Czołgi po raz pierwszy pojawiły się polach bitwy podczas I wojny światowej. Wówczas miały prostą budowę i dość dziwaczny, z dzisiejszej perspektywy, wygląd. Ogromne gąsienice, mały korpus oraz wieżyczka wyposażona w CKM, a nie pełne działo. Całość wyglądała bardziej jak pisklę dzisiejszego czołgu, niż śmiercionośna machina wojenna. Oczywiście pozory myliły - to potrafiło zabić.
Z czasem jednak inżynierowie każdej z biorących udział w wojnach światowych nacji, starali się ulepszać ideę czołgu, modyfikując i eksperymentując z różnymi pomysłami. W efekcie przez te kilkadziesiąt lat w warsztatach i fabrykach armii powstały naprawdę niezwykłe mechaniczne dzieła. Patrząc na nie trudno jednak jednoznacznie stwierdzić, czy mają one zabijać przeciwnika pociskami, czy może... śmiechem. Zróbmy więc mały przegląd tego nieziemskiego arsenału.
Jeszcze w 1914 roku Rosjanie mocno myśleli nad tym, jak może wyglądać 40-tonowe, samobieżne działo z załogą mogącą bezpiecznie siedzieć w jego wnętrzu. Efekt? Ogromne monstrum inżyniera N. Lebedenko:
Rosjanie wykazali się niebywałą pomysłowością także nieco później, w 1942 roku. Gdy Anglicy zrzucali swoje lekkie czołgi w szybowcach, nasi wschodni sąsiedzi ruszyli głową i doszli do wniosku, że lepiej będzie sprawić, aby czołg sam poleciał. Jak pomyśleli, tak zrobili. Tak oto powstał Antonov A-40, czyli pierwszy na świecie czołg ze skrzydłami:
Jeżeli jesteście ciekawi, kto miał na tyle stalowe jaja, że siadł za sterami czołgu z przyczepionymi doń drewnianymi skrzydłami, to zapamiętajcie nazwisko Sergei Anokhin. Przyszłość tej innowacji pogrzebał brak wystarczająco mocnego samolotu, który byłby w stanie poderwać z ziemi tę szybującą abominację. Sama idea latającego czołgu nie została wskrzeszona do dnia dzisiejszego. Współczesne czołgi są ewentualnie zrzucane z transporterów na kilku spadochronach.
Widząc, że największe potęgi świata zaczynają kombinować z ideą czołgu, Francuzi najwyraźniej postanowili również dołączyć do zabawy. W końcu podczas wojny będą musieli w jakiś sposób bezpiecznie dowieźć białą flagę na pole walki... Jak wyglądały eksperymenty Francuzów z czymkolwiek związanym z aktywną wymianą ognia, chyba łatwo się domyśleć. Ale jeżeli brakuje wam wyobraźni, to spójrzcie poniżej:
Czy ta porażka zniechęciła obywateli ojczyzny bagietek? Nie, bowiem w dwa lata później z warsztatu wyjechała druga wersja Boirault machine:
Wreszcie doszliśmy do "czołgowych królów", czyli Niemców. Przegląd ich innowacji zaczniemy od bardzo tajemniczego pojazdu - Kugelpanzera. Jak widać na poniższej fotografii, jest to pojazd o kształcie kuli z ruchomymi "kołami" po bokach. Dodatkowe koło było zamontowane z tyłu, aby zapewnić stabilność tej nietypowej machinie. Kugelpanzer nie był stricte czołgiem, a jedynie pojazdem przeznaczonym do wykonywania rozpoznania terenu. Wewnątrz tego mało urodziwego, metalowego bąbelka znajdował się dwusuwowy silnik i pojazd ten został znaleziony na jednym ze wschodnich frontów przez Rosjan.
Kpiliśmy z Rosjan za ich zabawny pomysł z ogromnymi kołami, a tu proszę - Niemcy również bawili się tym podejściem. Niemniej w ich wykonaniu efekt końcowy był a) użyteczny b) był użyteczny. Treffas-Wagen posiadał mniejsze niż Lebedenko koła, bo zaledwie 3,3-metrowe. Z przodu "czołg" ten miał 5,7-centymetrowe działko, a oprócz tego załoga mogła ostrzeliwać przeciwnika z karabinów maszynowych umieszczonych z boku pojazdu. Niestety, powstał tylko jeden egzemplarz Treffas-Wagen. Projekt przegrał z innym fantazyjnym potworem, A7V.
Jeżeli spojrzycie na A7V, to co pierwsze wam przychodzi do głowy? Zapewne Sandcrawler Jawów z Gwiezdnych Wojen. A7V jako jedyny czołg niemiecki zobaczył pole bitwy podczas I Wojny Światowej. W sumie wyprodukowano 21 sztuk tej maszynki i dość szybko zdobyła ona sobie wśród brytyjskich żołnierzy miano "The Moving Fortress". Chociaż względnie cienki pancerz nie chronił załogi pojazdu od ataku pociskami większego kalibru, to i tak świetnie stawiał czoła karabinom i CKM-om.
No dobra, może i podobieństwo A7V do Sandcrawlera nie jest zbyt uderzające. Ale wystarczy spojrzeć na inny niemiecki prototyp czołgu, a gwiezdnowojenny pojazd sam pojawi się w głowie.
Ta refleksja nie przeszkodziła dowództwu niemieckiej dalej rozwijać tego pomysłu. Można jednak ich poniekąd zrozumieć - w końcu w bitwie pod Sommą Anglicy rozbijali się już swoimi tankami, więc trzeba było dogonić wroga za wszelką cenę. W efekcie powstała uzbrojona wersja MarienWagen Gepanzert. Jak łatwo się domyślić, dodanie ciężkiego osprzętu nie wyszło czołgowi o tego typu konstrukcji na dobre. Wysoko położony środek ciężkości sprawił, że machina ta łatwo się przewracała, a silnik ledwo dawał radę pchać całość do przodu. Co ciekawe, niewypał jakim okazał się MarienWagen Gepanzert sprawił, że Niemcy ogólnie zniechęcili się na jakiś czas do pomysłu tworzenia czołgów. To z kolei opóźniło rozwój tego typu pojazdów w armii naszych zachodnich sąsiadów. Dla nas była to oczywiście korzystna sytuacja - im później Shermany miałyby dostawać łomot od Tygrysów, tym lepiej.
Na koniec została szwedzka propozycja, czyli UDES-XX-20. Od reszty jego czołgowych kumpli odróżnia go to, że składa się on tak naprawdę z... dwóch członów.
Jak widzicie, inżynierowie wojskowi nie narzekali w przeszłości na brak fantazji i świeżych pomysłów. Oczywiście to nic złego - w końcu każda idea, nawet ta najbardziej szalona, jest godna rozważenia. Grunt to szybko uczyć się na własnych błędach. W przypadku wojennych machin jest to o tyle istotne, że na szali stawiane jest życie ludzkie...
Cykl artykułów Tydzień z grą World of Tanks powstał w ramach wspólnej akcji promocyjnej gram.pl i Wargaming.net, wydawcą gry.
