Marazm... Nuda... Zwątpienie ogarnęło serca graczy. Patrzyli w lewo, patrzyli w prawo i nic. Aż się chciało wychodzić. I wychodzili.
Marazm... Nuda... Zwątpienie ogarnęło serca graczy. Patrzyli w lewo, patrzyli w prawo i nic. Aż się chciało wychodzić. I wychodzili.
Coraz częściej na zadawane pytanie : „Czy pójdziesz z nami do Scholo?” dostawało się jakże wymowną odpowiedź „A po co?”. Wiele gildii zawieszało działalność, wiele się zwyczajnie rozpadło. Gracze PvE gromadnie ruszyli na Battle Groundy szukać tam co lepszych przedmiotów i nabijać z uporem maniaka kolejne punkty honoru - w celu wydania ich na zestawy zarezerwowane dla najbardziej wytrwałych graczy PvP.
Po niedługim czasie wszędzie widać było rzesze postaci w „generalskich” zbrojach i szatach.
Nikogo to jednak nie uchroniło przed odwiedzinami potężnego Kruula.
Tak minął kolejny miesiąc, aż wreszcie nadszedł dzień długo oczekiwany i wypatrywany. 16 stycznia 2007 roku.
W wielu krajach, specjalnie na tą okazję, sklepy rozwarły swoje podwoje o północy, by najbardziej fanatyczni miłośnicy World of WarCraft mogli dostać swoje upragnione pudełko z magiczną zawartością. Tworzyły się kolejki, zapisy, organizowano specjalne spotkania z twórcami, zbierano autografy i wymieniano się gadgetami.
Polska - jako kraj ludzi spokojnych i opanowanych - pokazała, że nie jest tak bardzo uzależniona od zgniłego Zachodu i mód tam panujących. Pierwsze egzemplarze gry trafiły do sklepów grubo po południu, a i to w ilościach średnio wystarczających na pokrycie zapotrzebowania. Sprzedawcy z grobowymi minami spokojnie wysyłali kolejnych kupujących na drzewo, z informacjami co najmniej wymijającymi.
Towar był sprzedawany jak za starych, dobrych czasów komunistycznych. Spod lady, na zapisy i po jednej sztuce na klienta. Jednak, jako naród spryciarzy, dawaliśmy sobie rade zapisując znajomych, kolegów, ciotki, babcie i innych mniej znanych osobników, byleby tylko zapewnić sobie upragnioną grę.
Wszystkie miasta w Starym Świecie opustoszały. Hordy i Przymierza graczy rzuciły się w stronę portalu jak poszukiwacze złota na Alasce. Czwórkami do bram jego szli żołnierze ze wszystkich stref czasowych, by odkrywać nowe lokacje, znajdować wspaniałe artefakty, poznawać ciekawych ludzi i eliminować ich. Jednak Burning Legion już tam czekał. Demony, wredni Orkowie, a nawet zwierzęta – wszystkie bestie rzuciły się do gardeł śmiałków, lecz nie utrzymały się długo, a strumień nowych zdobywców nieprzerwanie napływał do Outlandów.Pierwsze godziny w nowym miejscu wzbudzały mieszane uczucia.
Jedni skakali do góry jak (...) kangury, ciesząc się niczym dzieci z nowych przedmiotów i umiejętności, inni jednak wznosili pięści do nieba wygrażając Twórcom od najgorszych. Co i raz słyszało się okrzyki : “Moja tarcza z BWL jest do bani” lub “Na co mi były godziny spędzone w Molten Core?”, lecz nie dało się ukryć, że nowe znaczy lepsze i każdy, niezależnie od stanu posiadania, powoli wymieniał niespotykanie unikalne przedmioty na “zielone śmieci”, które okazywały się lepsze lub porównywalne z tymi zdobytymi na krwawych wyprawach. 
Zaistniało też coś niespotykanego, a ostatnio zaobserwowanego przy otwarciu bram Ahn'Qiraj - Nieoficjalne Zawieszenie Broni. Rzecz praktycznie niemożliwa, szczególnie na serwerach PvP.
Tabuny graczy rzuciły się do młócenia okolicznej fauny i flory, aby jak najszybciej uzyskać wymarzony, siedemdziesiąty poziom. Blizzard nie przewidział, że po 28 godzinach pojawi się pierwszy szczęśliwy. Był to warlock z francuskiej gildii, nad którego sukcesem pracowało kilkadziesiąt osób. 
Stary Świat również się zmienił. Pojawiły się miejsca dotąd nie odkryte, a tajemnicze Jaskinie Czasu (Caverns of Time) wreszcie uchyliły swe podwoje i pozwoliły poznać historię świata z czasów, kiedy Thrall nie był jeszcze głównodowodzącym Hordy.
Wszystko płynie, jak powiedział Pan Tarej, w związku z czym trzeba chwytać dzień, bo czasy starych, rajdowych wypadów się skończyły. Outlands nadal skrywa wiele tajemnic, ale o tym .......w kolejnym odcinku.
