Od jakiegoś czasu kręcimy się dookoła tematów związanych z tworzeniem gier. Było już o tym, że są coraz krótsze, było o rosnących kosztach produkcji - pora zabrać się za drugą stronę medalu, czyli za konsumenta.
Od jakiegoś czasu kręcimy się dookoła tematów związanych z tworzeniem gier. Było już o tym, że są coraz krótsze, było o rosnących kosztach produkcji - pora zabrać się za drugą stronę medalu, czyli za konsumenta.
Chyba nikt z ludzi przytomnie myślących nie posunie się do stwierdzenia, że to, co dzieje się na rynku gier, to jakiś spisek wydawców. Jeśli na coś narzekamy, to znaczy, że po prostu różnimy się od statystycznego odbiorcy, pod którego tworzone są wysokobudżetowe produkcje. Możemy jedynie szukać ukojenia w grach niezależnych i niszowych, oraz liczyć na odwagę poszczególnych wydawców - bo wciąż niektórzy mają skłonność do eksperymentów. Jednakże żadne bojkoty ogłaszane na sieciowych forach nie poskutkują na zmianę strategii rynkowych gigantów. Społeczność świadomych graczy, prawdziwych zapaleńców, nie ma sie bowiem nijak liczebnie do armii statystycznych nabywców, klientów napędzających kasę wydawcom. Kim oni są? Spróbujmy to zanalizować...
W życiu Jana Statystycznego wydarzyło się w ostatnim czasie nieco przykrych rzeczy. Omal nie stał się bezrobotny w wyniku niedawnej recesji - a w każdym razie jest o tym przekonany, bo przecież telewizję ogląda, gazetę czasem w toalecie przeczyta, a tam o tym trąbili. Zresztą Jan sam zna przynajmniej jedną osobę, która utraciła zatrudnienie w wyniku kryzysu (nawet jeśli to jedynie wymówka owej osoby). Do niedawna pan Statystyczny nawet bezpośrednio odczuwał skutki recesji, bo w bankach przestano na jakiś czas dawać kredyty na piękne oczy. Te smutne doświadczenia nauczyły go pewnej powściągliwości w wydawaniu pieniędzy. Dlatego Jan Statystyczny stał się przyjacielem Pana Bobicka i na długo pozostanie jego klientem.
Można się zżymać na strategię przyjętą przez Pana Bobicka, ale z rynkowego punktu widzenia trudno jej coś zarzucić. Regularne dostarczanie kolejnych produktów ze znanym logo sprawdza się doskonale. Nie w każdym gatunku jednakże jest to łatwe - przekonała sie o tym nawet firma, która od lat ów proceder uprawia, czyli Electronic Arts. O ile kolejne odsłony serii takich jak FIFA czy Madden NFL przez lata mogą się różnić od siebie nieznacznie (ot, lepsza grafika i uaktualnione dane dotyczące składów drużyn), to już na przykład z Need fo Speed zrobił się kłopot. Trzeba było szukać nowej drogi i eksperymenty zaprowadziły wydawcę na manowce. Aktualnie nawet wydzielono już Shift jako osobną markę, a poszukiwania złotego rozwiązania na kontynuację serii trwają.
Pan Bobick wie też, że zrobienie gry w ciągu roku to wyzwanie dla dewelopera. Przydziela więc prace nad serią więcej niż jednemu studiu. W ten sposób piecze dodatkową pieczeń nad jednym ogniem - zapewnia sobie bufor bezpieczeństwa w kwestii drobnych eksperymentów. Jan Statystyczny może bowiem zauważać pewne niuanse, jak na przykład inne logo dewelopera w czołówce gry. Kojarzy kropki i cieszy się. Jeśli gra mu przypadła do gustu, kwestia twórcy nie ma znaczenia. Jeśli zaś coś zazgrzytało lekko, to technika dwupolówki działa doskonale. Za duże zmiany? Cóż, to było studio "Y", ale następną grę zrobi "X" i na pewno wróci do kanonu. Za małe zmiany? Nie ma powodu do zmartwień, robiło to studio "X" a następna gra będzie od "Y" - oni na pewno wymyślą coś nowego. Nawet sobie nie wyobrażacie, jak długo taka zabawa w kotka i myszkę z Janem Statystycznym może trwać...
