Zacznijmy od banału - seria Battlefield odcisnęła olbrzymie piętno na gatunku pierwszoosobowych strzelanin sieciowych. A wszystko zaczęło się niemal dekadę temu.
Zacznijmy od banału - seria Battlefield odcisnęła olbrzymie piętno na gatunku pierwszoosobowych strzelanin sieciowych. A wszystko zaczęło się niemal dekadę temu.
Niedługo po premierze Battlefielda 1942, kiedy pierwsze rozszerzenie było już w drodze, dla redaktorów GameSpotu (i zapewne nie tylko dla nich) było oczywiste, że Electronic Arts ma starannie zaprojektowany plan rozwoju marki. Trudno byłoby sobie jednak wyobrazić inny scenariusz - pierwsze spotkanie z Battlefieldem do dziś bardzo ciepło wspominane jest przez wielu, a sama gra pod względem średniej ocen w kręgu własnej rodziny ustępuje tylko najnowszej części, Bad Company 2 i wspaniałemu Battlefieldowi 2. W obu przypadkach różnice są jednak minimalne. "Bliski perfekcji balans między pojazdami a piechotą, między arcade'ową akcją a realistycznym osprzętem"; "najlepsza wieloosobowa strzelanina sieciowa osadzona w realiach II wojny światowej i być może najlepszy mlutiplayerowy shooter wszech czasów"; "idealne połączenie pola bitwy z FPS-ową akcją" - to tylko wierzchołek góry komplementów, jakie posypały się na Battlefield 1942 z ust i klawiatur krytyków najbardziej poważanych zachodnich portali. Takie komplementy to rzadkość, ale ten tytuł po prostu sobie na nie zasłużył.
We wrześniu 2002 roku Battlefield 1942 trafił na półki sklepowe. Gra była skupiona na trybie wieloosobowym. Stworzony wówczas multiplayer do dziś stanowi wzór dla wielu producentów, krytyków i samych graczy. 64-osobowe bitwy na wielkich mapach tętniły emocjami, zwłaszcza, że przed pierwszym BF-em tylko Tribes 2 pozwalało na wspólną zabawę w tak dużym gronie. Bodaj największą siłą strzelaniny wojennej studia Digital Illusions była konieczność współpracy. Znamienne jest to, że ten element w grach szwedzkiej ekipy przetrwał do dziś i stanowił podwaliny pod rozgrywkę w każdym ich kolejnym tytule. Ba, nawet w cechach produktu, wypisanych na oficjalnej stronie EA można przeczytać: "Praca zespołowa i kooperacja każdego członka są wymagane do odniesienia zwycięstwa". Gracze, wybierający spośród pięciu klas postaci musieli liczyć się z własnymi słabościami i wykorzystywać mocne strony, stąd odmienny styl działania dla każdej z nich. Szczególnie było to odczuwalne w szeregach medyków, którzy umiejętności bojowe mieli niższe, ale za to potrafili uzdrawiać kolegów z drużyny i samych siebie. Dziś może brzmi to banalnie, ale przed dziewięcioma laty wprawiało w zachwyt każdego fana sieciowych potyczek w perspektywie pierwszoosobowej i każdego gracza, który dzięki Battlefieldowi 1942 fanem tego gatunku się dopiero stawał.
Drużynowość rozgrywki uwypuklał też fakt, że nie było trybu zabawy, który chyba w największym stopniu stawia na indywidualność - klasycznego deathmatchu. Był za to team deathmatch, capture the flag i conquest. Te trzy moduły przez lata zapewniały niezmierzone pokłady dobrej zabawy. Zamiast skupić się bowiem na zaprojektowaniu większej liczby trybów, pracownicy DICE skupiali się na tym, jak sprawić, by rozgrywka w ich obrębie była jak najbardziej kompletna i przyjemna. W dyspozycji graczy znalazło się zatem 16 sporych map z różnych zakątków świata: Afryki Północnej, Azji Południowej, a także wschodniej i zachodniej części Europy. Wirtualny żołnierz mógł zgłosić akces do jednej z pięciu armii, które w trakcie II wojny światowej odegrały kluczowe role: amerykańskiej, brytyjskiej, niemieckiej, radzieckiej i japońskiej. Do pomijania wkładu rodzimych wojaków jesteśmy przyzwyczajeni, grunt, że w działaniach nie brali udziału Francuzi, których flagę, jak żartują internauci, stanowi biały krzyż na białym tle.
Battlefield 1942 odniósł sukces nie tylko w kategoriach jakościowych, ale też biznesowych. Niewiele gier wydanych wyłącznie na komputery osobiste potrafiło uciułać tak znakomity wynik. Według oficjalnych danych Digital Illusions sama edycja premierowa osiągnęła sprzedaż blisko 2,5 miliona egzemplarzy, a licząc z obydwoma dodatkami oraz wszelkimi wznowieniami - aż 4,39 miliona. Gra zostawia tym samym za plecami takie megahity, jak obie części Diablo czy Crysis, który przed dosłownie kilkoma dniami, po niespełna czterech latach od premiery, stracił tytuł pecetowego exclusive'a. Dlaczego konsumenci tak chętnie oddawali swoje ciężko zarobione pieniądze w zamian za tę produkcję? Chyba najlepszą odpowiedzią jest podsumowanie recenzji w prestiżowym magazynie Game Informer: - Bo ma wszystko, czego kiedykolwiek pragnęliśmy od gry osadzonej w realiach II wojny światowej.
Krytycy w swym przyjęciu Road to Rome nie szczędzili pochwał - chyba najwięcej lukru wylał nań dziennikarz serwisu GameSpy pisząc: - Właśnie takiego czegoś potrzebowali fani Battlefielda 1942. Mapy są doskonałe, a nowe pojazdy, pomimo ich niewielkiej liczby, stanowią miłe urozmaicenie. To dodatek, obok którego żaden fan Battlefielda 1942 nie powinien przejść obojętnie. Nie zmienia to jednak faktu, że dostało się trochę szwedzkiej ekipie odpowiedzialnej tak za podstawkę, jak i rozszerzenie. Narzekano głównie na brak świeżych trybów rozgrywki (w końcu ile można katować te trzy dostępne?), zwłaszcza, że cena rozszerzenia (20 dolarów) nie została ustawiona na najniższym progu.
PS. Jeżeli jesteście zbulwersowani brakiem choćby jednego słowa na temat modów, które stanowią o sile Battlefielda 1942 i całej serii - uspokajamy. Najlepszym z nich zostanie poświęcony osobny artykuł, który przeczytacie w cyklu Tydzień z serią Battlefield.
Akcja promocyjna Tydzień z serią Battlefield jest organizowana wspólnie przez wydawcę gry, firmę Electronic Arts, oraz portal gram.pl.
