Kampania dla samotnego gracza w Battlefield 3 pozwalała w zaledwie kilka godzin na odwiedzenie wielu interesujących miejsc na mapie świata, od Paryża, aż po przedmieścia Teheranu. Problem w tym, że jej korytarzowa struktura mocno ograniczała nasze poczynania, przez co mieliśmy szansę obejrzeć zaledwie wycinek lokacji.
Jak sama nazwa wskazuje, mapa ta inspirowana jest istniejącą w rzeczywistości obwodnicą stolicy Iranu i to w głównej mierze determinuje jej konstrukcję. Amerykanie i Rosjanie zaczynają rozgrywkę w punktach usytuowanych na wzgórzach i przemieszczają wzdłuż drogi w kierunku doliny, przez którą biegnie gigantyczna estakada. Weterani Battlefield 2, którzy pamiętają jeszcze jak wyglądały Road to Jalalabad i Strike At Karkand, szybko poczują się tutaj jak w domu.
Autostrada do Teheranu jest wyważoną mapą, która przypadnie do gustu zarówno piechocie, jak i obsłudze pojazdów. Podczas gdy jej obrzeża pozwalają na szybkie manewry czołgów i wozów opancerzonych, centrum jest gęsto zabudowane solidnymi, piętrowymi konstrukcjami. Dają one schronienie technikom dzierżącym broń przeciwpancerną, stają się też miejscem zaciętych walk. Cechą, która wyróżnia tę mapę na tle pozostałych jest jednak to, że jako jedyna prezentuje ona działania wojenne prowadzone w nocy. Z tego też względu rozgrywka toczy się na niej nieco wolniej - ograniczona widoczność sprawia, że drużyny i pojazdy poruszają się bardziej asekuracyjnie. Uważajcie też, aby nie dać się zaskoczyć w momencie, kiedy oglądacie panoramę Teheranu malowniczo rozświetlaną odpalanymi rakietami.
Kolejna mapa wzorowana na faktycznie istniejącym miejscu, w tym wypadku porcie Nanszahr (Nonshahr), który znajduje się w północnym Iranie. Battlefield 3 mocno podkreśla industrialny charakter tej lokacji. Torowisko, magazyny, zwaliska kontenerów, lądowisko - oto strategiczne punkty, o które toczyć będzie się walka. Jakby tego było mało u wejścia do portu cumuje lotniskowiec.
Obecność ogromnej jednostki pływającej uzasadnia umieszczenie na mapie jednostek powietrznych i pływających. Tytułowe kanały pozwalają łodziom i amfibiom dostać się w centrum walk pod osłoną wybetonowanego wybrzeża, jednak to śmigłowce i samoloty mają decydujące znaczenie w starciach o dominację nad portem. Piechota nie ma w Kanałach Nanszahr łatwego życia, atakowana z powietrza, do tego przygwożdżona do ziemi przez czołgi i pojazdy opancerzone kryje się najczęściej pomiędzy kontenerami na wybrzeżu lub wagonami kolejowymi w centralnej części mapy.
Kaspijska granica to miejsce szczególnie bliskie posiadaczom PC, jako że mapa ta została została przez nich dokładnie przetestowana w wersji beta najnowszego Battlefielda. Jest to ogromna otwarta przestrzeń, która aż prosi się o przemierzanie jej w pojeździe lub w kokpicie. Tych dostępnych jest tutaj cała masa, w zasadzie nie mamy jedynie możliwości zasiąść za sterami łodzi. Walki koncentrują się wokół pięciu punktów: stacji benzynowej, wzgórza, lasu, punktu kontrolnego oraz stacji nadawczej z ogromną anteną.
Wbrew pozorom w tym raju dla zmotoryzowanych piechota nie jest bez szans. Pancerniacy i piloci wiązani walką przez swoje odpowiedniki z drużyny przeciwnej często nie zwracają uwagi na pojedynczych żołnierzy, którzy biegnąc od osłony do osłony zdobywają kolejne metry dzielące ich od kluczowych punktów. Pomocne dla nich okazują się również rozstawione z strategicznych punktach stacjonarne wyrzutnie rakiet przeciwpancernych.
Jak się okazuje Operacja Metro trwa nie tylko w Warszawie, ale również w Paryżu roku pańskiego 2014. Jest to pierwsza z map Battlefield 3, która została zaprezentowana szerokiej publiczności, a stało się na to na tegorocznych targach E3. Była ona również dedykowana konsolowej wersji beta gry. Operacja Metro charakteryzuje się specyficzną budową, można wręcz powiedzieć, że składają się na nią 3 odrębne mapy - park, tunele metra oraz stacja przy paryskiej giełdzie papierów wartościowych. Taka konstrukcja sprawiła, że w przeciwieństwie do innych opisywanych tu lokacji, w tej nie uświadczymy pojazdów.
Dzięki swojej konstrukcji, nawet bez ciężkiego sprzętu Operacja Metro dostarcza mocnych wrażeń. Park to otwarta przestrzeń pełna murków i kępek roślinności, które w zależności od potrzeb mogą być zarówno świetną pozycją obronną, jak i dobrym punktem wyjścia do ataku. Z kolei w tunelach gracze stłoczeni są na niewielkiej przestrzeni co owocuje intensywną wymianą ognia. Kluczem do sukcesu jest tutaj nauczenie się na pamięć układu korytarzy łączących poszczególne torowiska. Ostatnia część z kolei daje przedsmak walki w środowisku miejskim. Co istotne, brak sprzętu mechanicznego nie oznacza wcale, że nie ma tutaj zajęcia dla techników. Wręcz przeciwnie, ich wyrzutnie rakiet doskonale sprawdzają się do kontroli tłumu w ciasnych podziemnych korytarzach i wąskich uliczkach.
Siły rosyjskie oraz amerykańskie prowadzą działania wojenne na szeroką skalę mające na celu przejęcie kontroli nad największymi złożami ropy naftowej, znajdującymi na się na terytorium Iranu. Wojska, które przejmą kontrolę nad roponośnymi terenami zapewnią sobie dominację w całym regionie. Takie oto fabularne wprowadzenie do Operacji Ognista Burza przygotowało DICE, ale tak naprawdę kogo ono obchodzi? Liczy się przede wszystkim to, że mapa jest olbrzymia, bazy wrogich wojsk pełne pojazdów, a jej otwarta konstrukcja pozwala w pełni wykorzystać atuty stalowych potworów, zarówno tych jeżdżących jak i latających. Mówiąc krótko jest to lokacja wręcz kanoniczna dla serii Battlefield.
Operacja Ognista Burza to mapa wręcz stworzona dla dwóch klas postaci - zwiadowcy i technika. Obydwie są niezastąpione, szczególnie podczas obrony w Szturmie. Pierwsi korzystając z karabinów snajperskich czyszczą przedpole z piechoty, drudzy pracują przy pojazdach. Szturmowcy i żołnierze wsparcia również nie są bez szans, o ile trzymają się zabudowań rafineryjnych centralnej części lokacji, dających przyzwoitą osłone przed wrażymi pociskami.
Przeprawa przez Sekwanę to druga lokacja osadzona w Paryżu i tak jak stolica Francji podzielona jest rzeką na dwie części. Mapę przecina kilka szerszych, po których poruszać się mogą czołgi, jednak w przeciwieństwie do otwartych pól bitew, tutaj nie odgrywają one większej roli. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że Przeprawa przez Sekwanę, że w środowisku miejskim nawet te stalowe potwory mają swoje ograniczenia.
Większość walk na tej mapie toczy się w wąskich zaułkach, dziedzińcach i klatkach schodowych kamienic. Te ostatnie są wyjątkowo zażarte, ponieważ dostęp do pozycji strzeleckich na wyższych kondygnacjach budynków daje dużą przewagę taktyczną. Przeprawa przez Sekwanę jest bardzo widowiskowa w trybie Szturm, ponieważ ostatni bastion obrońców znajduje się w we wnętrzu siedziby banku, który jest największą budowlą na mapie.
Wysoki łańcuch górski to z pewnością malowniczy widok, ale jednocześnie piekło, jeżeli chodzi o prowadzenie działań wojennych. Szybko przekonają się o tym ci, którzy będą rozgrywać Szturm na Szczycie Demawendu. Atakujący cały czas poruszają się w dół zbocza tytułowego masywu, stając się łatwym celem dla dobrze rozlokowanych zwiadowców. Sprawy nie ułatwia fakt, że za każdym załomem skalnym czy kępką roślinności na nacierającą drużynę czaić się może zasadzka.
Największą atrakcją Szczytu Demawendu jest możliwość wykonania BASE jumpu, czyli rzucenia się z nad przepaści ze spadochronem i wylądowanie bazie wroga. Dla tych, którzy nie są zwolennikami tak wyskokowych rozwiązań istnieje możliwość dotarcia na miejsce na pokładzie jednego ze śmigłowców albo trywialne odrodzenie się na plecach kompana, który jest już na miejscu.
Wielki Bazar położony w centrum Teheranu jest stosunkowo niewielką mapą, w której pierwszoplanowa rolę odgrywają jednostki piechoty. Co prawda na mapie można natknąć się na wozy opancerzone, mają one jednak ogromne problemy z manewrowaniem w ciasnych uliczkach i szybko padają ofiarą techników i Supportów, którym sprzyjają niezliczone zakamarki.
Wielki Bazar jest dla szturmowa i żołnierza wsparcia tym, czym Operacja Ognista Burza dla zwiadowców i techników. Medycy będą mieli pełne ręce roboty lecząc i przywracając do życia towarzyszy próbujących odbijać kolejne alejki i zaułki, podczas gdy wsparcie uzupełniać będzie ich kurczące się zapasy amunicji. Snajperzy nie znajdą tu zbyt wiele pozycji strzeleckich, choć w centralnej części mapy znajdują się piętrowe budynki z wyjściem na dach czy oknami dającymi dobry widok na główne drogi. Zdecydowana przewaga walk na niewielkim dystansie sprawia, że nawet osoby niechętne do korzystania ze strzelb powinny rozważyć przeproszenie się z nimi, przynajmniej na czas odwiedzin Wielkiego bazaru.
Ostatnia, ale wcale nie mniej imponująca mapa to Wyspa Chark. W rzeczywistości ważny punkt transportu ropy, a w grze jest to bardzo dobra lokacja, którą docenią przede wszystkim zwolennicy Szturmu. W tym wypadku w początkowej fazie rozgrywki obrońcy wyszukują dla siebie dogodnych pozycji na brzegu, podczas gdy atakujący dokonują desantu z lotniskowca przy pomocy łodzi, amfibii i śmigłowców. Łezka w oku zakręci się być może tym, którzy pamiętają desant w Normandii z pierwszych odsłon Medal of Honor i Call of Duty. W dalszej części walki przenoszą się do bazy wojskowej i zabudowań rafineryjnych.
Wyspa Chark to mapa, w której każdy znajdzie coś dla siebie. Na miłośników wszelkiej maści pojazdów i techników czeka zawartość lotniskowca. Zwiadowcy mają wymarzone dla nich otwarte przestrzenie. Z kolei szturmowcy i żołnierze wsparcia świetnie odnajdą się w okolicach zabudowań.
