Arsenał zimnej wojny- Sowieci i ich zabawki
Piechota
Gwardia Czerwona – elita sowieckiej armii. Te oddziały mogą zostać wyposażone w karabiny maszynowe przeciwko piechocie, wyrzutnie rakietowe przeciwko wojskom pancernym i – co najważniejsze – w miotacze ognia. Ta ostatnia broń, mordercza dla żołnierzy wroga, pozwala przejmować wrogie pojazdy poprzez wykurzenie z nich obsługi. Gwardziści potrafią też budować bunkry i spowalniać wroga za pomocą granatów dymnych.
Frontowcy – ciężka, wielofunkcyjna piechota. Mogą być uzbrojeni w sposób analogiczny do Gwardii Czerwonej, choć wymiany wyposażenia są dla nich bardziej kosztowne. Frontowcy umieją okopać się tak, by pozostać dla wroga niezauważeni, a następnie zaatakować go z zasadzki. Ciskają granaty zapalające, powodujące spore straty u przeciwnika i zdolne czasem uszkodzić silniki pojazdów. Samodzielnie leczą się z otrzymanych obrażeń.
Zielone Duchy – jednostki specjalne wyszkolone do infiltracji. Ci żołnierze są trudni do wypatrzenia na polu walki, do tego potrafią zbudować maskowanie ukrywające ich towarzyszy broni. Często walczą za pomocą pistoletów maszynowych z tłumikami, ale znacznie skuteczniejszą ich bronią są karabiny snajperskie. Przedostawszy się za linię wroga mogą dokonać sabotażu, skutecznie dezaktywując nieprzyjacielskie obiekty.
Sanitariusze – kluczowa jednostka wsparcia piechoty. Sami z siebie potrafią całkiem nieźle strzelać z pistoletów maszynowych, ale najważniejsze są ich zdolności medyczne. W szybkim tempie przywracają towarzyszy broni do pełnej gotowości bojowej, choć nie leczą się sami – potrzebny jest drugi oddział. Wznoszą punkty medyczne, mające całkiem spory zasięg i znacznie większą skuteczność niż ich podstawowe leczenie.
Inżynierowie – wyspecjalizowany oddział saperski. Walczą za pomocą pistoletów maszynowych, ale to najmniej ważna z ich cech. Przede wszystkim mogą wykrywać miny wroga, usuwać je i stawiać własne. Potrafią budować też zasieki i zapory przeciwczołgowe oraz likwidować podobne konstrukcje nieprzyjaciela. Jakby tego wszystkiego było mało, wznoszą też punkty naprawcze dla pojazdów. Pojazdy
BTR-40 – wielofunkcyjny transporter opancerzony. Jednostka niezbędna w każdej grupie uderzeniowej. Może pełnić różne funkcje, zależnie od wybranych ulepszeń (dwóch naraz). Najczęściej wykorzystywany jest jako wóz naprawczy (nie naprawia się sam, potrzeba drugiego BTR-40). Daje się również przerobić na amfibię lub wykrywacz min. Po zainstalowaniu systemu radarowego może też wykonywać zadania zwiadowcze.
T-70 – lekki czołg. Niespecjalnie użyteczna jednostka, ale po zainstalowaniu jednego z trzech dostępnych ulepszeń może zwiększyć swą funkcjonalność. Przykładowo jest zdolny chronić sojuszników przed atakami lotnictwa. Może też służyć jako opancerzona jednostka zwiadowcza z zainstalowanym systemem zwiadowczym. Najmniej interesującym ulepszeniem jest dopalacz do silnika.
IS-10 – ciężki czołg. Najnowsza generacja z serii maszyn nazwanych na cześć Józefa Stalina. Piekielnie skuteczny w wersji podstawowej, może być dodatkowo wyposażony w trzy ulepszenia jednocześnie. Do wyboru mamy pancerz reaktywny zwiększający wytrzymałość, potężniejszą armatę przeciwpancerną, system radarowy i zapasowe fragmenty gąsienic na wypadek wjechania na minę.
T-62 – średni czołg. Podstawowa jednostka pancerna Armii Czerwonej. Może być wykorzystywany do rozlicznych celów, dzięki dobraniu dwóch z czterech możliwych ulepszeń. Na przykład po zamontowaniu systemu radarowego i broni przeciwlotniczej skutecznie chroni kolumnę pancerną przed samolotami wroga. Inne dostępne opcje to pancerz reaktywny i zapasowe fragmenty gąsienic.
Product-416 – średni czołg. Jednostka pancerna nowej generacji, z silnikiem i innymi elementami napędowymi przeniesionymi do przedniej części pojazdu. Posiada trzy opcje wyposażenia, niestety może być wybrana tylko jedna naraz. Najlepiej sprawdza się jako wóz wsparcia rakietowego, po zamocowaniu potężnych wyrzutni. Może też działać jako amfibia lub wozić zapasowe części gąsienic.
BM-14 Katiusza – mobilna artyleria rakietowa. Doskonałe, choć podatne na uszkodzenia wsparcie dla każdej grupy uderzeniowej. Daleki zasięg i potężna siła rażenia mogą zostać jeszcze dodatkowo zwiększone dzięki ulepszeniom – niestety albo wybiera się jedno, albo drugie. Istnieje też trzecia opcja: dodatkowy zapas amunicji na wypadek przedłużających się działań bojowych i braku zaopatrzenia.
Wsparcie
Rozpoznanie powietrzne – śmigłowiec zwiadowczy. Bardzo przydatna jednostka, zwłaszcza gdy wróg dysponuje artylerią ukrytą poza naszym polem widzenia. Niestety, śmigłowce zwiadowcze mogą zostać błyskawicznie zniszczone, jeśli nieprzyjaciel zadbał o obronę przeciwlotniczą. Należy więc zachować ostrożność, bo za prawo do wykorzystania tych maszyn płaci się bardzo drogo...
Zagłuszanie radarowe – śmigłowiec wyspecjalizowany w wojnie elektronicznej. Przeciwnik może skutecznie zahamować postępy Armii Czerwonej za pomocą swoich opcji wsparcia. Aby tego niknąć, lepiej na wszelki wypadek uniemożliwić mu ich użycie. Te śmigłowce zagłuszają transmisje radiowe i przekłamują odczyty radarowe, na jakiś czas skutecznie paraliżując wrogie wsparcie. Bardzo przydatne zagranie.
Ostrzał rakietowy – śmigłowiec bojowy. Jeśli wróg na danym odcinku posiada znaczącą przewagę liczebną, warto wezwać te maszyny na pomoc, by pokryły spory obszar ostrzałem rakietowym powietrze-ziemia. Wadą jest to, iż ich skuteczność zależy od siły obrony przeciwlotniczej wroga, a prawo do wykorzystania śmigłowców bojowych niestety należy do najdroższych opcji wsparcia.
Ostrzał artyleryjski – artyleria dalekiego zasięgu. Bezpieczna lokata w kategorii opcji wsparcia. Na zmasowany ogień artyleryjski nie pomoże przecież obrona przeciwlotnicza... Bardzo przydatna opcja, gdy chce się przeprowadzić szybką, brutalną ofensywę. Po pokryciu terenu ogniem z tych baterii można błyskawicznie go przejąć za pomocą jednostek pancernych, nie narażając się na duże straty.
Nie ma jeszcze żadnych komentarzy. Napisz komentarz jako pierwszy!