Najtrudniejsza gra tego roku? A może nawet ostatnich lat? Jedno jest pewne - 1001 Spikes jest niezwykle wymagającą produkcją, która wciąga jak bagno, nie wybacza błędów i oferuje piekielnie satysfakcjonującą rozgrywkę. Szkoda tylko, że tak słabo prezentuje się pod względem graficznym.
Dzieło studia Nicalis niesamowicie broni się koncepcją rozgrywki. Pomysł na zabawę jest prosty: mamy ponad 100 poziomów do przejścia i tylko (choć początkowo wydaje się, że aż) 1001 żyć – gdy wykorzystamy wszystkie, ujrzymy napis Game Over. W każdym z etapów wchodzących w skład głównej kampanii trzeba najpierw zabrać kluczyk, a następnie użyć go przy wyjściowych drzwiach. Musimy uczyć się na pamięć rozmieszczenia poszczególnych wrogów i pułapek. Gra wielokrotnie może nas zaskoczyć i potrafi ukarać za każdą, nawet najmniejszą dekoncentrację – wystarczy chwila nieuwagi, a może okazać się, że z platformy, na której stoimy nagle wyskoczą kolce albo zacznie się ona osuwać. Może też być tak, że coś spadnie nam na głowę bądź też jakiś przeciwnik zdecyduje się nas niespodziewanie zaatakować, choć wydawało nam się, że znajdujemy się w bezpiecznej odległości. Trzeba więc powtarzać każdy level wielokrotnie, dochodząc małymi kroczkami do kolejnych jego fragmentów, by w końcu go przejść.
1001 Spikes można skończyć w pojedynkę lub wspólnie z trzema innymi graczami w trybie kooperacji. Każdy z nich dysponuje tytułową liczbą żyć. Wystarczy jednak, że jeden z uczestników zabawy przejdzie przez drzwi wyjściowe, zgarniając oczywiście wcześniej niezbędny klucz, a progres zostanie naliczony wszystkim. Poza tym, gdy jeden gracz zgarnie złotą czaszkę, ta znajdzie się na koncie innych użytkowników. To jednak nie koniec atrakcji, jakie zapewnia multiplayer. O ile wcześniej wykażemy się odpowiednimi zdolnościami, będziemy mogli spróbować swoich sił w kilku zróżnicowanych modułach zabawy sieciowej. Zmierzymy się z innymi graczami w konkurencyjnym trybie, gdzie wygra ten, kto zbierze jak najwięcej monet, będziemy współpracować w duecie, wspinając się po wieżach skrywających rozmaite skarby, a nawet otrzymamy dostęp do specjalnego trybu, w którym czterech graczy zajmie się przechodzeniem kolejnych etapów. Niby to samo, co w kampanii, ale tylko pozornie – tym razem będzie znacznie, znacznie trudniej.
We wstępie napisałem, że 1001 Spikes prezentuje się słabo pod względem graficznym. Zdaję sobie sprawę z tego, że produkcja stylizowana jest na czasy ośmiobitowych gier wideo i doceniam to, ale brakuje jej klimatu, który można znaleźć w innych, współcześnie wydawanych tytułach, przypominających czasy świetności NES-a (jak chociażby w ostatnio recenzowanym na gram.pl Shovel Knight). Pikselowata oprawa wizualna pozwala przenieść się w czasie, ale pod warunkiem, że jest dobrze wykonana – tutaj tak niestety nie jest. To jeden z tych tytułów, w których nie zatrzymamy się na chwilę po to, by podziwiać umiejętności twórców odpowiedzialnych za wygląd swojego dzieła.
P.S. W grze 1001 Spikes istnieje możliwość pomijania kolejnych poziomów, do których można powrócić w późniejszym czasie. W ten sposób nie da się jednak przeskoczyć do ostatniego levelu.
