Jeff Tremaine – „Jackass: Świry w akcji 2"

Nie róbcie tego w domu

O świrach i dla świrów. A jednak coś w tym jest...

Poczucia humoru, jak wiadomo, człowiek sobie nie wybiera. Jednych śmieszą koszarowe dowcipy, innych angielski humor. Rzesze ludzi bawi Monty Python, pozostałych biorą drgawki chichotu na Benny Hillu, a jeszcze inni śmieją się zdrowo na Kiepskich. Mało tego – niektórych bawią pogrzeby, inni zrywają boki na horrorach klasy „C” (tych akurat autor rozumie i rozgrzesza!), a są i tacy, którzy bez krępacji śmieją się z wypadków bliźnich. Śmiech to zdrowie, jak mówi znane powiedzenie, a pamiętać trzeba, że nie dzieli ono humoru na głupi i mądry.

Pod względem poczucia humoru grupę ludzi skupioną wokół projektu Jackass trudno jednak konkretnie umiejscowić. Wydaje się bowiem, że „większość” tzw. normalnego społeczeństwa od każdego z Jackass-ów - a już zwłaszcza od całej ekipy razem - wolałaby się trzymać z daleka.

No dobrze, ale jak wytłumaczyć kilka sezonów „serialu” spopularyzowanego przez MTV? Co powiedzieć o rosnących wpływach ze sprzedaży biletów – 11 milionów dolarów wydane na produkcję drugiej części zwróciło się w kwocie 84 milionów w samych tylko Stanach (inna sprawa, że głównie tam film jest megapopularny). I dlaczego za scenariusz serii współ odpowiada twórca genialnego Być jak John Malkovich? Czym w końcu wytłumaczyć rzecze naśladowców, którzy mimo szumnych zapowiedzi „próbują jednak w domu” tego, co Johnny Knoxville i s-ka wyczyniają przed kamerami. No czym to wyjaśnić – państwo psychologowie? Hę? Bo przecież oddzielenie zjawiska pod tytułem Jackass grubą krechą i umieszczenie nad nią napisu „Chore i dla zwyrodnialców” wydaje się pójściem na łatwiznę.

A łatwości w ocenie owego zjawiska wyżej podpisany nie ma zbyt wielkiej. Sam – dziękuję – postoję, albo obejrzę zaledwie trochę, ale żeby potępić? A to dlaczego, jeśli wolno spytać? Wszak mamy do czynienia z profesjonalistami, którzy obrali pewien (wprawdzie dość specyficzny, ale jednak) model na życie.

Ale, ale: wyjaśnijmy w końcu, mniej zorientowanym, o co właściwe tyle szumu. Jackass Two to drugi film grupy zwariowanych kaskaderów i psycholi, którzy na ekranie dokonują rzeczy strasznych. Nawiasem mówiąc, na DVD uzupełniony o liczne sceny, których w kinowej wersji zabrakło. Mózgiem ekipy jest Johnny Knoxville, a partnerują mu m.in.: Steve-O, Bam Margera, Chris Pontius oraz Preston Lacy Wszyscy Jackassi się kumplują, bawiąc na całego w czasie zdjęć, nawet wówczas gdy leje się krew i pojawiają bolesne siniaki.

W filmie i serialu występują nawet rodziny głównych bohaterów i jakoś nie widać za bardzo, by martwiły się o swych wychowanków, którzy szykują się do numerów karkołomnych. Film, podobnie jak pierwsza część, składa się z kompletnie niepowiązanych ze sobą epizodów, trwających od kilkunastu sekund do kilku minut. W czasie tych numerów możemy oglądać wyczyny tak ekscytujące jak ucieczki przed bykiem, skok na wózku sklepowym na zamkniętą bramę, skok na wózku odrzutowym, wyławianie anakondy z basenu z piłkami, przekłuwanie policzka hakiem i pływanie na wędce wśród rekinów, bitwa piłkami lekarskimi w kompletnych ciemnościach lub wpuszczenie stada pszczół do limuzyny z kolegą. Ktoś powie, że to szokujące? A co powiecie na skok na grabie, zjadanie końskiego łajna, przytwierdzanie pijawek do męskich klejnotów, czy używanie włosów łonowych zamiast sztucznej brody? By nie psuć zabawy tą wyliczanką, powiedzmy jedynie, że „numery” można podzielić na kilka kategorii. Są zatem takie, w których wprowadza się kumpla w maliny (choć w tym wypadku słowo to wydaje się nad wyraz wysublimowane). Są numery związane z seksem, skatologią, wpadaniem na coś, rozbijaniem się o coś oraz - last but not least - numery sado i masochistyczne. No generalnie – świry w akcji. Wymieniony katalog, wcale zresztą niepełny, jasno daje do zrozumienia, że na niektórych gagach można się popłakać ze śmiechu, a na innych zwrócić zawartość żołądka. Wszystko zależy od możliwości i potrzeb oglądających. Cóż, tacy są właśnie kolesie z grupy Jackass, czy się to komuś podoba, czy też nie...

Warto może wspomnieć jeszcze kilka słów na temat dodatków, jakie znalazły się na płycie. Znajdziemy wśród nich: komentarze do poszczególnych scen, materiał o realizacji drugiej części filmu, dodatkowe i niewykorzystane gagi (czyli jeszcze więcej tego samego, ale odrobinę ostrzej), teledysk Karazy, zwiastun i reklamówki, zdjęcia oraz jeden ukryty dodatek. W sumie, jak widać, materiałów jest sporo, a i główne danie do krótkich nie należy. Jeśli ktoś zatem lubi Jackassów, albo może nie zna ich - a w czasie dyskusji nie chciałby pozostać ignorantem, nie wiedząc kompletnie na czyim punkcie oszalało pokolenie MTV - powinien spróbować. Zadeklarowanym przeciwnikom odradzamy. Szkoda nerw...

Acha - i jeszcze jedno na koniec. Jeśli ktoś uważa, że więcej obrzydliwości na ekranie pokazać już nie można/nie da się/nie wypada (niepotrzebne skreślić), niech popyta w sklepach o Dirty Sanchez. To dopiero zakręcona ekipa. Zresztą również wylansowana przez MTV...

Plusy: + Obrazoburcze + Kontrowersyjne + Momentami zabawne Minusy: - Obrzydliwe - Nudne na dłuższą metę - Głupie

Tytuł: Jackass: Świry w akcji 2 Reżyser: Jeff Tremaine Scenariusz: Sean Cliver, Preston Lacy, Spike Jonze Zdjęcia: Lance Bangs, Dimitry Elyashkevich, Rick Kosick Muzyka: autor muzyki Obsada: Johnny Knoxville, Bam Margera, Chris Pontius, Steve-O i inni Produkcja: kraj, rok produkcji Dystrybucja: Imperial Cena: 54.90 zł Strona WWW: tutaj

Jeff Tremaine – „Jackass: Świry w akcji 2” - recenzja filmu DVD

Nie róbcie tego w domu

Nie róbcie tego w domu

GramTV przedstawia: