Na początek odrobina historii. Dla wielu graczy rok 1985 był datą przełomową. Wtedy bowiem na rynku zadebiutował nowy komputer osobisty firmy Commodore, będący jedną z pierwszych ogólnie dostępnych i masowo produkowanych maszyn wyposażonych w 32-bitowy procesor.
W rzeczywistości jednak Amiga – ze względu na dwukrotnie wolniejszą magistralę – zaliczana jest do grupy maszyn 16-bitowych, chociaż wewnętrznie wciąż pozostaje maszyną 32-bitową. Był to również pierwszy bodajże komputer osobisty obsługujący działający na systemie operacyjnym AmigaOS graficzny interfejs użytkownika Workbench. Choć już pierwszy produkt, czyli Amiga 1000, okazał się wielkim sukcesem, to jednak najbardziej chyba popularnym modelem była Amiga 500, która zadebiutowała na rynku dwa lata później. Był to w owym czasie produkt doskonale łączący w sobie olbrzymie możliwości z prostotą obsługi i relatywnie niską ceną. Nie powinna więc dziwić przyprawiająca o zawrót głowy i wręcz niewiarygodna liczba gier, które zostały stworzone lub przekonwertowane na tę platformę. Zakłada się, że w czasie największych tryumfów maszyny stworzono na nią... około 50 000 (słownie: pięćdziesiąt tysięcy!) gier.
Joystickowi trudno cokolwiek zarzucić – jest po prostu bardzo wierną kopią old schoolowego Competition Pro, zaopatrzoną tym razem w aż cztery przyciski FIRE. Dla osób, które z tym urządzeniem w dłoni spędziły czas liczony w miesiącach, będzie to z pewnością nostalgiczna podróż w przeszłość. Choć całość sprawia wrażenie konstrukcji niezwykle solidnej i precyzyjnie wykonanej, trudno jednak uznać urządzenie za szczytowe osiągnięcie ergonomii – już w tamtych czasach można było kupić lepiej dopasowane do dłoni kontrolery, jak choćby kultowego wśród wielu graczy Pythona. Niemniej niemalże pancerna konstrukcja i twardy, wytrzymały plastik znamionują w tym wypadku raczej dużą żywotność, co ma szczególne znacznie w przypadku wszelkich podnoszących adrenalinę zręcznościówek.
Choć trudno spodziewać się, aby produkt ten stał się rynkowym hitem, to jednak dla wielu osób może okazać się ciekawą i żywą lekcją historii, dla pozostałych będąc okazją do sentymentalnej podróży w czasy dzieciństwa. Szkoda jedynie, że zabrakło w zestawie największych amigowych hiciorów...
