John Woo presents Stranglehold - zapowiedź

Sun Rise Tequila

Fach, którym bohater się para, sprawia, że jest twardszy niż Max Payne, Jack Carver i Lara Croft razem wzięci. Tequila działa na niebezpiecznych ulicach Hong Kongu, a potem w Chicago, tępiąc złych gości na każdym rogu i starając się przy tym rozwikłać zagadkę porwania swojej ex. Jego losy tak się w czasie zabawy skomplikują, że trafi na trop rosyjskiej mafii (wiadomo: Hong Kong + USA = Rosja), która pija wódkę bez zakąszania. Nie trzeba chyba dodawać, że rosyjska Cosa Nostra za wszelką cenę będzie chciała posłać naszego herosa do piachu. Tak – w dużym zarysie – przedstawia się fabuła. Jednak nie oszukujmy się – nie ona będzie akurat w przypadku TEJ gry najważniejsza.

Totalna demolka

Kolejnym mechanizmem zabawy, już nie tak nowatorskim, ale nadal interesującym będzie, tzw. Tequila Time. Po wciśnięciu klawisza zań odpowiadającego, tempo rozgrywki znacznie spadnie, a oprawa graficzna nabierze innego klimatu. W czasie Tequila Time nasz heros będzie mógł dokładnie i spokojnie mierzyć do przeciwników, przeskakiwać nad przeszkodami, wywijać efektowne oberki w najbliższej okolicy wrogów, huśtać się na żyrandolach i zjeżdżać po poręczach. Autorzy obiecują również liczne „standoff moments”, sytuacje, w których Tequila nagle się zatrzyma, wpadając przy okazji w niezłą opresję. W czasie „standoff moments” diametralnie zmieni się sterowanie. Za pomocą określonych kombinacji klawiszy będzie trzeba sprawić, by bohater uniknął nadlatujących pocisków albo uszedł z życiem przed zbójami, którzy go otoczyli. Stopień trudności takich fragmentów będzie wzrastał z upływem czasu.

Stylowo i z gracją Zadaniem twórców było zaprojektowanie takiej gry, która na pierwszy rzut oka miałaby rozpoznawalny styl. Chodzi o odpowiednie kąty ustawienia i jazdy kamery, tryb slow-motion, choreografię walk i coś, co autorzy nazywają po prostu “bullet-ballet gunfights”. Wszystko miało być podporządkowane stylowi filmów Johna Woo. Dlatego wykorzystano chytry plan. Skoro ma być dynamicznie – sprawmy, by graczowi zależało na generowaniu karkołomnych i nadrealnych wyczynów. Nie pozwólmy mu, aby przemykał cichaczem i stracił coś z wizualnych atrakcji, jakie dla niego przygotowaliśmy. Pomysłowość programistów pozwoliła powiązać im ten aspekt z omawianym już systemem Tequila Bomb. Otóż, aby z nich korzystać, potrzebne będą „punkty stylu”. Te zaś zapiszą się na naszym koncie same w miarę postępów zabawy. Wszystko sprowadza się do prostego rachunku. Im większej destrukcji dokonujemy, tym częściej i dłużej możemy stosować umiejętności specjalne. Premiowane ma być podejście nietypowe i nieszablonowe. Jeśli jakieś sztuczki ekwilibrystyczne wykonuje się przy większym nakładzie sił, otrzyma się za nie większy bonus. To o tyle istotne, że poszczególne moce mają różną wartość. Dla przykładu: śmiercionośny dla większej ilości przeciwników Barrage jest ponad dwukrotnie droższy niż powalający jednego wroga Trueshot.

Od 9mm do rakietnicy Na zakończenie jeszcze kilka słów na temat dostępnych w grze broni, przeciwników oraz dema, w które od jakiegoś czasu mogą grać posiadacze Xboksa 360 (czemu pecetowcy nie?). Pukawki będą w zasadzie standardowe, dostosowane do współczesnych realiów. Ulubionym zestawem detektywa będzie para automatycznych pistoletów, która znakomicie sprawdzi się na krótkim dystansie. Ponadto na wyposażeniu znajdzie się shotgun, snajperka, karabiny maszynowe oraz granaty. Ponoć kilka „fajniejszych” pukawek autorzy ukrywają jeszcze w odwodzie, wspominając tylko, że przy intensywniejszych starciach (np. z helikopterem) nieodzowna stanie się ręczna wyrzutnia rakiet. W zwarciu gracze będą mogli używać argumentów pięści.

Jakiś czas temu na X360 pojawiło się demo, które daje zasmakować w dużej dawce czekających nas atrakcji. Na trzech dostępnych levelach, zwiedzamy kilka interesujących lokacji (m.in. megarestaurację, kasyno, doki Hong Kongu, slumsy, Chicago Historical Museum). I cóż? Faktycznie, demolka jest totalna! Pewnym uproszczeniem w czasie gry jest fakt, że broni nie trzeba przeładowywać, co zdecydowanie zwiększa to dynamikę zabawy. Niezwykle intuicyjnie zrealizowano również interakcję z otoczeniem, wykorzystując do tego kontekstowe menu. Jeśli Tequila znajdzie się w okolicy jakiegoś przedmiotu, którego może użyć, np. przy poręczy schodów, po prostu to zrobi, jeśli wydamy odpowiednie polecenie. Podobnie jest ze wskakiwaniem na żyrandole, różnego typu wózki, stoły i przeszkody. Wystarczy tylko wcisnąć przyciska akcji. Fajnie wygląda również przewrót w tył, który można wykonać biegnąc w kierunku ściany.

W podsumowaniu zapowiedzi można chyba stwierdzić, że nadzieje, jakie Stranglehold rozbudził są spore. Jeśli autorom uda się spełnić choć część z obietnic, jakie złożyli możemy oczekiwać naprawdę ostrej jazdy. Oby tak się stało!