Mimo zawartych w Ace Combat 6 elementów SF wszystkie maszyny oddane w grze do dyspozycji graczy są odwzorowaniem współczesnych samolotów bojowych. Gra pozwala nam zapoznać się z trzynastoma typami maszyn o rozmaitym zastosowaniu taktycznym. Pozwoliliśmy sobie na stworzenie zestawienia na podstawie danych technicznych owego sprzętu.
Eurofighter Typhoon
Wstępne prace nad ogólnoeuropejskim samolotem bojowym, mogącym konkurować z amerykańskimi F-15 i F-16 oraz radzieckimi MiG-29 i Su-27, rozpoczęto jeszcze w latach ’70. Jednak brak zgodności odnośnie jego specyfikacji wśród zainteresowanych projektem wstrzymało jego budowę aż do roku 1994. W skład państw zajmujących się opracowaniem i produkcją Typhoona wchodzą: Wielka Brytania, Niemcy, Hiszpania i Włochy.
Eurofighter to dwusilnikowa maszyna ze skrzydłami w tak zwanym układzie kaczki (to nie ma nic wspólnego z polityką!) w wersjach jedno- i dwuosobowych. Wykonany w około 70% z włókien węglowych i z pokryciem wykonanym w technologii stealth. Ma stosunkowo niewielką masę, około 21 ton (z uzbrojeniem i paliwem), mimo to w konfiguracji bojowej osiąga ledwie 1,3 Ma. Z drugiej strony, jako jedna z dwóch maszyn na świecie, ma zdolność do lotu naddźwiękowego bez dopalaczy. Ogólnie uznawany jest on za jeden z najnowocześniejszych samolotów wielozadaniowych świata. Obecnie trwają prace nad wprowadzeniem do użytku modeli z silnikami o ciągu wektorowym (takimi jak w Harrierach).
Dassault Mirage 2000
Niewątpliwie jedna z bardziej udanych konstrukcji bojowych poprzedniego wieku. Na wyposażeniu Francuskich Sił Powietrznych od 1983 roku, pozostaje w czynnej służbie do dziś. Jego konstrukcję oparto na wcześniejszych wariantach: Mirage III i Mirage 5.
Samolot Mirage 2000 to, w zależności od wersji, jedno lub dwumiejscowy samolot myśliwski i myśliwsko-szturmowy. Dolnopłat w układzie delta o konstrukcji całkowicie metalowej. Napęd to jeden silnik odrzutowy umieszczony w kadłubie. Przy niecałych 17 tonach osiąga prędkość maksymalną ponad 2,3 Ma, a przelotową 890 km/h. Tak jak i Hornet, jeden z modeli Mirage 2000 był przystosowany do przenoszenia ładunku taktycznego.
Dassault Rafale
Pierwotnie Francuzi mieli być jednym z konstruktorów Eurofightera. Jednak kiedy okazało się, że ich wymagania nie są brane pod uwagę, rozpoczęli oni prace nad własną jednostką na miarę XXI wieku. Tak zrodził się plan powstania Rafale. Konkurencja między Dassaultem a producentami Eurofigtera widoczna była przez cały czas. Dzięki temu nowa maszyna zaczęła wchodzić na wyposażenie sił francuskich już w 2001.
Rafale to jednostka wielozadaniowa o konstrukcji metalowej, ze skrzydłami w układzie delta z dwoma turbowentylowanymi silnikami. Wyposażony w zintegrowany elektroniczny system przetrwania o nazwie Thales SPECTRA, którego działanie między innymi zakłóca radary, pełni więc funkcję wirtualnego systemu stealth. Przy masie całkowitej około 25 ton osiąga 1,8 Ma i prawdopodobnie jest trzecim samolotem mogącym poszczycić się tak zwaną prędkością supercruise, to jest lotem naddźwiękowym bez dopalacza. Owa kwestia pozostaje jednak niepotwierdzona.
Su-33
To w zasadzie przystosowana do wykorzystania na lotniskowcach wersja Su-27. Opracowana w połowie lat 80 zeszłego wieku, jest w przeciwieństwie od swojego pierwowzoru jednostką wielozadaniową. Do czynnej służby wszedł 1994 roku, jedyną w pełni sformowaną jednostką jest pułki liczący 24 maszyny i stacjonujący na pokładzie rosyjskiego lotniskowca Admirał Kuzniecow.
Przystosowany do nocnych i dziennych działań nad morzem dzięki elektronicznym urządzeniom komunikacyjnym i naprowadzającym oraz interfejsowi systemów uzbrojenia. Dysponuje 10 zewnętrznymi węzłami do podwieszania uzbrojenia i innych środków bojowych o masie do 6,5 tony. Z wyposażeniem podwieszonym i paliwem jego waga sięga prawie 40 ton i pozwala mu na osiągnięcie maksymalnej prędkości w granicach 1,8 Ma. Cała konstrukcja jest cięższa i nieco wolniejsza od swego pierwowzoru.
Su-47
Jedna z najciekawszych maszyn wojskowych jakie wybudowano. Tak jak Harrier wyposażony w silniki o zmiennym wektorze ciągu dzięki czemu zdolny jest do niesamowitych wręcz manewrów (jak chociażby manewr kobry pozwalający na „postawienie„ maszyny w locie pionowym „na ogonie”). Jako jedyny współczesny samolot bojowy zdolny jest do przeprowadzania walki kołowej (manewr mający na celu „wejście na ogon” przeciwnika i tym samym uzyskanie czystej pozycji strzeleckiej) zarzuconej przez zachodnie lotnictwo zaraz po wprowadzeniu maszyn z napędem odrzutowym. Tak jak w kilku innych przypadkach bazą projektu była konstrukcja Su-27. Su-47 służy obecnie jedynie demonstracji technologii, z niewielkimi szansami na seryjną produkcję z uwagi na wysokie koszty dopracowania konstrukcji do etapu produkcyjnego oraz zmniejszenie się potrzeb posiadania wysoko zaawansowanych myśliwców przewagi powietrznej.
Su ma charakterystyczną sylwetkę dzięki odwróconej geometrii skrzydeł. Jego pokrycie odpowiada standardom technologii stealth. Przy masie około 35 ton zdolny jest do osiągania prędkości powyżej 2 Ma, a prędkość przelotowa dla Su-47 to około 1,6 Ma. Był zaprojektowany z myślą o konkurowaniu z F-22 Raptor i F-35 Lightning II.
Lockheed F-22 Raptor
To amerykański myśliwiec przewagi powietrznej, zaliczany do myśliwców piątej generacji, wykonany w technologii stealth. Został zaprojektowany głównie do walki z Siłami Powietrznymi Rosji, posiada jednak uzbrojenie pozwalające na atakowanie celów naziemnych, prowadzenie wojny elektronicznej i nasłuchu elektronicznego. Zaplanowany do bycia wiodącym amerykańskim zaawansowanym myśliwcem taktycznym początku XXI wieku, Raptor jest obecnie najdroższym na świecie samolotem wojskowym. Cena jednego F-22 wynosi 120 milionów dolarów, jednak jeśli uwzględni się koszty wdrożenia do produkcji - 361 milionów dolarów za sztukę. Projekt maszyny zatwierdzono 1992 roku a do służby wszedł on pod koniec roku 2005.
Rzeczywista prędkość maksymalna jest nieznana, gdyż jedynym czynnikiem branym pod uwagę będzie moc silnika. Zdolność płatowca do wytrzymania naprężeń i wydzielającego się w wyniku tarcia ciepła jest kluczowym czynnikiem, szczególnie w przypadku samolotu składającego się z tak dużej liczby polimerów. Dane szacunkowe określają jego możliwości na 2,4 Ma przy masie całkowitej 36 ton. Wyposażony jest w dwa silniki turboprzepływowe o ciągu wektorowym i dzięki zastosowaniu wewnętrznych przestrzeni ładunkowych, a co za tym idzie zmniejszenie oporów powietrza, klasyfikuje go jako jedną z najmobilniejszych współczesnych jednostek latających.
Lockheed F-117 Nighthawk
Amerykański odrzutowy samolot bombowy wykonany w technologii stealth, produkowany przez firmę Lockheed. Pomimo oznaczenia "F", stosowanego w lotnictwie USA do klasyfikacji myśliwców, F-117 jest taktycznym bombowcem, przeznaczonym do wykonywania precyzyjnych ataków na cele naziemne. Do służby wdrożono go w 1982 roku.
Konstrukcja samolotu wykonana jest ze stopów aluminium i stopów tytanu oraz elementów ceramicznych. Cała powierzchnia pokryta jest powłoką wykonaną z materiałów RAM, której zadaniem jest absorpcja fal radarowych. Ponadto konstrukcja samolotu wykonana jest w taki sposób, aby jak najbardziej rozproszyć fale radarowe. Samolot napędzany jest dwoma turbowentylatorowymi silnikami firmy General Electric. Uzbrojenie przenoszone jest w dwóch wewnętrznych komorach bombowych. Masa uzbrojenia przenoszonego przez F117 wynosi 2000 kg. Gama uzbrojenia obejmuje praktycznie cały zestaw uzbrojenia myśliwca Sił Powietrznych USA oraz broń jądrową. Samolot nie ma uzbrojenia strzeleckiego. Przy masie około 25 ton jednostka osiąga prędkość maksymalna 0.9 Ma, a przelotowa około 1000 km/h.
Grumman F-14 Tomcat
Swego czasu najgłośniejsza amerykańska konstrukcja z zakresu myśliwców naddźwiękowych. Wyprodukowany został na zamówienie US Navy jako samolot pokładowy, był pierwszym myśliwcem opracowanym na podstawie walk z Migami w czasie wojny wietnamskiej. Loty testowe odbył jeszcze w 1970 roku, a do seryjnej produkcji wszedł od 1972. Służył do roku 2006, kiedy to ostatnie dwadzieścia dwie jednostki wylądowały w bazie w Wirginii.
Tomcat to maszyna o zmiennej geometrii skrzydeł, napędzana dwoma turbowentylowanymi silnikami. Przy masie całkowitej około 32 ton jego prędkość przelotowa to 881 km/h, czyli trochę powyżej 0,7 Ma. Był on jednak już zdolny do przekroczenia 2,3 Ma. Jako uzbrojenie pokładowe miał działko systemu Gatlinga M61 Vulcan, oraz sześć pylonów, do których możliwe było podpięcie rakiet typu Phoenix. W praktyce jednak wykorzystywano do ich mocowania tylko cztery pylony na brzuchu maszyny, na dwóch pozostałych umieszczano rakiety innych typów. Podstawowym powodem, dla którego podjęto takie kroki, było znaczne pogarszanie się parametrów myśliwca po podpięciu sześciu AIM-54. Został zastąpiony przez samolot wielozadaniowy F/A-18E/F Super Hornet.
McDonnell Douglas F/A-18 Hornet
Pierwsze egzemplarze tego typu opracowano jeszcze pod koniec lat ’70 XX wieku, a do służby wdrożono 1983 roku. Do dnia dzisiejszego F/A-18 doczekało się sześciu modeli podstawowych oraz kilku wariacji, będących wynikiem modernizacji starszych egzemplarzy. Samolot ten to jednostka wielozadaniowa, mogąca pełnić funkcje zarówno myśliwca jak i maszyny szturmowej. Dlatego też Hornet pozostaje na wyposażeniu zarówno US Navy jak i US Marine Corps.
F/A-18 to samolot konstrukcji średniopłatu (skrzydła umieszczone w środkowej części kadłuba) napędzany dwoma silnikami. Przy masie nie przekraczającej 30 ton osiąga maksymalnie 1,8 Ma. Szeroki wachlarz uzbrojenia podwieszanego czyni z Horneta maszynę o naprawdę olbrzymich możliwościach bojowych. Modele serii A, B, C i D były nawet przystosowane do przewozu bomb atomowych. Mimo, że Super Hornety (samoloty serii E i F) nie posiadają już tej możliwości, to zmiany konstrukcyjne jakie w nich wprowadzono czynią je w zasadzie zupełnie nowymi jednostkami.
McDonnell Douglas F-15 Eagle
U podstaw opracowania F-15 legły prace majora USAF Johna Boyda i matematyka Thomasa Christie (zasada zachowania energii z punktu widzenia walki powietrznej), doświadczenia z walk powietrznych w Wietnamie oraz pojawienie się nowych radzieckich konstrukcji MiG-23 i MiG-25 zademonstrowanych publicznie w 1967 r. Wstępne warunki, jakie miał spełniać myśliwiec projektu FX (Fighter eXperimental - myśliwiec doświadczalny) sformułowano i rozesłano do 13 firm lotniczych w grudniu 1965 roku. Program nabrał rozpędu w 1968 roku, po zaprezentowaniu nowych myśliwców radzieckich. Wymagania te to m.in. masa startowa nie przekraczająca 20 ton, prędkość maksymalna 2.3-2.5 Macha, stosunek ciągu do ciężaru 0.95. 23 grudnia 1969 roku. do realizacji został wybrany projekt firmy MCDonnell Aircraft Company.
W ten sposób powstał wielozadaniowy myśliwiec przewagi powietrznej F-15 i myśliwiec bombardujący (wersja E). W produkcji od 1972 roku.
General Dynamics F-16 Fighting Falcon
Wyprodukowany w oszałamiającej jak na jednostkę bojową liczbie 4,5 tysiąca egzemplarzy samolot wielozadaniowy. Co daje mu status najpopularniejszej maszyny tego typu na świecie, Produkowany od połowy lat ’70 zeszłego wieku doczekał się do dzisiejszego dnia ponad dwudziestu wariantów. Mimo ze jest jednostka której daleko do najnowocześniejszych współczesnych konstrukcji jego absolutna wszechstronność uczyniła go maszyną używaną w siłach zbrojnych dwudziestu pięciu krajów. Poza stanami zjednoczonymi produkowany jest jeszcze w pięciu miejscach na świecie.
Tak jak wiele maszyn z okresu zimnej wojny przystosowany był do przenoszenia broni jądrowej. Wyposażony w jeden centralnie umieszczony silnik turbwnetylowany dzięki któremu osiąga maksymalnie nieco powyżej 2 Ma i prędkość przelotową 1000 km/h przy masie całkowitej nie przekraczającej 20 ton.
Mitsubishi F-2 Viper Zero
Jest to produkowana w Japonii konstrukcja wzorowana na F-16 Fighting Falcon. Produkowana obecnie również przez fabryki Lockheed Martin. Wytwarzane seryjnie samoloty oznaczono F-2A (jednomiejscowy wariant bojowy) i F-2B (dwumiejscowy wariant szkolno-bojowy). Ten ostatni dysponował tymi samymi możliwościami bojowymi, jak jego jednomiejscowy odpowiednik, jednak ze względu na mniejszą ilość paliwa wszystkie promienie działania są od 20% do 15% mniejsze, niż przedstawione obok wartości dotyczące F-2A.
Maszyna w stosunku do F-16A zawiera następujące modyfikacje : zwiększona powierzchnia skrzydeł, użyto materiały kompozytowe w celu zmniejszenia masy i odbicia radarowego, powiększono nos do pomieszczenia większej anteny radaru, zamontowano trzyczęściową owiewkę kokpitu i zmodyfikowano uzbrojenie.
Fairchild A-10 Thunderbolt II
Pierwszy amerykański samolot bliskiego wsparcia sił lądowych. A-10 jest jednomiejscowym, efektywnym i bardzo odpornym na uszkodzenia, napędzanym dwoma silnikami turbowentylatorowymi samolotem szturmowym przeznaczonym do niszczenia czołgów, pojazdów opancerzonych i innych celów naziemnych. Dzięki zastosowaniu prostych i szerokich skrzydeł posiada doskonałą zwrotność przy małych prędkościach i niskim pułapie.
Jego masa wraz z uzbrojeniem i paliwem to około 22 ton co pozawala mu na osiąganie prędkości w przedziale od 370 km/h do 834 km/h. Nieprawdopodobna siła odrzutu działka Avenger równa mocy jednego silnika A-10, doprowadziła do powstania legendy mówiącej, że odpowiednio długa seria z działka jest w stanie zatrzymać samolot w powietrzu lub nawet zmusić go do lotu do tyłu. Zgodnie z danymi producenta działka GAU-8/A Avenger, jego siła odrzutu wynosi 45 kN, co jest wartością stanowiącą ponad połowę łącznego ciągu obu silników samolotu pracujących na pełnych obrotach. Podczas strzelania samolot oczywiście leci do przodu, zakładając, że oba silniki pracują z pełną mocą. Jeżeli jeden z silników jest uszkodzony lub niesprawny, siła odrzutu działka rzeczywiście może przekroczyć siłę ciągu pozostałego silnika.
