Czytasz właśnie propozycje redakcji gram.pl do tytułu gry roku. Oddaj głos na swojego faworyta w naszym wielkim plebiscycie i wygraj laptopa!
Czytasz właśnie propozycje redakcji gram.pl do tytułu gry roku. Oddaj głos na swojego faworyta w naszym wielkim plebiscycie i wygraj laptopa!
W dobie dodatków DLC zawierających przysłowiową zbroję dla konia, udało nam się wyłuskać pięć – naszym zdaniem – perełek, które w zdecydowanej większości sprawiają, że z łezką w oku wspominamy czasy pudełkowych rozszerzeń. Wśród nominowanych przez nas DLC znajdziecie i takie, które trwają tyle, co inne pełnoprawne produkcje, a kosztują znacznie mniej i oferują dodatkowe godziny rozgrywki. Znalazło się także miejsce dla darmowego DLC, zawierającego zupełnie nowe wyzwania, co – jak zresztą wspominamy w tekście – jest ewenementem. 
Choć teraz na fali jest już Assasssin's Creed Revelations, to nie można zapomnieć o tym, że w pierwszym kwartale 2011 roku miała miejsce premiera Porwania Da Vinciego, dodatku do poprzedniej części serii, Assasssin's Creed: Brotherhood. W przypadku DLC ważną kwestią jest czas rozgrywki – opisywany dodatek oferuje wątek fabularny, którego ukończenie zajmie graczowi od trzech do czterech godzin. Należy zaznaczyć, że przez ten czas nie będzie wykonywać niezwiązanych ze sobą misji, lecz pozna ciekawą historię, a jej kolejne niuanse zostaną wyjaśnione w przerywnikach filmowych.
Mechanika rozgrywki czy też grafika w Assasssin's Creed: Brotherhood - Porwanie Da Vinciego nie uległy większym zmianom. Autorzy skupili się na innych elementach. Przygotowali dwie nowe lokacje: Belriguardo Palazzo koło Ferrary oraz ukrytą starożytną świątynie. Oprócz tego fani mini-gier zręcznościowych będą mogli spróbować swoich umiejętności w grze w kości czy też biciu arlekinów. Nie mogło także zabraknąć aktualizacji trybu wieloosobowego, w którym pojawiła się kolejna wersja Animusa. Multiplayer został rozszerzony o sześć nowych postaci, dwa nowe warianty rozgrywki oraz dodatkową mapę.
Ostatnim nominowanym przez nas DLC jest dodatek do Portala 2 zatytułowany Peer Review. Nie jest on może on tak rozbudowany jak opisane na poprzednich stronach rozszerzenia, ale warto zaznaczyć, że Valve udostępniło go zupełnie za darmo! Wystarczy włożyć płytkę do napędu, pobrać DLC i cieszyć się dziewięcioma nowymi wyzwaniami przeznaczonymi do zabawy w trybie kooperacji. W trakcie wykonywania kolejnych testów ponownie będziemy mogli usłyszeć świetne dialogi, a specyficzny humor GLaDOS sprawi, że fanom podstawki znów pojawi się uśmiech na twarzy.
Portal 2: Peer Review to właściwie więcej tego samego, ale w nowych pomieszczeniach. Pamiętacie farby, żele, tunele aerodynamiczne, przezroczyste mosty z podstawki? Dobrze się bawiliście nie tylko grając samemu, ale także w co-opie? Jeśli na oba pytania odpowiedzieliście twierdząco, to doskonale zrozumiecie, dlaczego zdecydowaliśmy się umieścić DLC do Portala 2 w gronie najlepszych dodatków mijającego roku.
Jeśli chodzi o DLC to L.A. Noire to jest z nimi mały problem. Nie należy bowiem mylić nikomu niepotrzebnych dodatków dodawanych do pre-orderów, w których mogliśmy zdobyć chociażby specjalny garnitur zwiększający celność Cole'a Phelpsa, czyli głównego bohatera, z właściwymi mini-rozszerzeniami, oferującym nowe sprawy do rozwiązania. Widać, że raczej były one tworzone równocześnie z podstawową wersją gry, ale to z jednej strony należy zaliczyć na plus, gdyż nie odstają poziomem wykonania od zadań z pierwowzoru. Z drugiej – wiadomo, znany i nielubiane wyciąganie przez twórców ręki do naszego portfela.
Początkowo bonusowe sprawy do L.A. Noire także dodawano do zamówień przedpremierowych, a później sprzedawano je razem (Rockstar Pass) i osobno w systemach cyfrowej dystrybucji, by następnie – w przypadku konsol – umieścić je w Game of the Year Edition – a na PC w ramach L.A. Noire: Complete Edition (posiadacze tej platformy otrzymali więc DLC od razu za darmo). Kupować osobno nie warto, razem – owszem. Dzięki nim możemy nie tylko ponownie wcielić się w Phelpsa i rozwiązać nowe sprawy, ale także dowiedzieć się o nim czegoś więcej.
Kiedyś rozszerzenia były wydawane w pudełkach i zapewniały wiele godzin zabawy. Pirates of the Flying Fortress ukazało się stosunkowo niedawno, ale mimo to oferuje to, co dodatki, które pojawiały się na sklepowych półkach dobrych kilka lat temu. I co ważne, do działania wymaga posiadania podstawowej wersji gry Two Worlds II. Główny wątek fabularny wyjmuje z życiorysu gracza około dwanaście godzin, co w dzisiejszych czasach jest wręcz ewenementem – twórcy, gdyby chcieli zrobić skok na kasę graczy, mogliby podzielić Pirates of the Flying Fortress na połowę albo i na cztery część, wydać je osobno, zarabiając kilka razy więcej pieniędzy. Ale tego nie zrobili.
To jednak nie wszystko. Po ukończeniu kampanii fabularnej zabawa z Two Worlds II: Pirates of the Flying Fortress się nie kończy. Gra ma do zaoferowania także misje poboczne, więc czas rozgrywki można wydłużyć co najmniej o kilkadziesiąt minut, a nawet godziny, jeśli zdecydujemy się na dogłębne wykonywanie poszczególnych zadań (czytaj: walka z każdym napotkanym przeciwnikiem). Oprócz nowej opowieści, w dodatku znajdziemy przemodelowany system dialogów, nowych bossów, nowe rodzaje broni, a także nowe mapy dla modułu wieloosobowego. Generalnie zawartość Pirates of the Flying Fortress, jak na dodatek, jest przeogromna.
Przyznam szczerze, że Brakujące Ogniwo, czyli tytuł DLC do Deus Ex: Bunt Ludzkości, budził we mnie negatywne skojarzenia. Skoro coś twórcy pominęli w podstawce, to z pewnością to po prostu wycięli i – jak ktoś kiedyś ładnie sformułował – jeśli chcecie tę misję z powrotem, to za nią zapłaćcie. Ale koniec końców Deus Ex: Bunt Ludzkości: Brakujące Ogniwo znalazło się w naszym rankingu, więc nie jest byle jakim rozszerzeniem i na pewno twórcy nie wycięli go z właściwej gry, bo dodatkowo na nas zarobić.
W zależności od umiejętności i sposobu gry przejście Deus Ex: Bunt Ludzkości: Brakujące Ogniwo zajmie nam od trzech do sześciu godzin. W tym czasie dowiemy się, co działo się z głównym bohaterem, Adamem Jensenem, podczas jego trzydniowej nieobecności. Ci, którzy grali w podstawową wersję, powinni doskonale wiedzieć o co chodzi – pozostałym nie będę nic zdradzał, by nie psuć zabawy. Dodam tylko, że przez ten czas ani przez chwilę nie poczujecie się zawiedzeni – po prostu chcemy więcej takich DLC.
