcześniejszej, bardziej pierwotnej, choć równie skomplikowanej jak nasza, mentalności. To ludzie, dla których słowa tak banalne, a jednocześnie zawiłe, jak miłość, nienawiść czy obowiązek, niosły nieco inną treść. Ich znaczenie było bardziej... proste i dosadne. Bo jak miałoby ono prezentować się tam, gdzie widzi się na co dzień, jak łatwo stracić życie, o chudobie nie wspominając? Tu w dodatku bogowie kroczą pośród ludzi, obojętni na ich los lub rozgrywający swe własne gry z przeznaczeniem; ze śmiertelnikami w roli pionków. Nie dziwi zatem, że i sami bohaterowie do miłosiernych czy skłonnych do poświęceń nie należą. Mało jest takich ludzi i bogów w Krainach Wewnętrznego Morza, a co ciekawe i trochę straszne – bardzo łatwo zaakceptować ich sposób postrzegania, choć paradoksalnie nie stają się przez to bliżsi.

Co istotne, „Plewy na wietrze” nie należą do prostych historii, nie tylko ze względu na znakomicie wykreowaną przez Brzezińską obcość większości bohaterów, tak pierwszoplanowych, jak i drugoplanowych, ale także grę, jaką prowadzi ona z odbiorcami. Poznajemy ów świat po kawałeczku, zawsze z punktu widzenia jego mieszkańców, żaden wszechwiedzący narrator nie zdradza nam istotnych niuansów ani nawet podstaw, na których oparto prawidła rządzące Krainami. Na wiele pytań uzyskamy odpowiedź w kolejnych tomach, na inne – być może wcale. Ta konstrukcja, zmuszająca do nieustannego tropienia szczegółów i składania ich w całość, dostarcza doskonałej, rozgrzewającej zwoje mózgowe rozrywki.

To właśnie najlepiej oddaje ponurą rzeczywistość odmalowaną przez Brzezińską – niewinną istotą, ofiarą otaczających ją sił oraz zwykłych ludzi okazuje się być przede wszystkim „zła” wiedźma.

„Saga o zbóju Twardokęsku” doczekała się już trzech tomów („Plewy na wietrze”, „Żmijowa harfa”, „Letni deszcz. Kielich”), niebawem otrzymamy zmodyfikowaną – podobnie jak niniejsza część - „Żmijową harfę” (II t.) i zupełnie nowy „Letni deszcz. Sztylet.” (IV t.). Anna Brzezińska trzykrotnie zdobyła już Nagrodę Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla: za opowiadania „A kochał ją, że strach” i „Wody głębokie jak niebo” oraz powieść – rzeczoną „Żmijową harfę”. Naprawdę intryguje, czy uda jej się zdetronizować własne ozdobione laurem dokonanie. Sądząc po tej książce, istnieje spora szansa.

Czy nowy początek „Sagi o zbóju Twardokęsku” jest w stanie bardziej zainteresować czytelników i czytelniczki niż poprzednia próba?

Zdecydowanie tak.

Plusy: + warstwa językowa + kompozycja i wielość wątków + skomplikowana, barwna fabuła + „obcość” bohaterów + bogata mitologia + nastrój Minusy: - czasami przerost formy nad treścią

Autor: Anna Brzezińska Tytuł: Plewy na wietrze Wydawnictwo: Runa 2006 Wydanie: okładka miękka, 576 str. Cena: 34,50 zł