Zakończenie Dead Island pozostawiło kilka pytań bez odpowiedzi. Uzyskaliśmy je dopiero teraz za sprawą DLC zatytułowanego Ryder White, które wypełnia luki opowieści i pozwala zrozumieć całą fabułę.
Zakończenie Dead Island pozostawiło kilka pytań bez odpowiedzi. Uzyskaliśmy je dopiero teraz za sprawą DLC zatytułowanego Ryder White, które wypełnia luki opowieści i pozwala zrozumieć całą fabułę.
Akcja fabularnego dodatku do Dead Island o nazwie Ryder White rozpoczyna się od przesłuchania tytułowego bohatera, znanego z podstawowej wersji gry. Ówczesny antagonista, a obecnie protagonista, jest wypytywany przez swoich przełożonych. Jak się okazuje, wojskowy jest niezwykle oddany służbie i wykona wszystkie polecenia. Jednym z nich jest zabicie własnej żony – bohater, zanim odpowiedział „Tak jest!”, na moment się zawahał, co wzbudziło wątpliwości przełożonych, ale ostatecznie został on zesłany na Banoi. Przebywa na nim również jego ukochana, która została zakażona tajemniczym wirusem i powoli przeobraża się w zombie. Ryder White, zanim spróbuje wydostać się z wyspy, musi znaleźć szczepionkę, która zatrzyma rozwój choroby i uratować kobietę.
Dead Island: Ryder White oferuje kampanię, której przejście zajęło mi prawie trzy i pół godziny. W tym czasie odwiedziłem ulice miasta Moresby, pobliskie kanały oraz więzienie. Zdecydowanie zabrakło etapów rozgrywających się na samej wyspie – lokacje zaprezentowane w dodatku nie należą więc do zróżnicowanych, a ponadto ewidentnie widać, że autorzy nie wysilili się i oddali do naszej dyspozycji dobrze znane miejscówki. Przydałaby się nie tylko misja na wspomnianej wyspie, ale również etap, w którym trafilibyśmy do zupełnie nowego miejsca. Lepiej wyglądała natomiast sprawa z zadaniami – te były różnorakie: trzeba było zlikwidować przywódców gangu, wysadzić most czy też włączyć generatory w więzieniu. Raczej standardowo, ale fakt – różnorodnie. Nie dostrzegłem również nowych rodzajów oponentów – wciąż atakowali mnie wrogowie znani z podstawki, czyli głównie zombie i niezarażeni członkowie gangów, choć natrafiłem także na kilku mutantów plujących kwasem oraz taranów.
O ile rozgrywka w Dead Island skupiała się głównie na likwidowaniu przeciwników przy wykorzystaniu maczet, kluczy, wieszaków i innych tego typu narzędzi, o tyle w dodatku zdecydowanie lepiej sprawdza się broń palna, gdyż tym razem nie kierujemy rozbitkiem, lecz dobrze wyszkolonym żołnierzem. Odniosłem wrażenie, że wrogowie stali się znacznie bardziej agresywni i atakowali większymi grupami, więc rozprawienie się z nimi nawet przy użyciu maksymalnie ulepszonej maczety było sporym wyzwaniem. Co innego atak z dystansu – amunicji było pod dostatkiem, a zatem znacznie efektywniejsze okazało się strzelanie do kolejnych oponentów.
