To nie jest nowa Zelda - recenzja gry Songbringer

Kiedy moim oczom ukazał się ekran, gdzie trzeba było wpisać dowolny ciąg znaków, byłem pewien, że chodzi o imię głównego bohatera. Ten został już jednak nazwany przez twórcę, więc każdy gracz bez wyjątku pokieruje losami Roqa Epimetheosa. Dopiero po chwili zauważyłem, że na podstawie liter i cyfr wskazanych przez użytkownika gra generuje wirtualny świat. Z opisu na Steamie wynika, że w Songbringerze dostępnych jest aż 308 milionów światów do stworzenia, ale kto by tam to sprawdzał. Ważne jest, że wpisując na przykład "Harpen" i podając ten wyraz innemu użytkownikowi, możemy być pewni, że trafi on do tego samego ciągu lokacji, co my. Prawda, że ciekawe?

Interesujące jest również to, w jaki sposób rozpoczyna się nasza przygoda w nieznane. Nie wdając się zbytnio w szczegóły fabularne, bo te musimy poznać sami, bazując na posiadanych wskazówkach powiem, że nie pamiętam, kiedy podniesienie miecza w pierwszej lokacji gry miało aż tak daleko idące konsekwencje. Choć zostajemy ostrzeżeni, i tak sięgamy po broń. A jakżeby inaczej. W końcu czymś trzeba wybić wszystkie stwory, które napotkamy podczas swojej przygody. Walka jest nieodłącznym elementem rozgrywki, ale z początku więcej uwagi poświęcamy historii. Opowieść ukazana w Songbringerze jest intrygująca i tajemnicza. Chcemy więc ruszyć w świat, by ją poznać.

Jak widać na dołączonych screenach, Songbringer mocno nawiązuje do klasycznych przedstawicieli gatunku dwuwymiarowych gier akcji. Nie tylko pod względem pikselowatej oprawy graficznej, ale i rozgrywki. Sami możemy jednak wybrać, czy chcemy pójść na całość i rozpoczynać grę od nowa po każdej śmierci bohatera, czy też w razie zgonu odrodzić się w ostatnim punkcie kontrolnym. Już sam początek zabawy daje jasno do zrozumienia, że utrzymanie się przy życiu nie będzie łatwe. Choć nie ma tu możliwości zdobywania punktów doświadczenia czy też odblokowywania rozbudowanych zdolności, liczba rodzajów broni oraz gadżetów jest w zupełności wystarczająca, by uczyć się rozkładu pomieszczeń, omijać pułapki i walczyć z kolejnymi stworami.

Songbringer nie trzyma nikogo za rękę i nie wybacza błędów, zmuszając do wielokrotnego powtarzania tych samych fragmentów (niekiedy jest to równoznaczne z uczeniem się ich na pamięć). Mnie osobiście takie rozwiązanie jak najbardziej pasuje, bo odkrywanie kolejnych zakątków świata przygotowanego przez Nathanaela Weissa to ogromna przyjemność. Głównie dlatego, że każdy element rozgrywki został dopracowany w najmniejszych szczegółach, a chęć dowiedzenia się, co kryje się w kolejnej lokacji sprawiała, że do pewnego momentu ciężko było mi oderwać się od ekranu.

Mimo tego, o czym wspomniałem powyżej, Songbringer warto dać szansę. Może nie kupując grę w pełnej cenie, bo 79,99 złotych to jednak trochę sporo, ale sądzę, że można śmiało dodać ją do listy życzeń i "wyhaczyć" na zimowej wyprzedaży. Jeśli nie przeszkadza wam brak wskazówek i stosunkowo wysoki poziom trudności, a lubicie staroszkolne rozwiązania, z pewnością spędzicie miłe chwile z dziełem jednoosobowego studia Wizard Fu Games.