Przesiadka w "trzeci wymiar"
Jedynka i dwójka, choć były tytułami udanymi i w gruncie rzeczy cieszyły się niemałą sympatią graczy, w kontekście trzeciej części okazały się być jak ujadający żałośnie ratlerek przy postawnym pitbullu, albo jak plastikowa imitacja prawdziwego samochodu. Ta gra na trwałe zapisała się złotymi zgłoskami w rozrywkowym przemyśle i wyznaczyła nowe standardy, do których ciężko było potem dociągnąć innym producentom. Oczywiście stało się to za sprawą nowego silnika graficznego, przeniesienia rozgrywki w inny – "trzeci" wymiar, oraz zachowania otwartej koncepcji zabawy, która nie pętała graczy sztucznymi ograniczeniami. Opowiedzmy jednak o tym wszystkim po kolei.
Kiedy GTA 2 była już na sklepowych półkach, a do włodarzy z Rockstar Games napływały już pierwsze wyniki finansowe, rozpoczęły się intensywne prace koncepcyjne nad kontynuacją. Gdy wiadomo już było, że druga część sprzedaje się nieco poniżej oczekiwań, producenci zachodzili w głowę, co takiego sprawia, że gracze nie sięgają już tak często po ich tytuł i co wypadałoby w związku z tym zmienić. I oczywiście wpadli na najprostsze z możliwych rozwiązań! Aby dać odczuć większą niż dotychczas satysfakcję z czynów dokonywanych przez wirtualnego bohatera, należało całkowicie przemodelować silnik graficzny i pchnąć go w objęcia nowej technologii. A na imię jej było "3D" (oczywiście to umowne, komputerowe – swoją drogą niechaj nadejdzie już ten dzień, gdy pod strzechy zawita ten IMAX-owy... Wtedy dopiero będzie się działo!). 
W październiki 2001 roku GTA III wylądowało na sklepowych półkach, rozsadzając listy sprzedaży niczym eksplozja atomowa. Gra była przeznaczona na Playstation 2, któreą w dużym stopniu wywindowała. W sześć miesięcy potem gra trafiła na PC, a kolejne pół roku później na XBox-a. Miejscem akcji tym razem stało się Liberty City, które podzielono na trzy dzielnice (Brooklyn/Queens, Manhattan i New Jersey), do których uzyskiwaliśmy stopniowo dostęp. Bohaterem był ponownie Claude Speed, który na początku gry został wykiwany przez własną dziewczynę i kumpla podczas skoku na bank w Liberty City. Największym novum była wspomniana już zmiana sposobu obrazowania z 2D na 3D. Wszystkie obiekty w grze otrzymały trzeci wymiar, a akcja została ukazana zza pleców naszego gieroja, dając nam o wiele szerszy ogląd na świat. Kolejnym atutem produkcji było stworzenie w miarę żywego, realistycznego i pulsującego własnym rytmem miasta. Mieszkańcy Liberty City, których spotykaliśmy na ulicach (mogło być ich około 20 w jednym momencie na ekranie), byli zajęci swoimi sprawami i podlegali prawidłom znanym z reala (np. nie przechodzili na czerwonym świetle). Nie zapominano również o zaimplementowaniu zjawisk pogodowych, takich jak mgła czy rzęsisty deszcz.
Tym razem autorzy postanowili zaszaleć także jeśli chodzi o zróżnicowanie misji. Oczywiście były i standardowe w stylu przewieść coś lub kogoś, dotrzeć w określony punkt, wysadzić samochód lub rozwalić niepotrzebnego delikwenta, ale... No właśnie, do tych „grzecznych” misji doszło też sporo bardziej kontrowersyjnych. Co powiecie na zbieranie pism przeznaczonych dla panów, przewożenie w samochodowym bagażniku poćwiartowanych zwłok albo zabawianie się z prostytutką (którą - nawiasem pisząc - można było po wszystkim zlikwidować i okraść...)? Przyznacie, że stróże moralności mieli w przypadku GTA 3 spore pole do popisu. Rockstar Games miał jednak w zanadrzu jeszcze kilka poprawek. W grze pojawiły się pełnoprawne cut-scenki, do których głosy podkładali słynni hollywoodzcy aktorzy (m.in. Michael Madsen, Joe Pantoliano i Kyle MacLachlan). Zmniejszono znacznie liczbę pojazdów do około 50, ale dodać trzeba, że tym razem znalazły się wśród nich również motorówki, wozy służb miejskich, helikoptery, samolot, a nawet czołg. W porównaniu z poprzednimi częściami znacznie poprawiono - a praktycznie zaimplementowano - nowy model jazdy i uszkodzeń.
