Jak się okazuje, nieumarli podzielili się swego czasu na dwie usilnie zwalczające się frakcje. Pierwsza, od której Arlecki otrzymał „mroczny dar”, pragnie pokojowej koegzystencji z ludźmi i żywi się sztucznie wyprodukowaną krwią. Ich oponenci, zwani „Renegatami” jednak pozostają we władaniu tradycyjnego podejścia do „życia” i biednych śmiertelników traktują jako samobieżne półmiski z kolacją (w zasadzie z ich punktu widzenia można mówić o śniadaniu).
Społeczność wampirów podzielona jest na rządzone przez Lordów klany, o różnych zainteresowaniach i rolach. Nasz bohater oczywiści trafia do rodu Wojowników, ale są też, na przykład dekadenckie „Winorośle” zajmujące się sztuką, „Bankierzy”, których zajęcia chyba nie trzeba tłumaczyć, „Naukowcy” i „Żywieniowcy”... Wszystko to nieodparcie nasuwa skojarzenia z dość powszechnie znanym systemem rpg. Wampir: Maskarada. Zarówno sam pomysł umieszczenia wampirów w naszej rzeczywistości, jak i sposób opisania całej ich społeczności sugeruje, że Autorka wzorowała się w niejednym punkcie swej powieści na tym systemie. Jednakowoż w wielu wywiadach twierdzi ona ( a nie wypada zarzucać damie kłamstwa), że nie miała pisząc „Nocarza” o tym bladego pojęcia. Jako że „wszystko już było” (jak twierdzą optymiści), można chyba przyjąć najbardziej dyplomatyczną i nie szkodzącą nikomu bezsensownymi podejrzeniami o plagiat, tezę, że „wielkie umysły pracują podobnie”.
Nocarz czyta się naprawdę dobrze i szybko (wręcz ma się wrażenie, że za szybko!). Jest to książka o sprawnie poprowadzonej fabule i ciekawym, i sympatycznym bohaterze. Czy wystarczy jej to na „Zajdla”? O tym zadecydują Czytelnicy.
Plusy:
+ Wartka akcja i ciekawa fabuła
Autor: Magdalena Kozak
Tytuł: Nocarz
Przekład: tłumacz
Wydawnictwo: Fabryka Słów, 2006 r.
Wydanie: miękka oprawa, 397 stron
Cena: 27,99 zł
Strona WWW: adres strony
Główny bohater – Jerzy Arlecki, właśnie opuścił szeregi nieustraszonych pracowników akwizycji w branży medycznej i podjął pracę ( czy też spróbował podjąć) ku chwale Rzeczypospolitej w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Zatrudniony ma on zostać w tak zwanym „białym wywiadzie”, zajmującym się zbieraniem i analizowaniem ogólnodostępnych informacji na potrzeby kontrwywiadu. Niestety, już pierwsze zadanie, jakie otrzymał nasz bohater wskazuje, że jego przełożeni najwyraźniej albo nie traktują go poważnie, albo bynajmniej okres testowania jego przydatności w nowym miejscu pracy się nie zakończył. Trudno się dziwić takim podejrzeniom, skoro świeżo upieczonemu funkcjonariuszowi każe się analizować dane o polowaniu na wampiry. Co więcej, współpracownicy podchodzą do sprawy śmiertelnie poważnie i wymagają od „nowego” pracy z pełnym zaangażowaniem. Wmawiają mu jednocześnie, że trafił ni mniej ni więcej, tylko do elitarnej jednostki zajmującej się likwidowaniem wampirzego zagrożenia. Ewidentnie ktoś postanowił sprawdzić, jak bardzo subordynowany jest nasz pan Jerzy.
