Pro Evolution Soccer 2008 - rzut okiem

PES 2008 vs. fanatyk, czyli recenzja na ostro

Podobnie rzecz się ma z serią Pro Evolution Soccer. Związaną z nią przygodę rozpoczyna się dość niemrawo i częstokroć mozolnie. Wystarczy jednak kilka meczów, a gra ukazuje przed nami całe swoje piękno. Z czasem także zaczyna się dostrzegać błędy i braki, których w tej produkcji niemało. Tym samym zdanie fana na temat każdej nowej części piłkarskiej sagi KONAMI jest mocno odmienne od tego prezentowanego w ogólnodostępnych mediach. Fan jest wobec tytułu bezkompromisowy, widzi więcej, wymaga więcej, gra więcej.

Epika

W tym roku było jednak nieco inaczej. Gracze wiązali wielkie nadzieje z nadchodzącym tytułem. Brały się one głównie stąd, iż PES 2008 nie jest już tworzony głównie z myślą o PlayStation 2, a o konsolach nowej generacji. Gorączkę podsycało samo KONAMI, które ultrapozytywnie wypowiadało się o nadchodzącym produkcie. Słowo stało się ciałem w połowie listopada. Czy zamieszka między nami? Przekonajmy się.

Liryka

Pro Evolution Soccer 2008 zawitał na rodzimym rynku całkiem niedawno. Gra sprzedawana jest w angielskiej wersji językowej, do której przygotowywany jest patch lokalizacyjny.

Pierwszym, co rzuca się w oczy i wciska do uszu, jest oprawa audiowizualna gry. Po raz pierwszy od ponad dziesięciu lat gra nie namawia nas usilnie do wyłączenia muzyki. Mało tego, jest kilka piosenek sympatycznych na tyle, że pozostają w pamięci na długo, a nawet dają się nucić. Utwory, które najbardziej przypadną nam do gustu, możemy umieścić na playliście, dzięki czemu w menu przygrywać będzie nam tylko to, co chcemy.

Także komentarz pozostał na swoim dotychczasowym, niskim poziomie. Nowa dwójka komentatorów (Jon Champion i Mark Lawrenson) prezentuje poziom nieco konfesjonałowy – mówią mało, cicho i od rzeczy. Niejednokrotnie słyszymy peany na temat kibiców, którzy zdaniem pana Championa gorąco dopingują swoją drużynę, a których nasze uszy jakoś nie wychwytują. Całe szczęście w grze dostępny jest komentarz hiszpański, który jak co roku brzmi szalenie żywiołowo i sympatycznie.

Diametralnej zmianie uległy wszelkie ekrany ustawień oraz indykatory wyświetlane w trakcie meczu (scoreboard). Całość zyskała bardzo pozytywny wyraz i w końcu jest naprawdę estetyczna.

Poprawie uległy animacje wirtualnych graczy. Nasi piłkarze poruszają się jeszcze naturalniej i płynniej. Studiujący od pewnego czasu fizykę Seabass chyba jednak zbytnio przykuł się do opasłych tomów, bo cyfrowi kopacze poruszają się niczym studenci czwartego roku politechniki – sztywno, nienaturalnie i wręcz komicznie szybko przebierając kończynami (ktoś nawet porównał styl biegania z PES do tego, który prezentowano w czołówce Słonecznego Patrolu).

Dramat

Nieco zmian pojawiło się natomiast w Master League. Prowadzony przez nas klub, jak i indywidualni zawodnicy, muszą teraz walczyć także o popularność. Czynnik ten decyduje o ilości kibiców na trybunach, więc i o wpływach do klubowej kasy. Popularność piłkarzy determinuje zaś ich cenę i atrakcyjność rynkową.

Dostało się natomiast tak ważnemu elementowi, jak statystyki (ot, takie zboczenie po kilku tysiącach godzin rozegranych w Football Manager). Możemy zapomnieć o szczegółowym raporcie pomeczowym, o wyborze najlepszego zawodnika spotkania, o podsumowaniu strzałów czy podań. Mamy za to cztery wykresy przedstawiające posiadanie piłki w różnych przedziałach czasowych. Wspaniale!

Niestety, błędy pojawiają się także w zaaplikowanych przez twórców nowościach. Szumnie zapowiadane symulowanie faulu okazało się dobitnym dowodem na fatalną pracę betatesterów. Instytucja symulacji pojawiała się w grach piłkarskich już kilkukrotnie, nigdy jednak nie udało się odnaleźć złotego środka pomiędzy uznawaniem oszustwa za udane, a karaniem wymuszenia rzutu wolnego (karnego). Także i tu mamy podobną przypadłość. O ile samo udane symulowanie faulu wykonać jest niełatwo, to reakcje sędziów są, nomen omen, karygodne. Aby nieco uplastycznić sprawę, wyobraźcie sobie, że w trakcie meczu Artur Boruc otrzymuje podanie od Jacka Bąka, nikt go nie atakuje, nasz heros (nie każdy wszak ratuje kobiety w parku) nagle się przewraca i... dostaje żółtą kartkę. Zupełny absurd.

Pomyłek nie ustrzegł się nawet tak ważny element gry, jak detekcja kolizji. Często zdarza się, iż sędzia odgwizduje faul w sytuacji, w której nie doszło nawet do kontaktu pomiędzy graczami. Dzieli ich co prawda kilkanaście centymetrów, ale każdy, kto choć raz miał piłkę przy nodze, wie, iż jest to szalenie dużo. Podobne sytuacje mają miejsce przy strzelaniu na bramkę. Piłka potrafi odbić się od niewidzialnej ściany i zupełnie zmienić tor lotu. Z daleka wygląda to co prawda jak interwencja bramkarza, ale już powtórka rozwiewa wątpliwości – system kolizji nie jest idealny.

Wielki finał

Zadziwia przy tym bierna postawa szewca, który nie robi nic, aby obecny stan rzeczy poprawić. Próba załatania sprawy – którą podjęto na początku listopada – nie przyniosła żadnego efektu. PES jawi się więc jako gra bezkompromisowa – albo się do niej dostosujesz, albo nie spodziewaj się dobrej zabawy.

Wszystkie te wady i narzekania nie zmienią jednego – Pro Evolution Soccer 2008 to tytuł wybitny. Świetny graficznie, z dobrą oprawą muzyczną i – przede wszystkim – gwarantujący całe miesiące rozrywki na najwyższym poziomie. Żadna inna gra nie potrafi tak dosadnie i skutecznie oddać emocji, które towarzyszą spotkaniu piłkarskiemu.

Jeśli więc kochasz ten sport w wydaniu nieco bardziej dynamicznym niż to składające się wyłącznie z tabelek i wykresów – możesz śmiało sięgać po nowe dzieło panów z Tokio. Pozżymasz się, pozłościsz, ale i tak je pokochasz...