Przyspieszony kurs dojrzewania, czyli recenzja Life is Strange 2

Paweł Pochowski
2018/10/05 11:00
2
0

Bez nastolatek i szkolnych problemów, za to z tym samym klimatem i stylem. Life is Strange 2 wprowadza zmiany, choć pewne rzeczy pozostają niezmienne.

Przyspieszony kurs dojrzewania, czyli recenzja Life is Strange 2

Po niespodziewanym upadku studia Telltale już tylko Life is Strange 2 broni honoru odcinkowych przygodówek. Jednocześnie trudno wskazać do tego zadania lepszego kandydata. Dontnod udowodniło już, że potrafi przygotować wciągające i emocjonujące interaktywne opowieści, obok których ciężko przejść obojętnie. W Life is Strange 2 jedynie potwierdza swoje kompetencje, przeszczepiając cześć sprawdzonych zagrań na kompletnie nowy grunt, zabierając nas przy okazji w daleką podróż. Dosłownie i w przenośni.

Life is Strange 2: Roads

Fani pierwszego Life is Strange pewnie nie będą zdziwieni, że wraz z kontynuacją dochodzi do kompletnej zmiany składu. Duet Chloe i Max otrzymał już swój dodatkowy czas antenowy w postaci Before the Storm, natomiast w Life is Strange 2 pierwsze skrzypce grają zupełnie nowe postacie. Są nimi bracia meksykańskiego pochodzenia, Sean oraz Daniel Diaz, którzy do pewnego momentu wiodą kompletnie normalne życie w Seattle w USA. Przez pierwszych kilkanaście minut rozgrywki Sean zajęty jest jedynie swoimi szkolnymi problemami - skąd skołować hajs i przekąski na wieczorną imprezę, jak zagadać do swojej sympatii czy jak pozbyć się z głowy namolnego młodszego brata. Jednak nie zdążycie dobrze zapamiętać imion szkolnych kolegów Seana, zanim sytuacja zmienia się o 180 stopni, a rodzeństwo zmuszone jest do wyruszenia w długą i niebezpieczną podróż w nieznane. Szybko dowiadują się, że nie wszędzie są mile widziani, ale to nie jedyne ich zmartwienie. Jeszcze bardziej doskwiera trudność w zaspokajaniu podstawowych potrzeb - takich jak miejsce do noclegu, woda czy pożywienie. W tym aspekcie na pierwszy plan wychodzi zresztą relacja pomiędzy braćmi.

Sean w wielu sytuacjach może podjąć decyzję mającą istotny wpływ na młodego. I nie mówię tu o jakiś dramatycznych decyzjach czy nagłych zwrotach akcji, wprost przeciwnie, o wielu prozaicznych momentach, w których starszy brat może wykazać się troską o młodszego. Szybko możemy dowiedzieć się dlaczego lepiej nie opowiadać dzieciom przed snem strasznych historii oraz co stanie się, jeśli nie zdążysz zareagować zanim dziewięciolatek ze smakiem wpałaszuje bliżej nieokreślone leśne owoce. Podczas tych wszystkich pozornie błahych scen obserwujemy jak relacja rodzeństwa się zmienia. Czujemy odpowiedzialność za młodszego brata, bo on może polegać już tylko na nas. Nic więc też dziwnego, że bacznie obserwuje poczynania starszego brata i szybko zaczyna naśladować. Trzeba to mieć na uwadze, przez co rozgrywka nabiera nowego wymiaru, bo nie jesteśmy już odpowiedzialni tylko za siebie.

Life is Strange 2: Roads, Przyspieszony kurs dojrzewania, czyli recenzja Life is Strange 2

Żeby nie było nam za łatwo, scenariusz bierze się dodatkowo za barki z poważnymi tematami serwując nam opowieść nacechowaną odniesieniami do aktualnej sytuacji politycznej w USA. W ten sposób dowiadujemy się, że są w Stanach Zjednoczonych miejsca, w których meksykańskie pochodzenie nie jest w żaden sposób mile widziane. W pewnym dialogu pojawiają się wprost słowa o budowaniu muru i nietolerancji wobec południowych sąsiadów. Niestety, Life is Strange 2 nie stanęło na wysokości zadania, by wspomnianą tematykę przedstawić w wyważony sposób. Raczej dosłownie dostajemy polityką po łbie i wcale nie jestem pewien czy to odpowiedni kierunek dla tej produkcji. Z całą pewnością nawiązań jest trochę za dużo i zbyt często zaglądają na pierwszy plan.

Podróż stwarza idealne warunki do podziwiania widoków, nic więc dziwnego, że deweloperzy stwarzają w Life is Strange 2 jeszcze więcej okazji ku temu, by spokojnie usiąść i pokontemplować. Nie zawsze jesteśmy wtedy sami. Kamera prezentuje akcję z różnych ujęć, a my słyszymy przemyślenia głównego bohatera lub jego pogawędki z bratem (to kolejny plus wprowadzanie drugiej pierwszoplanowej postaci, sterowanej przez SI). Czasem nie słyszymy nic poza odgłosami natury i muzyką lecącą w tle, ale także wtedy chwile te wprowadzają do gry szczególny klimat i nastrój zadumy.

W Life is Strange zabawa kręciła się wokół motywu podróży w czasie. Główna bohaterka posiadała zdolności, które pozwalały jej cofać bieg wydarzeń i skrupulatnie z nich korzystała. Przy okazji była to jedna z głównych mechanik zabawy w grze. Z oczywistych powodów zabieg ten nie został wykorzystany ani w Life is Strange: Before the Storm ani też nie ma dla niego miejsca w Life is Strange 2. O ile jednak w prequelu pierwszej części niejako w zastępstwie pojawiły się pyskówki, podczas których Chloe mogła przegadać swojego rozmówcę i tym samym nakłonić go do postąpienia w ten lub inny sposób, o tyle w dwójce jak dotąd pustka nie została niczym zastąpiona. Sean może jedynie skorzystać z pomocy brata przydzielając mu w określonych momentach proste zadania, ale trudno uznać to za szczególnie emocjonujący element zabawy. Może w kolejnych odcinkach zostanie on ciekawiej wykorzystany. Dodatkowo Sean może szkicować - przygląda się wtedy uważnie otaczającej go rzeczywistości, a następnie przenosi ją na papier, a my delikatnie mu w tym pomagamy machając lewą gałką analoga we wszystkie strony. Szkoda, że twórcy nie pokusili się o przygotowanie ciekawszej minigry, ani też nie wprowadzili żadnej nowe mechaniki rozgrywki.

Spory plus trzeba im jednak przyznać za oprawę wizualną. Life is Strange 2 wygląda zauważalnie lepiej od pierwszej części oraz od wydanego rok temu prequela. Poprawy doczekały się animacje postaci oraz ich twarzy, przez co na dialogi patrzy się znacznie przyjemniej. Z tła zniknęła także spora część impresjonistycznie rozpikselowanych elementów, a ich miejsce zastąpiły bardziej szczegłowe tekstury. Całość utrzymana jest jednak w znanej stylistyce i palecie baraw. Szczególnie korzystnie prezentują się wszystkie krajobrazy z przyrodą w roli głównej, ale silnik daje radę także w przypadku nocnych scen jak i gry światłocienia. Wizualnie "dwójka" robi więc krok naprzód. Dźwiękowo stoi natomiast w miejscu, ale to jedynie zasługa wysoko zawieszonej poprzeczki. Soundtrack być może odstaje delikatnie poziomem od najlepszych momentów LiS, ale za to aktorzy głosowi spisują się jak zwykle na medal. Największe gratulacje powinny przypaść dla chłopaków podkładających głos dla rodzeństwa, bo naprawdę dobrze słucha się wszystkich wymienianych przez nich uwag oraz zdań.

Pierwszy odcinek Life is Strange 2 wypada bardzo dobrze. Tak naprawdę przyczepić można się tylko do eksponowania polityki i braku nowości w mechanikach rozgrywki szczególnie w miejsce zabranego cofania czasu. Poza tym otrzymaliśmy jednak długi i satysfakcjonujący odcinek, który trzyma poziom w tym co kluczowe w tej grze, czyli świetnych dialogach i fantastycznym klimacie, a całość jest podana jak zawsze w akompaniamencie świetnej strony audio oraz ładniejszej niż ostatnio oprawie graficznej. Nie wiem jeszcze dokąd zabierze mnie podróż z braćmi Diaz, ale na ten moment absolutnie nie żałuję, że się w nią wybrałem. Zobaczymy, co będzie dalej.

GramTV przedstawia:

Life is Strange 2: Rules

Life is Strange 2: Rules, Przyspieszony kurs dojrzewania, czyli recenzja Life is Strange 2

Oczekiwanie na drugi odcinek Life is Strange 2 ciągnęło się w nieskończoność. Przy okazji każdy z nas mógł przypomnieć sobie, dlaczego taka forma dystrybuowania rozgrywki jest dziś delikatnie mówiąc przestarzała. Tygodniowe oczekiwanie na kolejny odcinek oglądanego w telewizji "tasiemca" miało w sobie pewien smak. Problem polega na tym, że już chyba mało kto tego doświadcza. Przez ostatnie lata Netflix zmienił sposób w jaki oglądamy seriale i większość z nich ląduje na platformie całymi sezonami i tak też potrafimy je pochłaniać, skąd określenie binge-watching. W grach natomiast, po upadku studia Telltale, już tylko Dontnod trzyma się dzielenia gry na mniejsze fragmenty. I niestety, ale robi to źle. Przypomnę tylko, że pierwszy odcinek drugiego sezonu debiutował na rynku 26 września. Drugi odcinek pojawił się pod koniec stycznia. Oznacza to bagatela cztery miesiące oczekiwania. A doskonale pamiętam, że swego czasu narzekałem na Telltale i 2-3 miesięczne odstępy między epizodami w ich grach. Szkoda, że Dontnod poszło w te ślady szczególnie, że pomimo długiego czasu produkcji nowy epizod nie jest wolny od bugów.

W drugim odcinku zastajemy braci Diaz skrytych w oregońskich górach. Nadchodząca zima wymusiła na nich poszukanie lepszego schronienia, w którym zatrzymają się na dłużej i tak oto zajęli na swoje potrzeby niezamieszkaną chwilowo chatkę. Jak zwykle nie ma mowy o żadnych luksusach, ale znaleziony prowiant w puszkach i ściany oraz dach pozwalają im bezpiecznie przetrwać. W tym momencie są już od miesięcy w podróży i nauczyli się jak dbać o podstawowe potrzeby i nie rzucać w oczy. Sean kontynuuje trening swojego młodszego brata, ale także stara się zadbać o niego w jak najlepszy sposób.

To od nas zależy czy będziemy zachęcać Daniela do korzystania ze swojego "daru" czy przestrzegać przed używaniem go, ale wcale nie oznacza to, że brat posłucha. W zależności od podejmowanych decyzji chłopak może w mniejszym lub większym stopniu pokazywać swoją niezależność. Dotyczy to głównie pobytu u dziadków, ponieważ w połowie odcinka chłopaki ruszają w dalszą drogę do Puerto Lobo zahaczając przy okazji o dawno niewidzianych dziadków ze strony mamy, którzy po krótkim namyśle postanawiają udzielić im schronienia. W epizodzie pojawia się również bohater darmowego prequela do Life is Strange 2, czyli Chris z The Awesome Adventures of Captain Spirit.

Osobiście przeszedłem wspomniany darmowy wstęp i być może dlatego Rules nie okazało się dla mnie aż tak wciągające jak poprzedni epizod. Pierwsza część upływa głównie na spokojnych rozmowach z bratem i kręceniu się w pobliżu drewnianej chatki, pozostała część rozgrywa się głównie w domu dziadków, a niestety akcja także tu nie grzeszy tempem. W całym odcinku są może z dwa eletryzujące momenty, w tym jeden niestety dość niesprawiedliwie obchodzący się z graczami. Akcji nie ma więc za wiele, a dodatkowo spora część zabawy klimatem przypomina The Awesome Adventures of Captain Spirit sprawiając, że cześć problemów z którymi się spotykamy wydaje się być lekko wtórna. Możliwe, że spotykając Chrisa po raz pierwszy wątek okaże się dla Was ciekawszy.

Sporo w tym wszystkim melancholii i swoistej zadumy w przepięknych okolicznościach przyrody. Podróż po oregońskich lasach i pustkowiach po raz kolejny pokazuje, że Dontnod potrafi zagrać ciekawymi ujęciami i zabiegami w iście hollywoodzkim stylu. Strona wizualna gry ponownie jest sporym atutem, choć niestety studio nie ustrzegło się technicznych bugów dotyczących m.in. znikających tekstur czy problemów podczas zabawy. Na PS4 sam spotkałem się z sytuacją, w której jeden z NPC zachowywał się bardzo dziwnie wtapiając się w fotel. Zresztą, w jednej z kluczowych scen nie ma dźwięków, a lista narzekań graczy na techniczne elementy drugiego odcinka jest znacznie dłuższa i zróżnicowana na każdej platformie.

Niestety, ale na koniec muszę także powrócić do zarzutu z pierwszego odcinka - brakuje mi w tym wszystkim dodatkowej mechaniki zabawy. Life is Strange miało cofanie czasu, Before the Storm pyskówki, a w Life is Strange 2 możemy zaledwie zachęcać czasem brata do zrobienia "tego czegoś". Główną solą zabawy pozostają kluczowe decyzje, które niestety i tym razem nie oddają pełni władzy w ręce gracza. Jakbyśmy się nie starali, pewnych rzeczy nie zmienimy, ale trzeba deweloperom przyznać, że za to liczba drobnostek na które wpływamy jest już bardziej rozbudowana i większa niż poprzednio. To z kolei przekłada się na większą immersję, lepszą wczuwkę z zabawy, głębsze relacje z bohaterami. I pod tym względem Life is Strange 2 na szczęście cały czas urzeka.

Końcówka przynosi jak zwykle mocny cliffhanger, kierując rozgrywkę być może na zupełnie nowe tory. Trzymam kciuki za więcej akcji, bo klimat jest naprawdę niezły, a tempo wydarzeń trochę spadło w drugim epizodzie. Przydałoby się je podkręcić, ale szybciej niż pod koniec maja.

Recenzja w toku - gra zostanie oceniona po premierze ostatniego epizodu.

Komentarze
2
Usunięty
Usunięty
07/02/2019 09:35

Ja mimo wszystko liczyłem na daleszy ciag Max i Chloe, ale przez to twórcy musieliby narzucić końcówkę LiSa. W dodatku co dalej mogliby zrobić w taki sposób? LiS to nie przygodówka pokroju AC, że można z tego zrobić tasiemiec i będzie spoko.

MisioKGB
Gramowicz
05/10/2018 12:55

No i elegancko, poczekam aż wyjdą wszystkie epizody i kupię cały sezon :D