Nawet najtwardsi wymiękają patrząc na wielkanocne zajączki. Przykładem może być Myszaty, który zamiast pisać o zapomnianych przez czas oraz bogów deweloperach i grach, poddał się świątecznej atmosferze. Co z tego wynikło? Przekonajcie się sami.
Nawet najtwardsi wymiękają patrząc na wielkanocne zajączki. Przykładem może być Myszaty, który zamiast pisać o zapomnianych przez czas oraz bogów deweloperach i grach, poddał się świątecznej atmosferze. Co z tego wynikło? Przekonajcie się sami.
Robienie sobie jaj z użytkowników i graczy, umieszczanie ukrytych poziomów, rozsianych po kątach map smaczków i nawiązań, puszczanie oka na wszelakie możliwe sposoby, to w grach już tradycja uświęcona niczym wielkanocne pisanki. Od pojedynczych miejsc, żartów słownych, po całe nowe poziomy. Wszystko uzależnione tylko od jednego czynnika – wyobraźni twórców. A także tego, jak bardzo dała im w kość produkowana gra... Trudno znaleźć choć kilka tytułów, w których projektanci lub programiści nie ukryli przynajmniej jednego „jajka”, a wśród graczy pojawili się tacy, którzy wręcz specjalizują się w odkrywaniu wszelakich smaczków.
Tak przy okazji warto bowiem dodać, że pod względem smaczków, nawiązań i ukrytych odniesień części drugiej tego cyklu może dorównać naprawdę niewiele innych tytułów. Zacznijmy od jajek najbardziej popularnych i powszechnie znanych. Czy jest na sali ktoś, kto nie widział filmu Monty Python i Święty Graal? Jeśli tak, to proponuję go zaraz po świętach poszukać w wypożyczalniach lub sklepach. Naprawdę warto. Tym bardziej, że bez jego znajomości nie da się zrozumieć jednego z najbardziej charakterystycznych smaczków w grze. Otóż wędrując po pustkowiach możemy natknąć się na ubranych w pancerze kolesi, którzy szukają potężnego artefaktu. Świętego Granatu Ręcznego z Antiochii.
Lećmy dalej. Pora na coś z zupełnie innej beczki. Wśród falloutowych random encounters znajdziemy również leżącego na pustyni wieloryba (Autostopem przez Galaktykę), rozbity prom z martwymi postaciami ubranymi w uniformy ze Star Treka, czy znów montypythonowski Most Śmierci. W tym ostatnim przypadku, jeśli jeszcze tego nie próbowaliście, odpowiedzcie na ostatnie pytanie Strażnika również pytaniem. Zapewniam, że warto.
Pamiętacie, o co chodziło w fabule jedynki? Uwaga, mała niespodzianka. Podczas kolejnego z losowych spotkań możemy trafić na portal znany z jednego z odcinków Star Treka: City on the Edge of Forever. Po wejściu doń, przenosimy się do wnętrza jakiejś Krypty, tuż obok komputera. Po jego uruchomieniu wyświetli nam się komunikat o tym, że właśnie przed chwilą uszkodziliśmy słynny water chip. A dlaczego nie było w Krypcie 13 zapasowych? Sprawdźcie dokładnie komputer i magazyny w Krypcie 8.
Na pewno kojarzycie ciapowatego handlarza Vica, którego wtrącane do każdego zdania „boss” potrafiłoby doprowadzić do białej gorączki buddyjskiego mnicha. Nie jest wykluczone, że ten zażywny koleżka otrzymał swoje imię od... sieci restauracji Trader Vic, w której być może stołowali się twórcy. Z kolei skośnooki handlarz bronią z San Francisco, niejaki Mai Da Chiang ma swoją profesję wpisaną w dowód osobisty. Jego przetłumaczone na nasz język nazwisko brzmi bowiem Sprzedawca Wielkich Giwer. Niestety, nie znam na tyle mandaryńskiego, by móc to ze stuprocentową pewnością potwierdzić...
Kolejne odniesienie jest czytelne chyba dla każdego, kto mieni się miłośnikiem fantastyki – mowa tu o niebezpiecznych stworzeniach, które „zalęgły się” w kopalni Wanamingo w Redding. Ale czy każdy skojarzy odpowiednio imię jednego z supermutantów, których spotkamy w Military Base? Pojawia się tam bowiem niejaki Grundel. Jeśli czytaliście oryginalny poemat lub przynajmniej oglądaliście film Beowulf, powinniście już wiedzieć o co chodzi. Natomiast chyba nikt nie będzie miał problemów z identyfikacją korzeni nazwy jednego z naszych potencjalnych sprzymierzeńców. Wszyscy przecież wiemy, czym jest Skynet. Doskonale wiemy – nie chcemy przecież wkurzyć Arniego. Przepraszam, Cyberdyne Systems Model 101.
Jeśli jesteśmy już przy znanych aktorach – i to niekoniecznie odgrywających maszyny – warto wspomnieć o tym, że w Fallout 2 dostało się też pewnej popularnej kiedyś parce hollywoodzkich gwiazd. W grze spotkamy bowiem Tom Cruise’a i jego byłą żonę Nicole Kidman. Powiecie: Nie ma postaci o takich nazwiskach? No dobra, nie ma. Ale w bazie sekty centrologów w San Fran trafimy na przewodzącą tej wesołej gromadce parę: Juana Cruza i Vikki Goldman. Jeśli zastanawiacie się, co ta sympatyczna skądinąd para aktorów ma wspólnego z cokolwiek postrzelonymi centrologami, spieszę z wyjaśnieniem, rzucając jedno hasło: scjentologia.
Kontynuujmy „wątek aktorski”. Czy ktoś pamięta jeszcze Bruce’a Lee? No dobrze, to było pytanie retoryczne. W San Francisco spotkamy niejakiego Smoka – to jedna z ksywek wspomnianego mistrza sztuk walki. Zdecydowanie mniej osób skojarzy zapewne Lo Pana, następnego ze skośnookich BN-ów. To z kolei główny czarny charakter, pojawiający się w filmie Wielka draka w chińskiej dzielnicy Johna Carpentera.
Filmowa genealogią może się również pochwalić możliwy do przyłączenia pies-robot K-9, niemalże „żywcem” wyjęty z seriali Doctor Who. Miłośnicy kreskówki Pinky i Mózg także powinni być usatysfakcjonowani. W podziemiach pod nieukończonym reaktorem w Gecko ukrywa się ich idol - wciąż snujący plany zapanowania nad całym światem Mózg. Jeśli natomiast „wsłuchacie się” w dialogi odźwiernego burdelu w New Reno, możecie zauważyć spore podobieństwo jego kwestii do wypowiedzi Cheta Pussy z filmu Od zmierzchu do świtu Roberta Rodrigueza.
W Fallout 2 znajdziemy także kilka nawiązań, które zapewne będą zupełnie nieczytelne dla osób, które nie interesowaly się nigdy boksem. Już w Klamath spotykamy nauczyciela walki wręcz, Johna Sullivana. Nosi on nazwisko po swym wielkim poprzedniku, pierwszym mistrzu świata wagi ciężkiej. W grze pojawiają się także nawiązania do takich sław boksu, jak Peter „Hurricane” McNeeley, czy Evander „The Real Deal” Holyfield. Najbardziej czytelnym cytatem z naszej rzeczywistości jest chyba jednak postać niejakiego „Przeżuwacza”, z którym możemy nawet stoczyć walkę. Zależnie od jej wyniku, w ekwipunku pojawi się nasze lub jego ucho. Mike Tyson może być dumny z tego, że został uhonorowany przez twórców jednej z najlepszych gier wszech czasów.
Fallout 2, to jednak nie tylko mnóstwo nawiązań i ukrytych często smaczków nawiązujących do ludzi sportu, kina, czy literatury. Znajdziemy tu także kilka aluzji do innych gier. Co najciekawsze, najbardziej znane nawiązanie tego typu dotyczy gry karcianej. W barze w Gecko spotkamy bowiem właściciela knajpy, który jest – podobnie, jak bywalcy przybytku - wielkim fanem karcianej gry kolekcjonerskiej Tragic: The Garnering. Osoby znające dobrze jej realny odpowiednik powinny koniecznie wdać się w rozmowę z Woozem, co pozwoli cieszyć się kilkoma dodatkowymi smaczkami, takimi jak opis dwóch kart występujących również w oryginalnej grze.
Twórcy nie mogli również powstrzymać się przed wrzuceniem do gry lekko przerobionego cytatu z Duke’a Nukema. Jeden ze strażników może rzucić następującą kwestią: „I've come here to chew bubble gum and kick ass... good thing I have one more stick!”
Jak zapewne wiedzą wszyscy fani Fallouta, powstało kilka wersji tej gry, w tym dość drastycznie ocenzurowane wydania europejskie, z których często całkowicie usunięto wszystkie dzieci. Twórcy zakpili sobie i z tego. Kiedy grając w wersję amerykańską (lub polską), uzyskamy w Vault City informacje dlaczego w mieście nie ma dzieci, nasz bohater stwierdzi z ulgą, że bał się, iż znalazł się właśnie w wersji europejskiej.
To wszystko, to oczywiście tylko część różnorodnych smaczków ukrytych, wtrąconych i przemyconych przez twórców w Fallout 2. Na koniec zostawiłem kilka dodatkowych ciekawostek, których nie znajdziemy bezpośrednio w samej grze. Jeśli chcecie uzyskać dostęp do każdej z map (łącznie ze wszystkimi Special Encounters), wystarczy, że w głównym menu gry wciśniecie kombinację klawiszy CTRL+R. Teraz należy odczekać cierpliwie kilka chwil na pokazanie się dodatkowego okna i wykonać wyświetlone tam instrukcje. Po chwili pojawi się lista wszystkich map w grze, po której poruszać można się za pomocą klawiszy strzałek. Jeśli natomiast będziecie mieli już dość podróży po pustkowiach, w głównym menu przytrzymajcie klawisz SHIFT, jednocześnie klikając na przycisk „Credits”. I bawcie się dobrze. Do zobaczenia po świętach!
