Opowiedzieliśmy już, jak rozwijała się sama koncepcja projektu Bulletstorm i jak ewoluowała otoczka fabularna. Pora na historię strony wizualnej gry, naszym przewodnikiem jest tym razem Andrzej Poznański, art director w studiu People Can Fly.
Opowiedzieliśmy już, jak rozwijała się sama koncepcja projektu Bulletstorm i jak ewoluowała otoczka fabularna. Pora na historię strony wizualnej gry, naszym przewodnikiem jest tym razem Andrzej Poznański, art director w studiu People Can Fly.
- Tworzenie nowego świata jest zawsze zarazem fascynujące jak i diabelnie trudne, łamane przez niemożliwe, bo jak się dobrze nad tym zastanowić, to wszystko już było - zaczyna swoją opowieść o tworzeniu gry Bulletstrom Andrzej Poznański. - Ktoś, kto ma już parę lat na karku, tak naprawdę nie tworzy, tylko kreatywnie łączy ze sobą wszystko, czym nasiąkł od dzieciństwa, czym kultura go otaczała. To, że jesteśmy z Polski, że nasiąkaliśmy specyficznymi rzeczami, spowodowało, że staliśmy się bardzo pożądanym "towarem" na świecie. Ludzie z Epic Games i Electronic Arts strasznie zachwycili się naszą wizją pulpowego i komercyjnego kolorytu. 
- Nikt nie potrafił dobrze określić, co takiego specyficznego robimy my, Polacy, że grafika rozrywkowa, design tego świata, który stworzyliśmy w Bulletstromie odbiega od innych - wspomina Andrzej Poznański. - Ponieważ jednak ten styl, ten charakter udawało nam się uchwycić, to pomimo, że Epic na początku bardzo konkretnie chciał nas pilotować, w pewnym momencie powiedział "dobra, róbcie w cholerę swoje, bo nam się to zaczyna podobać". 
Mimo tych nacisków - bo nie były to bynajmniej luźne propozycje ze strony Epic Games - ekipa People Can Fly konsekwentnie realizowała własną wizję. W sumie to całkiem ryzykowna decyzja, jednak ów pasywny bunt na szczęście zakończył się dobrze. Nie jest jasne, czy PCF udało się przekonać mocodawców do swoich racji, czy też po prostu ktoś tam uznał, że nie da rady okiełznać Polaków. Grunt, że pozwolono im realizować projekt po swojemu. Skończyło się na podejściu: nie wiemy co takiego robicie, ale róbcie tego więcej.
Oczywiście nie oznacza to, że owa "zupa śmieciowa" pozbawiona była zupełnie przepisu. W zasadzie należałoby mówić o całej uczcie z "dań śmieciowych", bo do poszczególnych elementów świata używano innych mieszanek składników. Na przykład wizja części kosmicznego kurortu z gry Bulletstorm powstała na bazie... fotografii z wakacji rozmaitych pracowników People Can Fly. Ktoś był w Hiszpanii, w Andaluzji, ktoś inny w Grecji, na półwyspie Chalcydyckim... Składniki zostały wymieszane i polane fantastycznym sosem.
Naciski ze strony "dużego brata" pojawiały się nie tylko przy wstępnych wizjach, ale i na przykład podczas konstruowania poziomów. Również z tego starcia studio People Can Fly wyszło zwycięsko. Andrzej Poznański wspomina jako przykład moment, gdy pierwsze gotowe poziomy oglądali przedstawiciele Epic Games. Byli to ludzie zaprzyjaźnieni z PCF, już jakby oswojeni ze specyfiką studia, ale to co zobaczyli, przerosło ich...
Jednym z kluczowych założeń twórców było zerwanie z klaustrofobiczną konstrukcją poziomów w FPS. Gracz oczywiście porusza się po węższych lub szerszych "ścieżkach" jednakże jest otoczony nie ścianami, a wielką, otwartą przestrzenią wypełnioną mnóstwem elementów. Widzi świat dookoła, nie czuje się zamknięty w betonowej klatce. Kolejnym pomysłem była zabawa orientacją w przedstawionej przestrzeni. Na jednym z poziomów musimy przedzierać się po zwalonym budynku, w którym ściany pełnią rolę podłogi i sufitu. Inny poziom oferuje nam zaburzenie perspektywy, bo walczymy na makiecie miasta i nie umiemy prawidłowo ocenić skali, do momentu, gdy zza pozornie odległego wieżowca wyskoczy równy mu rozmiarami szaleniec ze strzelbą.
- Temat designu postaci do tak dynamicznej gry, jaką jest Bulletstorm jest piekielnie trudny - wyjaśnia Andrzej Poznański. - Z jednej strony Unreal Engine i współpraca z Epic, czyli dość duże wymagania jeśli idzie o szczegółowość postaci, o to, żeby każdy centymetr kwadratowy był bardzo szczegółowy. Z drugiej strony niesamowita dynamika naszej gry i niesamowita szybkość rozgrywki, która powoduje, że najważniejszy jest obrys postaci. To, co zobaczysz mrużąc oczy: czy nadal będziesz widział postać i jej cechy charakterystyczne, czy chaos drobnych punkcików i walczących o twoją uwagę detali. To wbrew pozorom bardzo trudna sztuka, by połączyć te dwie rzeczy, bo szczegółowość jest potrzebna i w Bulletstormie, mimo dynamiki - choćby wtedy, gdy przyciągniesz wroga smyczą i wisi on pół metra od twojej twarzy, w zwolnionym tempie, czekając na kopniaka.
- Kolejny ciekawy temat to nasi główni bohaterowie i ich postaci, które przechodziły naprawdę wiele iteracji - to akurat płynnie łączy się z rozmową o ewolucji fabuły gry Bulletstorm - Coś, co wcześniej na kartce papieru wydawało się wystarczająco dobre, gdy w końcu wylądowało w grze, dochodziliśmy do wniosku, że wygląda nieźle, ale stać na więcej. Dlatego naszego głównego bohatera były bodajże trzy wersje. Ishi występował w poprzedniej wersji jako czarnoskóry, wiec tu dość dramatyczna zaszła zmiana. Trishka za to była modyfikowana, ale to nadal była ta sama kobitka.
