Branża gier wideo zmieniła się w ostatnich latach, zmieniły się też kanały i strategia przekazywania informacji. Na wielkie targi, takie jak E3, nie czekamy już dlatego, żeby czegoś się dowiedzieć. Czekamy, bo są wielkimi targami i tyle...
Branża gier wideo zmieniła się w ostatnich latach, zmieniły się też kanały i strategia przekazywania informacji. Na wielkie targi, takie jak E3, nie czekamy już dlatego, żeby czegoś się dowiedzieć. Czekamy, bo są wielkimi targami i tyle...
Z tymi wielkimi targami powoli zaczyna się robić trochę gombrowiczowsko. Tak jak Słowacki wielkim poetą był, tak targi E3 największym wydarzeniem dla graczy są. Więcej wyjaśnień nie potrzeba. Jeśli jednak się dobrze zastanowić, patrząc z punktu widzenia zwykłego gracz, to jakoś trudno znaleźć coś innego, niż ten aksjomat. Nikt nie ogłasza w Los Angeles całkowicie nowych projektów, a nawet jeśli komuś się to z rozpędu zdarzy, to i tak poprzedzone jest to mnóstwem zapowiedzi zapowiedzenia czegoś. Bo E3 i poprzedzający je okres to jeden wielki festyn teaserów i potwierdzeń rzeczy oczywistych. Fajny festyn, ale nic więcej.
W zasadzie każda branża ma swoje targi międzynarodowe. Dotyczy to nawet domów pogrzebowych. Istnieje produkt, więc się organizuje wystawę połączoną z promocją i rozmowami biznesowymi. Te ostatnie to jak podejrzewam jeden z nielicznych już powodów do organizowania targów gier. Zresztą w pewnym momencie E3 miało przejść całkowicie na model spotkań biznesowych, z wydawcami, twórcami i nielicznymi dziennikarzami. Bez widzów. Pomysł upadł, bo taki schemat oznacza spadek zainteresowania wydarzeniem ze strony mediów. A bez nich to jakoś tak dziwnie tłuc się do drogiego miasta w kraju o rygorystycznych przepisach lotniskowych. Do tego bez pieniędzy z wejściówek byłoby drożej dla wystawców. Oczywiście relatywnie, bo przecież muszą przygotowywać stoiska dla graczy... ale fajniej jest płacić za coś medialnie widocznego niż za konferencję za zamkniętymi drzwiami, prawda?
Szesnaście lat temu inaczej wyglądał przepływ informacji. Dominowały tradycyjne media z całym ich cyklem wydawniczym. Sieć była w powijakach, dopiero zaczynały działać pierwsze nowożytne wyszukiwarki internetowe (AltaVista i Yahoo! Search). Dziennikarstwo jako takie nie istniało w cyfrowym świecie. Informacja po miesiącu od zaistnienia wydarzenia w światku gier wciąż była świeża... a nawet gorąca. Wielkie targi rozwijającej się branży były strzałem w dziesiątkę. Miejsce spotkania rozproszonego światka branżowego. Wszystkie ważne wieści w pigułce. Metoda dotarcia do niebranżowych mediów. Same zalety - i dlatego targi E3 odniosły sukces.
Właśnie reklamowanie za pomocą materiałów wideo to kolejna analogia z branżą filmową. Rzekłbym nawet, że w światku gier dzieją się rzeczy, na które nigdy nie zdecydowały się tuzy Hollywood. Film zapowiada zwykle teaser i dwa-trzy trailery. Grę może poprzedzać kilka teaserów i kilkanaście trailerów. Fakt, że na E3 zwykle zachowuje się jeden osobny filmik promocyjny jest bardzo miły, ale niewiele zmienia w strategii promocyjnej. To trochę jak ze screenshotami, które najpierw dostaje prasa, ale po miesiącu, gdy pismo trafia na rynek łaska się kończy i z kilkudniowym opóźnieniem owe unikatowe obrazki zalewają sieć na całym świecie. Można to porównać z uprzejmym ustępowaniem miejsca w autobusie osobom starszym i zniedołężniałym.
Odejście od idei wielkich targów gier wydaje się być nieuniknione. Prędzej czy później komuś się przestanie toto kalkulować. Niektórzy wydawcy i deweloperzy już powoli sobie odpuszczają. Jeśli odejdą wielcy, targi gier niszowych nie utrzymają się. No, może impreza w Kolonii przetrwa, bo magistrat traktuje ją jako duży zastrzyk turystyczny i promocję twórczego charakteru miasta. Inaczej mówiąc, wspiera jakoś finansowo. Mam nadzieję, że moje krakanie długo się nie spełni, bo szczerze mówiąc, bez tych wielkich imprez świat gier wideo nie będzie taki sam. Mają one swój niepowtarzalny koloryt, są swoistym świętem, na które chętnie i tłumnie przybywają gracze z całego świata. Może to i relikt minionej epoki, ale jaki piękny...
