Dostaliśmy do testów największego transformersa wśród myszek i największą myszkę wśród transformersów – Cyborg R.A.T.9. Oto wrażenia z próbnej jazdy.
Dostaliśmy do testów największego transformersa wśród myszek i największą myszkę wśród transformersów – Cyborg R.A.T.9. Oto wrażenia z próbnej jazdy.
Cyborg R.A.T.9, to nie tylko jedna z najciekawszych i najbardziej oryginalnych konstrukcji w ofercie firmy Mad Catz, ale również w całym segmencie dedykowanych graczom urządzeń peryferyjnych. Gryzoń zwraca naszą uwagę od pierwszego kontaktu, nie przypominając w niczym klasycznych, obłych kształtów konkurencji. Gdyby nie rolka przewijania, na pierwszy rzut oka trudno byłoby „szczura” skojarzyć z przeznaczoną dla graczy myszką. Przyznam szczerze, że, jak rzadko kiedy, ciekaw byłem, jak Cyborg R.A.T.9 sprawdzi się podczas ostrych bojów.
Osobiście nie nazwałbym myszki Cyborg R.A.T.9 najwygodniejszą na świecie (tutaj palmę pierwszeństwa wciąż dzierży DeathAdder), jednak już po kilku chwilach zdziwiony byłem, jak przemyślaną i doskonale dopasowaną do ludzkiej dłoni jest ona konstrukcją. Sztuczka polega na strasznie mylącym nasze zmysły kształcie całości. Kiedy weźmiemy „szczura” do ręki, szybko okazuje się, że tak naprawdę płaskich powierzchni jest tam niewiele, a wszelkie szczeliny, szpary i dziury są usytuowane w miejscach, gdzie nasza dłoń i palce nie mają kontaktu z myszką.
Druga sprawa, to podpórka pod środek dłoni. Mimo dużego zakresu regulacji i dwóch wymiennych płytek, strasznie ciężko było mi znaleźć optymalne rozwiązanie. Być może jest to wina mojego charakterystycznego chwytu (tzw. claw grip), który wymusza przesunięcie dłoni do tyłu. Tak czy inaczej, nawet stosując palm grip, czyli kładąc całą dłoń na myszce i stosując różne ustawienia, daleki byłem od osiągnięcia pełnego komfortu. Dodatkowo Cyborg R.A.T.9 ma w tej kwestii olbrzymią wadę – przesunięcie rzeczonego panelu do tyłu i oparcie na nim dłoni doprowadza do częstego podnoszenia się przodu gryzonia. Nie pomaga nawet dociążenie „szczura” znajdującymi się w zestawie metalowymi krążkami. Dlatego bardzo szybko wróciłem do ustawień fabrycznych tego elementu.
Zmiany DPI w locie dokonujemy zazwyczaj, kiedy chcemy zwiększyć precyzję celowania. Twórcy Cyborg R.A.T.9 umieścili więc na lewym boku myszy służący wyłącznie do tego, specjalny przycisk. W aplikacji możemy (poza standardowymi stopniami DPI) ustawić tutaj zupełnie osobną rozdzielczość, działającą w chwili, gdy trzymamy wciśnięty przycisk. Podczas biegu między budynkami, czy walki na krótkim dystansie działamy więc na wyższym DPI, zapewniającym nam odpowiednią szybkość, kiedy zaś zdecydujemy się na oddanie strzału do oddalonego przeciwnika, po prostu wciskamy czerwony guzik i trzymając go celujemy spokojnie korzystając ze zdefiniowanego wcześniej, dużo niższego DPI. Genialne.
Nie mam też absolutnie żadnych zastrzeżeń do skoku i pracy głównych przycisków Cyborg R.A.T.9. Skok i twardość „klików” jest idealnie wymierzona, nie ma tu mowy o przypadkowych wciśnięciach, nawet gdy dość mocno opieramy palce na klawiszach, natomiast ich aktywacja wymaga delikatnego zwiększenia siły nacisku. Co najważniejsze, szczególnie dla osób używających, jak ja, chwytu claw grip, przyciski reagują jednakowo na niemalże całej swej powierzchni.
Jako, że mamy tu do czynienia z urządzeniem bezprzewodowym, w zestawie – oprócz wspomnianych akumulatorów – znajduje się również podłączany przez złącze USB nadajnik z dość długim kablem w oplocie, służący jednocześnie, jako ładowarka i magazyn na niewykorzystane obciążniki. Jeśli chodzi o samą komunikację między urządzeniami, nie trafiłem na większe problemy. Nieco gorzej jest jednak z akumulatorkami, a dokładniej ich czasem pracy.
Tym bardziej, że zaobserwowałem bardzo niepokojące zjawisko. Otóż o tym, że niedługo należy wymienić akumulator, możemy dowiedzieć się na przynajmniej godzinę przed miganiem diod. Daje się wtedy zaobserwować zjawisko „uciekania” kursora (inne, niż akceleracja wsteczna), który w ekstremalnych warunkach zaczyna niemalże żyć własnym życiem. Nie zdarza się to wszakże podczas intensywnej pracy, a w chwili, kiedy po nawet krótkim bezruchu ruszamy myszką. Mam wrażenie, że może to mieć coś wspólnego z zaimplementowanym w Cyborg R.A.T.9 systemem „usypiania” nieaktywnego gryzonia. Tak, czy inaczej zdarzało się to na tyle często i regularnie, by uznać to zjawisko za wadę.
Dołączona do myszki Cyborg R.A.T.9 aplikacja, dzięki której możemy zmieniać ustawienia DPI oraz przypisywać funkcje klawiszom, również postanowiła spłatać mi małego psikusa. Mimo kilkukrotnych reinstalacji, ściągania najnowszej wersji ze strony Mad Catz, na dobrze zadbanym i relatywnie „świeżym” systemie Windows 7 (64 bity), nijak nie udało mi się zobaczyć zawartości zakładki odpowiedzialnej właśnie za definiowanie klawiszy i profili. Przez cały czas witała mnie tam jedynie pusta, biała karta. Trudno więc wypowiadać mi się na temat tych funkcji gryzonia, choć intuicyjny, przejrzysty i działający panel związany z ustawieniami DPI oraz trybu precyzyjnego celowania pozwala się domyślać, że jest on równie prosty w obsłudze.
