Stworzenie jednego uniwersum eksploatowanego jednocześnie przez grę MMO oraz telewizyjny serial to nowatorski, acz ryzykowny pomysł. Twórcy Defiance porwali się na to jako pierwsi. Na szczęście, w przypadku gry, projekt nie zakończył się fiaskiem. Ale także nie da się go ocenić jako pełnoprawny sukces.
Siedmioletnia wojna zakończyła się kolejnym przykrym incydentem nazwanym Arkfall, w którym eksplodowała flota Voltanów oczekująca na orbicie. Doprowadziło to do rozprzestrzenienia się na naszej planecie flory oraz fauny pochodzącej z ich ojczyzny. Proces ten miał zostać wdrożony na Ziemi pod specjalnym nadzorem obu cywilizacji ze starannie wyselekcjonowanymi działaniami. Gdy doszło do niego niespodziewanie nikt już nie mógł nad nim zapanować. Zaszło wiele zmian w naszym środowisku, co w rezultacie doprowadziło do powstania nowych gatunków roślin, zwierząt, a także powstania mutantów. Z kolei dwie walczące dotąd rasy zostały zmuszone do zjednoczenia sił, o ile pragnęły przetrwać na odmienionej Ziemi.
Tak w dużym skrócie prezentuje się zarys fabularny uniwersum Defiance. Szkoda jedynie, że sama gra nie dostarcza nam zbyt wielu informacji na ten temat. Sam nie byłem świadomy co tak właściwie doprowadziło do poszczególnych wydarzeń, dopóki nie zacząłem drążyć tematu w internecie, a tak zdecydowanie być nie powinno. Z drugiej strony na oficjalnej stronie uniwersum znajdziemy dużo informacji wyjaśniających tło, a ich potencjalnie najlepsze źródło - serial - dopiero co doczekał się swojej premiery. 
Proces tworzenia własnego bohatera jest całkiem rozbudowany i daje szerokie możliwości personifikacji wyglądu. Wcielić się możemy w przedstawiciela dwóch ras oraz obu płci. W grze brak jest typowego podziału na klasy - początkowo decydujemy się na jedną z czterech "profesji" (żołnierz, surwiwalista, bandyta i mechanik) oraz jedną z czterech umiejętności specjalnych, która dostępna będzie od samego początku. Może to być nadzwyczajna szybkość, chwilowa niewidzialność, umiejętność zmylania przeciwników poprzez tworzenie swoich klonów oraz zwiększenie zadawanych obrażeń. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie odblokowania reszty skilli ani też używania co chwilę innych broni. Ja dla przykładu startowałem jako kobieta wyjęta spod prawa - bandytka. Moją podstawową bronią był shotgun, zdecydowałem się więc na specjalizowanie się w walce na bliski dystans - wybrałem umiejętność "znikania", a wraz z rozwojem postaci odblokowałem sobie perki zadające więcej obrażeń w przypadku atakowania przeciwnika od strony pleców. W ten sposób jakby automatycznie wyznaczyłem sobie najbardziej skuteczny dla siebie sposób zabawy, ale na wszelki wypadek nie rozstawałem się z karabinem snajperskim, który w razie czego pozwalał mi na eliminowanie zagrożenia z dystansu.
W Defiance zaimplementowany jest system, który automatycznie czyni nas lepszym w tym, co robimy najczęściej. Jeżeli dużo strzelamy z karabinów snajperskich to powoli acz systematycznie stajemy się w tym coraz skuteczniejsi, ale w każdym momencie możemy snajperkę rzucić w kąt i zacząć biegać z wyrzutnią rakiet. Całości uzupełnia system perków, czyli pomniejszych umiejętności pasywnych, działających permanentnie. Umiejętności głównej używamy wtedy, gdy jest nam potrzebna, a przed następnym jej "włączeniem" musimy odczekać aż ponownie się naładuje. W danej chwili w naszym zestawie znajdować może się jedna umiejętność główna oraz kilka perków. Na całe szczęście twórcy pozwalają nam na tworzenie profili, pomiędzy którymi możemy się dowolnie przełączać. Dzięki temu jednym kliknięciem możemy zmienić cały zestaw wybranych umiejętności i nie musimy robić tego pojedynczo. 
Co do zlecanych nam misji, to niestety większość z nich jest sztampowa i niezbyt atrakcyjna. Jedziemy w dane miejsce, w którym musimy coś wykonać, co najczęściej wiąże się z wystrzelaniem grupy przeciwników oraz interakcją w kilku miejscach (zbieranie informacji, włączanie przycisków, aktywacja jakiś systemów) - często schemat powtarzany jest kilkukrotnie. Dotyczy to szczególnie misji pobocznych, zadania główne wykonane są trochę ciekawiej. Dobrze, że - jak już wspomniałem - sama walka zrobiona jest porządnie, bo inaczej nie mielibyśmy zbytniej przyjemności z poznawania niuansów fabularnych gry.
Oprócz misji głównych oraz pobocznych w Defiance do roboty jest troszkę więcej. Możemy bawić się w dwóch rodzajach mini-gier polegających na ściganiu się quadem po wyznaczonej trasie na czas oraz eliminacji przeciwników na punkty. Ponadto co chwila natrafiamy na zadania losowe - możemy pomagać NPC, gdy zostaną akurat zaatakowani przez wrogów. Tutaj nasze zadanie także najczęściej sprowadza się do wystrzelania wszystkich czerwonych kropek na radarze, ale też częściej spotykamy sojuszników, którzy także postanowią pomóc znajdującym się w tarapatach.
Większej współpracy z innymi graczami zaznajemy w trybach misji kooperacyjnych (do czterech graczy jednocześnie) oraz walkach o fragmenty Ark (statki Voltanów) spadających na ziemię. Co jakiś czas na dany teren mapy w kilku miejscach spadają takie fragmenty, co przyciąga zarówno wielu potężnych przeciwników jak i dziesiątki graczy. Walki są zażarte, całość trwa od 20 do 30 minut i kończy się wraz z pokonaniem głównego bossa, co jest odpowiednio wynagrodzone w postaci dobrego lootu. Są to jedne z najciekawszych zdarzeń w grze, dostarczają wielu wrażeń i pozwalają się odpowiednio "nastrzelać". Szkoda tylko, że w ogóle wśród znajdowanego w grze ekwipunku znajduje się cała masa niepotrzebnych śmieci, których i tak się po prostu pozbywamy. 
Co do serialu, to na początku tygodnia rozpoczęła się jego emisja na zagranicznej stacji SyFy. Nowe odcinki pojawiają się co poniedziałek, a mniej więcej po dwóch dniach można już w sieci znaleźć polskie napisy. W odróżnieniu od gry, która umiejscowiona jest w okolicach San Francisco, serial rozgrywa się w mieście Defiance, które kiedyś - przed wojną - znane było jako Saint Louis. Głównymi bohaterami jest dwójka Ark Hunterów, Nolan oraz pozostająca pod jego opieką Irisa (rasa - Irathientka). Nie mają oni lekkiego życia tułając się od miejsca do miejsca próbując jakoś sobie poradzić, ale wszystko wygląda na to, że w wyniku pewnych wydarzeń to właśnie w dawnym St. Louis zatrzymają się na dłużej. Ja osobiście Nolana i Iris zdążyłem poznać już wcześniej - pojawiają się oni w intrze do gry, co jakiś czas także przewijają się w tle różnych misji. W jaki sposób Defiance w telewizji oraz MMO będą z sobą współpracować? Twórcy obiecują, że pewne sytuacje i wydarzenia będą migrować pomiędzy tymi dwoma tworami. Dla przykładu jeśli w serialu pojawi się jakiś problem, w grze uruchomiona zostanie specjalna misja. Zarówno jej pozytywne jak i negatywne zakończenie znajdzie swoje odzwierciedlenie w serialu. Tyle w teorii. W praktyce o tym jak to wszystko będzie z sobą współgrało, dopiero się przekonamy.
Co do kwestii technicznych to pecetowa wersja Defiance miała ponoć najwięcej szczęścia. Ominęły ją większe kłopoty, które ponoć na konsolach poważnie uprzykrzały rozgrywkę, która tutaj sprawia wrażenie dość dopracowanej. Osobiście nie napotkałem większych kłopotów - okresowe lagi i dwukrotne wyrzucenie do windowsa to jak na walczący z problemami wieku dziecięcego tytuł niezbyt dużo. Dodatkowo udźwiękowienie stoi na odpowiednim poziomie, a i strona wizualna produkcji prezentuje się całkiem ładnie. Tekstury są odpowiednio ostre, świat zaprojektowano i wykonano całkiem ładnie, choć niestety troszkę monotematycznie pod względem kolorystyki. Całości dopomaga na całe szczęście zmienny tryb pór dnia, dzięki czemu daną miejscówkę oglądamy z różnym oświetleniem. Wiele z nich zdecydowanie najładniej prezentuje się w nocy. Jedyne co bym naprawdę ulepszył, to twarze postaci postronnych, ale to już standard ze strony Trion Worlds, że w miarę łatwo przychodzi im tworzenie małych szkarad. Trudno. Od strony technicznej doczepiłbym się także do średnio zaprojektowanego interfejsu gry. Poruszanie się po nim jak i wykonywanie poszczególnych operacji przysparzało mi pewnych trudności nawet po kilku godzinach spędzonych przy tej produkcji. 
PS Defiance testowaliśmy co prawda krócej niż inne MMO (z reguły dajemy sobie na to cały miesiąc), ale szczerze Wam powiem, że pomimo wszystkich niedoróbek mam ochotę zostać z tym tytułem na dłużej. Od tego jaka będzie moja decyzja w sporym stopniu zależeć będzie także rozwój serialu.
