Sterylna metropolia Akcja najnowszego dzieła studia DICE ma dziać się w mieście. Metropolii. Czystej, wręcz sterylnej, gdzie ulice wyglądają jak korytarze prywatnych przychodni lekarskich. Nie uświadczymy tam żadnej psiej kupy na chodniku czy niedopałka papierosa tlącego się koło przystanku autobusowego. To miasto to urbanistyczna utopia, gdzie ludzie w sterylnie industrialnych warunkach prowadzą życie w dobrobycie, niczym się nie przejmując. Płacą jednak za to wysoką cenę – na każdym kroku są inwigilowani przez władzę, cały czas ktoś im patrzy na ręce, by przypadkiem w społeczeństwie nie znalazł się jakiś wyrzutek chcący zepsuć panujący ład i porządek. Dosłownie interpretowane hasło "miej władzę w swoim domu" nie przeszkadza większości, jednak znalazła się grupa bojowników, która zamierza walczyć z ograniczaniem wolności człowieka. Znajdzie się w niej i nasza bohaterka – Faith. Do momentu uwięzienia jej siostry nie przejmowała się zanadto tym, co dzieje się dookoła niej. Po tym zdarzeniu jednak musiała opowiedzieć się po jednej z dwóch stron. Wybrała walkę.
Faith to bohaterka inne niż wszystkie znane nam dotąd protagonistki z gier komputerowych. Jej atutem nie jest biust większy od głowy czy też spodenki, które pomieszczą kilkanaście granatów i sześć typów karabinów. Faith to kobieta taka jak wszystkie, teoretycznie niczym niewyróżniająca się od całej reszty. Jest drobną Azjatką, o bardzo oryginalnym typie urody, który bez wątpienia znajdzie swoich zagorzałych zwolenników. I choć cała akcja zostanie poprowadzona z punktu widzenia oczu bohaterki, to nie raz, nie dwa przyjdzie nam zobaczyć jej odbicie w jednym z licznych luster weneckich umieszczonych we wszędobylskich wieżowcach. W końcu tytuł nie wziął się znikąd. To, co ma natomiast wyróżniać Faith, to jej profesja. W czasach, kiedy każda rozmowa jest podsłuchiwana, a każdy mail czy sms jest czytany również przez izby kontrolne, do łask wrócili gońcy, którzy przekazują informacje z miejsca na miejsce. Takim właśnie kurierem jest nasza bohaterka. Jeśli dodać do tego, że jest świetnie wysportowana i żaden budynek nie jest dla niej przeszkodą, to pomału mamy przed oczami zarys rozgrywki w Mirror’s Edge. O co zatem w tym wszystkim chodzi? Głównym naszym zadaniem, jak można łatwo się domyślić, ma być dostarczanie informacji z punktu A do punktu B. Jednak bieganie pomiędzy budynkami czy też użycie samochodu wydaje się dla twórców zbyt proste. Trzeba będzie się nieco wysilić i pokombinować, by dotrzeć do określonego celu. Na szczęście jednak, nasza panna doskonale zna techniki sztuki le parkour i bez problemu poradzi sobie z efektywnym oraz przede wszystkim efektownym przemieszczaniem się po wielkiej metropolii. Nic nie stanie na przeszkodzie, by wspiąć się po drabince, zeskoczyć na gzyms, potem szybko przedostać się na balkon, a następnie efektownie skoczyć z wysokości pierwszego piętra. Dla Faith nie ma rzeczy niemożliwych, a jedynym co ją ogranicza jest jej własne ciało. Mnogość ruchów już teraz przyprawia o mały zawrót głowy, co bez wątpienia zwiastuje, że prawdopodobnie dostaniemy zupełnie nową technologię odpowiedzialną za kontrolę kierowanej przez nas postaci, czego na taką skalę w grach komputerowych dotychczas nie było. Mając na swych plecach irytujących strażników porządku publicznego, będziemy musieli podejmować decyzje niejednokrotnie w mgnieniu oka. Z pomocą przyjdzie kolor czerwony, który wskazuje nam optymalną drogę ucieczki. Wybór optymalnej ścieżki ma zależeć wyłącznie od stylu prowadzenia rozgrywki przez gracza. Miasto w grze ma być niczym nieograniczone, zapomnijmy zatem o loadingach czy niewidzialnych ścianach. Z wrogami przyjdzie nam się rozprawiać głównie w walce wręcz, gdyż jakikolwiek balast w postaci broni po prostu spowalniałby Faith. Owszem, zabranie oponentowi gnata i użycie go w obronie własnej nie jest zabronione, jednak należy liczyć się z tym, że dostaniemy tylko resztkę kul, która została w magazynku. Po jego opróżnieniu pistolet można spokojnie wyrzucić, gdyż poszukiwanie amunicji mija się w tej grze z celem.Materiał filmowy: