Podczas Prague n Play 2011 uczestnicy imprezy mieli okazję pograć w tryb multiplayer gry Red Orchiestra 2: Bohaterowie Stalingradu, mając w sieci przeciwko sobie samych twórców ze studia Tripwire Interactive. Oto nasze wrażenia z tego starcia.
Podczas Prague n Play 2011 uczestnicy imprezy mieli okazję pograć w tryb multiplayer gry Red Orchiestra 2: Bohaterowie Stalingradu, mając w sieci przeciwko sobie samych twórców ze studia Tripwire Interactive. Oto nasze wrażenia z tego starcia.
Strzelaniny sieciowe cechują się różnymi poziomami trudności i realizmu. Od najłatwiejszych i najbardziej zręcznościowych, takich jak seria Moder Warfare, po te bardziej wymagające i realistyczne, jak Counterstrike i seria Red Orchiestra. Druga część cyklu tworzonego w Georgii (a co, myśleliście że jak Tripwire Interactive tworzy gry dla 1C, to muszą być Rosjanami?) jeszcze bardziej podnosi poprzeczkę i daje znacznie większe pole do popisu fanom hardcorowych sieciowych strzelanin. Przekonałem się o tym na własnej skórze...
Najpierw przez chwilę patrzyłem, jak idzie innym dziennikarzom, nie szczędząc zjadliwych komentarzy, wreszcie któryś nie wytrzymał i parsknął, że jak jestem taki mądry, to powinienem go zastąpić i zasiąść do Red Orchiestra 2: Bohaterowie Stalingradu. Tylko na to czekałem. Swoją drogą przebieg obserwowanych przeze mnie walk był dość jednostronny. Bieg przez zrujnowane miasto, nerwowe rozglądanie się w poszukiwaniu wroga i panorama na niebo po zaliczeniu headshota. Za chwilę miałem się przekonać, że ten widok jest na tyle piękny, iż sam będę go podziwiał kilka razy.
Biegłem jako zwykły strzelec, z karabinem w ręku. Nigdzie dookoła nie było nikogo z naszej drużyny - bez komunikacji głosowej działanie w grupie jest trudne, a nie mieliśmy jej odpalonej. Zniszczone budynki nie dają wiele schronienia, więc szybko przeskakiwałem od osłony do osłony, rozglądałem się i gnałem dalej, by nie dać szansy jakiemuś cwaniakowi z Tripwire Interactive na przycelowanie. Wystrzeliłem do wypatrzonego wroga, ale łobuz przeżył i zwiał. Mosin nie należy jednak do najbardziej szybkostrzelnych broni... próbowałem namierzyć rannego, ale wtedy ktoś wycelował i mnie odstrzelił. Postanowiłem zmienić broń na coś mniej zasięgowego, ale bardziej szybkostrzelnego. O uzbrojeniu w Red Orchiestra 2: Bohaterowie Stalingradu decyduje wybrana przez nas klasa postaci, postawiłem na klasycznego szturmowca.
Po jakimś czasie środowisko sieciowe zostało przywrócone, ale już nie było mowy o graniu przeciwko wymiataczom z Tripwire Interactive. Zaczęła się runda normalnych walk. Wtedy już bezstresowo sobie przeanalizowałem różne elementy i porównałem do tego, co pamiętam z pierwszej części. Tryb Countdown pozbawiony jest odradzania się i rokuje spore nadzieje na walkę nastawioną na ostrożność. Firefight znowuż to wariacja na temat starego dobrego drużynowego DM. Szkoda, że nie mieliśmy okazji pojeździć czołgami, bo z prezentowanego wcześniej filmiku wynikało, iż może to być bardzo ciekawa zabawa, z dużą dozą realizmu pola walki.
Realizm jest wciąż kluczową cechą dla gry Red Orchiestra 2: Bohaterowie Stalingradu, więc szykujcie się na ponure plenery i brutalną walkę, gdzie jedna celnie władowana kulka oznacza śmierć. Żadnego radosnego bohaterstwa, trzeba wykorzystywać każdą osłonę i nieźle się nakombinować, by przeżyć dłużej. Swoją droga programiści z Tripwire Interactive musieli się nieźle napracować nad modyfikacjami silnika. Choć grę napędza Unreal Engine 3, to nic tu nie lśni i nie błyszczy.
Jeśli chcecie się dowiedzieć więcej na temat tegorocznej edycji imprezy Prague n Play, kliknijcie w ten karygodny obrazek poniżej:
