Zwykle nie zastanawiamy się, jak daleka jest droga od pierwszego pomysłu do gry, którą dostajemy do ręki. Oto historia projektu Bulletstorm, opowiedziana nam przez Adriana Chmielarza ze studia People Can Fly.
Zwykle nie zastanawiamy się, jak daleka jest droga od pierwszego pomysłu do gry, którą dostajemy do ręki. Oto historia projektu Bulletstorm, opowiedziana nam przez Adriana Chmielarza ze studia People Can Fly.
Gdy zasiadamy przed komputerem lub konsolą i odpalamy grę, widzimy finalny efekt bardzo długiego procesu twórczego. Jeśli dobrze się bawimy, myślimy sobie, że autorzy wpadli na doskonały pomysł i go po prostu zrealizowali. Okazuje się, że ów pomysł mógł być na samym początku czymś zupełnie innym, a my oglądamy na ekranie coś będącego niemalże zaprzeczeniem wstępnej koncepcji. Tak w każdym razie było z grą Bulletstorm.
Nim demo trafiło do wydawców, ekipa z People Can Fly postanowiła najpierw wysłać je do Epic. Ot, tak, po części uprzejmościowo, a po części po to, by doświadczeni specjaliści ocenili, czy materiał ma odpowiednią jakość. Co było w owym demie, nie wiemy, ale musiało to robić wrażenie, bo padła ze strony Epic propozycja, by Polacy na razie nie rozmawiali z wydawcami, a zamiast tego spróbowali coś stworzyć z nimi wspólnie. Przez rok w warszawskim studio powstawały mapy do trybu multiplayer, została przygotowana konwersja Gears of War na PC - niejako sprawdzano umiejętności designerskie, programistyczne, graficzne ekipy z PCF. Na koniec Epic wystąpiło z propozycją przejęcia większości udziałów w People Can Fly i w efekcie pełnego zacieśnienia współpracy. Propozycji - jak wiemy - przyjętej niemal bez wahania.
Rozpoczął się proces tworzenia właściwej gry. Proces bardzo skomplikowany i burzliwy. Adrian Chmielarz podkreśla, że gdyby nie opieka i cierpliwość ze strony Epic, prawdopodobnie Bulletstorm nigdy by nie trafił na sklepowe półki. Ewentualnie powstałaby gra jakich wiele, broniąca się tylko ciekawym arsenałem i ładną grafiką. Trzeba było znaleźć coś specjalnego, co pozwoli się ich produkcji wyróżnić na tle konkurencji. Na to zaś potrzeba sporo czasu - czasu, za który ktoś (w tym wypadku Epic) musi sporo zapłacić...
- Przez ten rok, zanim myśmy doszli do konkretów, zanim wyszliśmy z ciemnego lasu, oni wiedzieli, że mamy talent, tylko błądzimy - Adrian Chmielarz mówi bez ogródek o pomyłkach podczas prac nad grą Bulletstorm. - Uznali, że jak nam się pozwolą samym potykać o te wszystkie gałęzie w lesie, to w końcu zmężniejemy, pójdziemy po rozum do głowy. Bardzo ważną i istotną rzeczą jest, by robiąc grę science fiction mieć tak zwane "kotwice rzeczywistości. Na przykład masz Halo i z jednej strony jakichś obcych, jakieś spluwy strzelające plazmą, a z drugiej strony to się dzieje w lesie. Rozumiesz to otoczenie. Albo inny przykład: odpalasz Gearsy, widzisz samochód który ma cztery koła i opony. Mówisz sobie: "zaraz, ludzkość odkryła międzyplanetarną podróż, a samochody ciągle mają opony?". Te opony są po to, byś rozumiał, iż masz przed sobą samochód. Celowy zabieg, żeby dać człowiekowi właśnie te "kotwice rzeczywistości".
System osłon został przygotowany, całkiem nowatorski zdaniem osób, które widziały go w akcji, ale... okazało się, że nie ma jak go połączyć z innym kluczowym elementem: kopniakami. Choć na tym etapie nie zrodziła się jeszcze idea skillshotów, to atak z buta istniał w zasadzie od samego początku. Ciężko jednak połączyć system osłon z taką opcją walki. Decyzja o rezygnacji z idei coveru wydawała się zaś samobójstwem. Po sukcesie Gears of War system osłon zagościł w większości dobrych produkcji. Kolejne hity były dowodem, że w tą stronę idzie rozwój gier akcji. W Bulletstorm jednak zwyciężył but. Dopiero na tym etapie gra zaczynała przypominać to, co widzimy teraz.
- Decyzję o braku systemu osłon porównałbym do decyzji o rezygnacji ze skoków - we wcześniejszej, prywatnej rozmowie Adrian Chmielarz udowadniał absurdalność skakania po polu bitwy. - Teraz może brzmi to śmiesznie, ale wtedy było straszne ciśnienie na te rzeczy. Wydaje mi się, że trzeba być głęboko przekonanym do słuszności tego, co się robi i mieć trochę jaj, żeby powiedzieć: "słuchajcie, w naszym FPS nie ma skoków". Także zniknęło third person, przeszło w first person. Potem zniknął cover i nadszedł moment przełomowy, kiedy zaczęły być dodawane skillshoty.
Dwa lata - 2007 i 2008 - upłynęło w PCF na poszukiwaniu recepty na Bulletstorm, czyli na owym procesie iteracyjnym. W 2009 roku wizja była już jasno nakreślona i rozpoczęła się faza realizacji. Efekty musiały bardzo spodobać się w Epic Games, bo pod koniec roku zmieniło się ich podejście do polskiego projektu. O ile wcześniej gra PCF była traktowana jako pewien ważny, ale jednak nie kluczowy projekt, to od tego momentu rozpoczęła się pełna współpraca i dążenie do jak największego nagłośnienia. Pierwszym widocznym efektem była prezentacja na E3 w 2010 roku. Krótko mówiąc, Epic Games od tego momentu ręczyło swoją reputacją za grę studia People Can Fly.
- Jeżeli ktoś uznaje dzisiaj, że system skillshotów jest dość prostą sprawą, na zasadzie "OK, robię fajną akcję, to się jakoś nazywa i dostaję za to punkty", to nie wie, że to było kilka lat nieprawdopodobnego wysiłku i testowania rozmaitych systemów. Jeśli rezultat jest teraz prosty i klarowny, ale fajny w zabawie, to jest to wynik właśnie tych trzech lat - w ten sposób doszliśmy z Adrianem Chmielarzem do ostatniego ważnego zagadnienia w temacie ewolucji pomysłu pod tytułem Bulletstorm.
